Uit TheaterEncyclopedie
Liane Saalborn
Naam | Liane Saalborn |
---|---|
Volledige naam | Liane Helena Zaalborn |
Geboortedatum | 6 januari 1923 |
Geboorteplaats | Amsterdam |
Overlijdensdatum | 22 november 1989 |
Overlijdensplaats | Amsterdam |
Beroep | Acteur |
Discipline | Toneel |
Externe databases: | |
IMDb | |
VIAF |
Biografie
Liane Saalborn kwam uit een toneelgeslacht. Haar vader was Louis Saalborn, haar grootvader de regisseur Alexander Saalborn en haar grootmoeder de actrice Jeanne de Groot. Zij bezocht het Vossiusgymnasium in Amsterdam, van 1940 tot 1943 de Toneelschool, Amsterdam en debuteerde na haar eindexamen bij het Gemeentelijk Theaterbedrijf. Tot 1959 stond zij regelmatig op de planken, daarna minder frequent. Wel was zij regelmatig radio- en televisiewerk blijven doen, speelde kleine rollen in speelfilms en televisieseries, vertaalde toneelstukken en schoolde jonge talenten. Acteur Lo van Hensbergen was van 1949 tot zijn dood in 1987 haar echtgenoot.
Theater CV
Liane Saalborn heeft bijgedragen aan 61 productie(s).
Liane Saalborn heeft gewerkt in de volgende functies:
- BeeldtAf - Zie lijst (A-Z) of lijst (datum)
- Vertaling - Zie lijst (A-Z) of lijst (datum)
- Uitvoerende - Zie lijst (A-Z) of lijst (datum)
- Persoon - Zie lijst (A-Z) of lijst (datum)
Het gehele overzicht van voorstellingen waaraan Liane Saalborn heeft meegewerkt, voor zover geregistreerd in de Theaterencyclopedie:
NB: Bij de carrièreoverzichten zijn de voorstellingen gekoppeld aan de premièredatum. Het kan echter voorkomen dat personen niet aan de première meewerkten, maar pas later bij de voorstelling betrokken raakten.
Kostuums
Film
- 1975 - Flanagan
- 1978 - Pastorale 1943
- 1979 - Kort Amerikaans (Mevrouw D'Ailleurs)
- 1981 - Malou (als de moeder van Paul)
- 1982 - Sprong naar de liefde
TV
- 1970 - De kleine waarheid als Mevrouw Oudemans
- 1973 - Een Mens van goede wil
- 1975 - Amsterdam 700 (miniserie; mevrouw van Wageningen)
- 1977 - Hollands glorie
Bronnen
- Productiedatabase
- Acteurs- en Kleinkunstenaars-Lexicon van Piet Hein Honig, 1984
- Wikipedia