Valerie Valentine
| Naam | Valerie Valentine |
|---|---|
| Geboortedatum | 1955 |
| Geboorteplaats | Salt Lake City, Utah |
| Beroep | Danser |
| Discipline | Dans |
| Trefwoorden | Ballet |
| Externe databases: | |
| IMDb | |
| VIAF |
Biografie
Valerie Valentine (1955) is een Amerikaanse balletdanseres. Zij werkte in de jaren 1973-2008 in Nederland als soliste onder meer bij Het Nationale Ballet en het Scapino Ballet en maakte daarnaast een eigen ballet/dans programma's. Zij acteerde in een aantal films, zette een eigen danscentrum op en nam definitief afscheid nam van haar actieve theaterleven in 2008 in de afscheidsvoorstelling van de Dogtroep.
Zij begon haar carrière als aspirant op veertienjarige leeftijd bij het beroemde Ballet West van William Christensen. Na haar professionele opleiding aan de Royal Ballet School in Londen werd ze in 1973 aangenomen bij Het Nationale Ballet in Amsterdam. Vijf jaar later werd ze benoemd tot soliste en in 1985 tot eerste soliste. Tijdens haar lange carrière bij Het Nationale Ballet heeft zij vele balletten gedanst van vooraanstaande moderne Nederlandse choreografen zoals Rudi van Dantzig, Hans van Manen, en Toer van Schayk. Een aantal choreografieën is speciaal op haar gemaakt. Ze danste grote rollen in bijna alle moderne balletten van George Balanchine (Apollon Mussagète, Agon, The Prodigal Son), en ook in diens klassieke balletten (Theme and Variations, Symphonie in C, Serenade, Tsjaikowski Pas de Deux).
In 1988 werd ze soliste bij het Ballet van de Deutsche Oper in Berlijn. Daar danste ze bijvoorbeeld Rosa, de hoofdrol in Der Blaue Engel van Roland Petit en verder in Who Cares (Balanchine, muziek George Gershwin), Gala Performance (Anthony Tudor), Twilight en Sarcasmen beide van Hans van Manen. Tijdens het tweede jaar bij de Deutsche Oper danste ze als gast bij Scapino Ballet in Amsterdam in De Notenkraker (Sugar Plum Fairy) en in moderne balletten van Ed Wubbe en Nils Christe.
Haar terugkeer bij Het Nationale Ballet in Amsterdm werd gemarkeerd door bijzondere rollen zoals Odette/Odile in Rudi van Dantzig's versie van Swan Lake. Haar klassieke repertoire omvatte verder Myrthe in Giselle, Juliet in Romeo and Juliet, Titania in Midsummernight's Dream, The Good Fairy in Cinderella, and Les Sylphides.
Ze danste de hoofdrollen in Martha Graham's Acts of Light, Lamentation, en in Diversion of Angels. Ze werkte met Carolyn Carlson in Shamrock, danste solo's zowel als de pas de deux in William Forsythe's Artefact, en danste de Partisan in Green Table van Kurt Jooss.
Ze werd in 1994 gevraagd om in de nieuwe versie van de opera Dido en Aeneas te dansen, en bij De Nederlandse Opera danste ze in 1995 in Die Glückliche Hand van Arnold Schönberg onder regie van Pierre Audi. In 1996 maakte Jan Fabre voor haar het spectaculaire Quando la Terra si Remette in Movimento. Met de solo van twintig minuten uit dat ballet toerde ze door heel Europa.
In 1997 ontving Valerie Valentine de Gouden Theaterdansprijs, en op 20 Juni 1998 werd ze door de koningin benoemd tot Ridder in de Orde van de Nederlandse Leeuw, als erkenning voor 25 jaar bijzondere bijdragen aan de danskunst. " Bewonderd om haar toewijding en inzet, haar sterke techniek, haar prachtige lijnen en haar expressieve magische toneelpersoonlijkheid niet alleen choreografen geïnspireerd voor haar werk, maar ook fotografen en filmmakers. Ze acteerde in drie films: Butterflies in the Wind (Gerben Hellinga), For a Lost Soldier, en A Fair Play (beide van regisseur Roeland Kerbosch).
Een aantal jaren was Valerie Valentine actief betrokken bij het Duchenne Parent Project: een internationale organisatie, die geld inzamelt voor onderzoek naar mogelijke geneeswijzen voor de ziekte van Duchenne, een tot op heden ongeneeslijke spierziekte. Valerie Valentine organiseerde een aantal Dansgala's om voor dit doel geld in te zamelen. Voor dit doel en voor eventuele andere bestemmingen om kinderen in nood te helpen richtte ze haar eigen Stichting Valentijn op.
Op 14 februari 2000 (Valentijnsdag) nam ze afscheid van Het Nationale Ballet met een gala avond in het Amsterdamse Theater Carré, waar haar favoriete balletsolo's en opera werden uitgevoerd door de beste dansers en zangers uit heel Europa. De opbrengst van die bijzondere avond ging naar het Duchenne Parent Project.
In mei 2001 presenteerde ze haar eigen programma The Four of Us, een aantrekkelijke mix van dans, muziek en toneelspel. Het programma kreeg mooie kritieken, speelde vier weken in het Amsterdamse Panama Theater, en daarna een week in het Wilhelm Theater in Stuttgart.
In 2003 en 2004 maakte ze in opdracht van Het Concertgebouw het succesvolle kinderprogramma De Kleine Ballerina.
In september 2004 opende ze haar eigen danscentrum DanceStreet in Amsterdam, een internationaal ontmoetingscentrum voor dans en beweging: klassiek ballet, moderne dans, streetdance, buikdans, yoga, etc. Tot juli 2009 was Valerie Valentine het inspirerende gezicht van DanceStreet.
Bij de Nationale Reisopera danste ze in 2005 een solo in de moderne versie van Die Fledermaus, en ze organiseerde in kasteel De Haere de openlucht voorstellingen van delen van Rudi van Dantzig's Zwanenmeer met begeleiding van het voltallige Residentie Orkest.
In 2008 vroeg het wereldberoemde theatergezelschap Dogtroep Valerie om mee te doen aan hun laatste programma: het definitieve afscheid, ook voor Valerie. Het werd een spectaculaire openlucht voorstelling aan het Amsterdamse IJ. Valerie vervulde daarin een bijzondere rol: het waren haar laatste danspassen na een carrière van 35 jaar.
Theater CV
Valerie Valentine heeft bijgedragen aan 91 productie(s).
Valerie Valentine heeft gewerkt in de volgende functies:
- BeeldtAf - Zie lijst (A-Z) of lijst (datum)
- Regie - Zie lijst (A-Z) of lijst (datum)
- Uitvoerende dans - Zie lijst (A-Z) of lijst (datum)
- Auteur (schrijver libretto, scenario) - Zie lijst (A-Z) of lijst (datum)
- Uitvoerende - Zie lijst (A-Z) of lijst (datum)
Het gehele overzicht van voorstellingen waaraan Valerie Valentine heeft meegewerkt, voor zover geregistreerd in de Theaterencyclopedie:
NB: Bij de carrièreoverzichten zijn de voorstellingen gekoppeld aan de premièredatum. Het kan echter voorkomen dat personen niet aan de première meewerkten, maar pas later bij de voorstelling betrokken raakten.
Film
Valerie Valentine was te zien in de volgende drie films: Butterflies in the Wind (Gerben Hellinga), For a Lost Soldier, en A Fair Play (beide van regisseur Roeland Kerbosch).
Trivia
- Ter gelegenheid van haar 25-jarig jubileum bij Het Nationale Ballet werd Valerie Valentine op 20 juni 1998 benoemd tot Ridder in de Orde van de Nederlandse Leeuw, wegens haar belangrijke bijdragen aan de danskunst in Nederland. Ze ontving deze onderscheiding mede vanwege haar inzet voor het Duchenne Parent Project, de non profit organisatie voor het onderzoek naar een therapie voor de ziekte van Duchenne, een dodelijke alleen bij jongens voorkomende erfelijke afwijking, die langzaam het spierstelsel afbreekt. Onder de naam Dansen voor Duchenne heeft Valerie Valentine in 1996 en 1997 dansgala’s georganiseerd - met dansers van Het Nationale Ballet - ten bate van het Duchenne Parent Project.
- Valerie Valentine is gehuwd met filmregisseur Roeland Kerbosch. Zij beheren in Frankrijk het Chateau Neureux met Chambres d'Hotes en Gîtes: zie http://www.chateauneureux.com
Bronnen