Georges Simenon
| Naam | Georges Simenon |
|---|
Er is nog geen biografie beschikbaar voor Georges Simenon. Klik hier om de tekst toe te voegen (je moet hiervoor ingelogd zijn; je kunt je hier hier registreren).
Let op: mogelijk staat er verder op de pagina (onder het carrièreoverzicht) al wel een biografietekst; deze tekst kan dan door middel van eenvoudig “knippen en plakken” in het veld "biografie" worden gezet!
Theater CV
Georges Simenon heeft bijgedragen aan 3 productie(s).
Georges Simenon heeft gewerkt in de volgende functies:
- Auteur (schrijver libretto, scenario) - Zie lijst (A-Z) of lijst (datum)
- Persoon - Zie lijst (A-Z) of lijst (datum)
Het gehele overzicht van voorstellingen waaraan Georges Simenon heeft meegewerkt, voor zover geregistreerd in de Theaterencyclopedie:
NB: Bij de carrièreoverzichten zijn de voorstellingen gekoppeld aan de premièredatum. Het kan echter voorkomen dat personen niet aan de première meewerkten, maar pas later bij de voorstelling betrokken raakten.
| Productie | Functie | Producent | Seizoen | Premièredatum | In regie van |
|---|---|---|---|---|---|
| De sneeuw was vuil | Auteur (schrijver libretto, scenario) | Nieuw Nederlands Toneelgezelschap | 1956/1957 | 30 maart 1957 | Guus Hermus |
| Voetstappen in de nacht | Auteur (schrijver libretto, scenario) | Speelteater Gent | 1996/1997 | 25 april 1997 | Eva Bal |
| Brief aan mijn rechter | Auteur (schrijver libretto, scenario) | Theaterfestival Boulevard | 2010/2011 | 7 augustus 2010 | Johan Simons |
_without_hat_by_Erling_Mandelmann.jpg)
Georges Joseph Christian Simenon (Luik, 13 februari 1903 - Lausanne, 4 september 1989) was een Belgische (Franstalige) schrijver. Hij schreef aanvankelijk ook onder de pseudoniemen Georges Sim, Christian Brulls, Gom Gut, Georges d'Isly, Jean du Perry, Jean Dorsage, Jacques Dorsonne, Luc Dorsan, Georges Martin, Georges en Gaston Vialis.
Simenon werd bij het grote publiek bekend als de schrijver van 84 boeken over inspecteur Maigret. Volgens de overlevering creëerde Simenon de persoon Maigret in Delfzijl tijdens een van zijn bootreizen in 1929. Uitgever Fayard liet zijn eerste Maigret Pietr-le-Letton eerst in 13 delen verschijnen (in de periode van 19 juli tot 11 oktober 1930) in zijn weekblad Ric Rac, alvorens hij publicatie in boekvorm overwoog. Het boek verscheen ten slotte in het voorjaar van 1931. Simenons laatste ("Maigret et monsieur Charles") werd in 1972 gepubliceerd. In totaal verschenen 103 titels, romans en korte verhalen.
André Gide, André Thériv en Robert Brasillach behoorden tot de eerste schrijvers die hem erkenden als groot auteur. André Gide was gefascineerd door de creativiteit van Georges Simenon en begon na hun ontmoeting met hem te corresponderen. Hij volgde Simenons ontwikkeling als schrijver nauwgezet vanaf het ogenblik dat deze succes oogstte met zijn politieromans. Hij bestudeerde zijn schrijfstijl en technieken en plaatste nota's in de marges, tot hij ten slotte in 1941 verklaarde: "Simenon est un romancier de génie et le plus vraiment romancier que nous ayons dans notre littérature d'aujourd'hui." (Simenon is een geniaal romanschrijver en de meest waarachtige romancier uit de hedendaagse literatuur).
Sinds 2003, het jaar waarin Simenon 100 jaar zou zijn geworden, worden zijn boeken uitgegeven in de beroemde Pléiade-reeks. Naast de detectives over Maigret schreef Simenon een groot aantal romans. In totaal wordt zijn oeuvre op zo'n 500 boeken geschat. Simenon is tevens een van de meest gelezen auteurs van de twintigste eeuw en ook een van de meest verfilmde.
In 1951 werd Simenon verkozen tot lid van de Académie royale de langue et de littérature françaises de Belgique.
Bibliografie
Naast 105 romans over Maigret (zie voor een overzicht de betreffende pagina) heeft Simenon ook de volgende romans geschreven:
- Le Relais d’Alsace (juli 1931)
- La Maison du canal (1933)
- Les Fiançailles de M. Hire (1933)
- Le Coup de lune (1933)
- L’Assassin (1935)
- Quartier nègre (1935)
- Ceux de la Soif (1935)
- 45° à l’ombre (1936)
- Les demoiselles de Concarneau (1936)
- Le Testament Donadieu (1937)
- L’Homme qui regardait passer les trains (1938)
- La Marie du port (1938)
- Le Bourgmestre de Furnes (1938)
- Les Sœurs Lacroix (1938)
- La veuve Couderc (1940)
- La Vérité sur Bébé Donge (1940)
- Malempin (1940)
- Les Rapports du gendarme (1941)
- Le Voyageur de la Toussaint (1941)
- Pedigree (1943)
- L’Aîné des Ferchaux (1943)
- La Révolte du Canari (1944)
- Le Deuil de Fonsine (januari 1945)
- Madame Quatre et ses enfants (januari 1945)
- Le Cercle des Mahé (1945)
- La maison des sept jeunes filles (1945)
- Trois chambres à Manhattan (1946)
- Un certain monsieur Berquin (augustus 1946)
- L’Escale de Buenaventura (augustus 1946)
- Le petit restaurant des Ternes (januari 1947)
- Le petit tailleur et le chapelier (maart 1947)
- La neige était sale (1948)
- Les fantômes du chapelier (1949)
- Le Temps d’Anaïs (1950)
- Les Volets verts (1950)
- Un nouveau dans la ville (1950)
- Sept petits croix dans un carnet (september 1950)
- La Mort de Belle (1951)
- Antoine et Julie (1952)
- Le grand lot (1953)
- Le grand Bob (1954)
- Le châle de Marie Dudon (1954)
- Le Petit Homme d'Arkhangelsk (1956)
- Les Gens d'en face (1957)
- Le passage de la ligne (1958)
- Dimanche (1958)
- La vieille (1959)
- Betty (1960)
- Le Train (1961)
- Les Anneaux de Bicêtre (1962)
- Le Petit Saint (1964)
- La Chambre bleue (1964)
- Le Train de Venise (1965)
- La mort d’Auguste (1966)
- Lettre à mon juge (1967)
- Le Riche Homme (1970)
- Quand j’étais vieux (1970)
- Lettre à ma mère (1974)
- L’Homme de Londres (1976)
Trivia
- Simenon is geboren op vrijdag de 13e, maar zijn bijgelovige moeder heeft de 12e februari laten aangeven (beschreven in zijn autobiografische roman Pedrigee).
- Op 2 maart 1922 werd de 24-jarige Joseph Jean Klein gevonden, met een strop opgehangen aan de deurklink van de Saint Pholienkerk. Deze Klein maakte met Simenon deel uit van een kunstenaarsgroep "La Caque". Deze groep van bohemiens experimenteerde met verdovende middelen en grensoverschrijdend gedrag. Klein was daarbij vaak het slachtoffer van psychologische drukmiddelen. Simenon was degene die Klein de voorgaande avond voor het laatst had gezien, toen hij hem naar zijn schamele behuizing had gesjouwd. Klein was door drank en verdovende middelen onmachtig geweest. De jonge Simenon schreef reeds diezelfde ochtend een artikel in de "Gazette"over de zelfmoord. Later verwerkte hij deze gebeurtenissen in de Maigret-roman "Le pendu de Saint-Pholien" (Nederlandse titel: Maigret en het lijk aan de kerkdeur).
- Op 3 september 1966 onthulde Simenon in Delfzijl een standbeeld van 'commissaris Maigret', gemaakt door de Hilversumse beeldhouwer Pieter d'Hont. Bij de onthulling van het beeld waren Maigretvertolkers uit vier landen aanwezig, waaronder de Nederlander Jan Teulings.
- Simenon heeft langs moederskant nog banden met Limburg. Zo heeft hij een aantal dagen in een huis in Elen gelogeerd, wat hem geïnspireerd heeft tot de roman "la maison du canal" ("het huis aan het kanaal"). In dit boek situeert hij het huis foutief in Neeroeteren (het ligt wel vlakbij de gemeentegrens).
- Dat zijn voorouders langs vaderszijde tevens lang in de streek van het Belgisch Limburgse Riemst (voornamelijk hier in de dorpen Riemst, Herderen, Vlijtingen en Lafelt) hebben gewoond was voor hem een verrassing. In Riemst leefden de Simenons geconcentreerd in Vlijtingen, waar ze 200 jaar lang Nederlands spraken, Vlaamse namen droegen en trouwden met plaatselijke meisjes. In een van zijn honderden romans vermeldt Georges Simenon wel dat zijn familie voor haar vestiging in Luik afkomstig was van Vlijtingen maar volgens hem was zijn verste voorvader hier een Franse soldaat uit Bretagne of Normandie, die tijdens krijgsverrichtingen in de Napoleonse periode zijn hart zou verloren hebben aan een Vlijtingse schone. Dit blijkt evenwel niet kloppen. Omstreeks 1875 emigreerden zijn grootvader Christiaan (in Luik verfranste Christiaan zijn naam in Chrétien; geboren in 1841 te Vlijtingen), samen met zijn broer Lambertus naar het Luikse.
Onder impuls van zijn vrouw Marie Catherine Moors (tevens geboren in Vlijtingen) werkt Chrétien zich in enkele jaren tijd op van ongeletterde dagloner tot gebrevetteerd hoedenmaker, een handelaar met enig aanzien in Outre-Meuse. De Luiks-Limburgse afstammingshaard van de Simenons bevindt zich in een regio welk zich uitstrekt van de stad Luik en zo verder in noordelijke richting, over Herstal en Rocourt, de Jekervallei tussen Glons en Eben-Emael, tot in de Limburgse streek met de driehoek van de dorpen Riemst-Herderen-Vlijtingen.
- In 2005 werd hij genomineerd voor de titel van De Grootste Belg. In de Vlaamse versie eindigde hij op nr. 77, in de Waalse op nr. 10.
- Op 18 april 2007 bracht de veiling van de collectie Menguy € 121 000 op. Menguy was een kenner van Simenons werk. De geveilde collectie omvatte fotomateriaal, autogrammen, 75 romans en persoonlijke zaken van de auteur.
Film
TV
Overig
Trivia
Externe Links
Bronnen