Leen Jongewaard
| Naam | Leen Jongewaard |
| Volledige naam | Leendert Jongewaard |
| Geboortedatum | 30 maart 1927 |
| Geboorteplaats | Amsterdam |
| Overlijdensdatum | 4 juni 1996 |
| Overlijdensplaats | Ramatuelle |
| Beroep | Acteur, Cabaretier |
| Discipline | Toneel, Kleinkunst |
| IMDb-profiel | 0429563 |
| VIAF-profiel | 284315171 |
Biografie
Leen Jongewaard (1927-1996) was een Nederlandse acteur en cabaretier. Hij volgde de grafische school en had allerlei baantjes en deed daarnaast aan amateurcabaret. Zijn debuut was op 17 april 1953 als een politieagent in "Het Dievenbal" van Jean Anouilh. Bij één van de voorstellingen van dat cabaret werden hij en Adèle Bloemendaal in 1953 ontdekt. Beiden kregen een engagement bij Toneelgroep Puck. Leen Jongewaard bleef daar tot 1964 spelen. Het jeugdgezelschap Puck was inmiddels veranderd in Toneelgroep Centrum, een toneelgezelschap voor volwassenen.
Leen Jongewaard sloot zich voor het seizoen 1964/65 aan bij Cabaret Lurelei en schitterde daar in onder meer 'Het moderne repertoire', Guus Vleugels hilarische behandeling van het avantgardisme. Van 1965 tot 1968 speelde Leen Jongewaard een hoofdrol in Heerlijk duurt het langst, de eerste musical van Annie M.G. Schmidt en Harry Bannink. In die jaren verwierf hij zich nationale roem met de dubbelrol Gerrit/Opa in de televisieserie Ja zuster, nee zuster. Er volgden nog rollen in de musicals De kleine parade, De engel van Amsterdam, Swingpop en de televisieseries 't Schaep met de 5 pooten en Citroentje met suiker.
Bij Swingpop leerde Jongewaard Robert Long kennen. Ze besloten tot het maken van Duidelijk zo!?, een cabaretprogramma dat als een bom bleek in te slaan. Leen Jongewaard werd voor zijn aandeel in die voorstelling onderscheiden met de Johan Kaart Prijs en de Albert van Dalsumring.
Er volgden nog twee cabaretprogramma's: Tot hiertoe heeft de Heere ons geholpen en ...En het bleef nog lang onrustig in de stad, beide met Robert Long. In 1984 speelde Leen Jongewaard een hoofdrol in de laatste Schmidt/Bannink-musical, Ping ping. Enkele maanden na de première maakte een depressie hem het spelen onmogelijk. Leen Jongewaard trok zich terug en zou niet meer op het podium terugkeren. Leen Jongewaard werd 69 jaar.
Henk van Gelder schreef zijn biografie: Leen Alleen, Nijgh & Van Ditmar 2009.
Theater/Dans
Een chronologisch en daaronder een link naar een alfabetisch overzicht van de voorstellingen die in première zijn gegaan en waarin hij is opgetreden, alsmede naar zijn overige bijdragen aan voorstellingen, voor zover geregistreerd in de Productiedatabase.
- Het alfabetisch overzicht van deze voorstellingen
- Idem de voorstellingen die hij heeft geregisseerd
- Idem voor de muziek
Foto's
Leen Jongewaard en Frans Vorstman in Yvonne, 1967. Foto's: Lemaire en Wennink/MAI. Collectie TIN.
Leen Jongewaard, Eric van Ingen, Eric van der Donk, in De Vrek, Toneelgroep Puck 1958. Foto's: Lemaire en Wennink/MAI. Collectie TIN.
Eric van der Donk, Leen Jongewaard in Verliefde dwaasheden, Toneelgroep Puck 1957. Foto Lemaire en Wennink/MAI.
Leen Jongewaard (rechts) in: Heerlijk duurt het langst, 1965. Foto: Maria Austria/MAI. Collectie TIN.
Video's
Leen Jongewaard en André van den Heuvel: "Op een mooie Pinksterdag"
Leen Jongewaard en André van den Heuvel zingen "Op een mooie pinksterdag". Het liedje is afkomstig uit de musical Heerlijk duurt het langst, 1965.
Leen Jongewaard en Robert Long
Robert Long en Leen Jongewaard: parodie op de smartlap. Compilatie, 1987. Collectie TIN.
Prijzen
- 1967 - de Gouden Televizier-Ring
- 1979 - de Johan Kaart Prijs namens de Stichting ter bevordering van de Blijspel-Klucht-Kunst.
- 1981 - de Albert van Dalsumring
Externe Links
Bronnen
- Theaterjaarboek
- Productiedatabase
- Joh. M. Coffeng, Lexicon van Nederelandse tonelisten. Amsterdam 1965