Inhoud
Toon Hermans
Toon Hermans, 1942. Foto's: Jacob Merkelbach. Collectie TIN.
| Naam | Toon Hermans |
| Volledige naam | Antoine Gerard Theodore Hermans |
| Geboren | 17 december 1916 |
| Sittard | |
| Overleden | 22 april 2000 |
| Nieuwegein | |
| Beroep | Cabaretier |
| Discipline | Amusementsvorm |
| IMDb-profiel | |
| VIAF-profiel | |
| Website |
Toon Hermans: De sprekert (1958). Collectie TIN.
Toon Hermans (1916 — 2000) was een bekend Nederlands cabaretier, zanger, kunstschilder en dichter. Met Wim Kan en Wim Sonneveld wordt hij gerekend tot 'de Grote Drie', de drie grootste Nederlandse cabaretiers van de generatie vlak na de Tweede Wereldoorlog.
Biografie
Toon Hermans was aanvankelijk reclametekenaar en etaleur. Hij was zeventien jaar oud toen hij in zijn geboorteplaats een revue in elkaar zette en won kort daarop het Cabaret der Onbekenden met een clownsnummer. Hij had veel succes met het imiteren van Johan Buziau en vertrok vervolgens naar Amsterdam, waar hij in 1942 zijn professionele debuut maakte bij het gezelschap van Carl Tobi. Hij deed zowel cabaret als musical en revue en richtte nadat hij jaren een vaste figuur was geweest in de programma's van Theater Plezier van Floris Meslier in 1951 een eigen gezelschap op dat tot 1955 bestond.
Sindsdien bracht hij onemanshows (ook in West Duitsland, Oostenrijk, Canada, etc.), waarvan de meeste ook op televisie waren te zien. Aan het eind van de jaren vijftig bezocht hij de filmstudio's in Rome en Hollywood met het doel eigen scenario's te gaan verfilmen. Dat gebeurde in 1959 onder de titel "Moutarde van Sonaansee".
Hij was voorts actief als schilder en heeft een aantal boeken op zijn naam, zoals "Waar ben je", "Kolderliedjes", "Liggen in het gras", "De danstent in de wei", "Fluiten naar de overkant", "Alles is heimwee", "Ik heb het leven lief", "Toonboek" en "Clownerietjes", waarvan de bundels gedichten bestsellers werden.
Van vele onemanshows verschenen langspeelplaten; daarnaast maakte hij enkele carnavalshits, zoals "Er woont een poes met zeven jongen in mijn hoempapa", "Mien waar is m'n feestneus" en "Kiele kiele kiele" en tal van andere liedjes die ook door collega's artiesten werden uitgevoerd ("De jeep van Jansen", "Zo'n zomeravond op het Leidseplein", etc.). Hij werd onderscheiden met de Gouden Hond (1961), de Televizierring (1965), de Ereknoeris van de Udense Carnavalsvereniging en de Gouden Harp van Conamus (1979), werd benoemd tot Ridder en later Officier in de Orde van Oranje Nassau en werd bij de huldiging t.g.v. zijn 50-jarig artiestenjubileum in 1984 ere-burger van Sittard. In die stad is ook een Singel naar hem genoemd en in Almere een straat. Zijn echtgenote en de moeder van zijn drie kinderen was Marie Christina "Rietje" Weijtboer (1925-1990).
Foto's
Wim Sonneveld, Wim Kan en Toon Hermans - de legendarische Grote Drie van het Nederlandse na-oorlogse cabaret, 1970. Foto's: Frits Lemaire/MAI. Collectie TIN.
Links: Toon Hermans, 1965. Fotograaf onbekend. Rechts: Toon Hermans als perzik-etende autoriteit. Hoogtepunt uit de vierde One Man Show, 1964. Foto: Koos Serierse. Collectie TIN.
Affiches
Affiches (v.l.n.r. 1956, 1957, 1963) uit de Collectie TIN.
Theater/Dans
Een chronologisch en daaronder een alfabetisch overzicht van de voorstellingen die in première zijn gegaan en waarin hij is opgetreden, alsmede zijn overige bijdragen aan voorstellingen, voorzover geregistreerd in de Productiedatabase.
- Het alfabetisch overzicht van deze voorstellingen
- Idem de voorstellingen met een choreografie van haar
- Idem de voorstellingen in een regie van hem
- Idem de voorstellingen waarbij hij geregistreerd werd als auteur
- Idem voor de bewerkingen van bestaande teksten en stukken
- Idem voor de muziek
- Idem voor het decor
- Idem voor de kostuums
- Idem de voorstellingen waarvoor hij geregistreerd werd als producent
Video
Toon Hermans (Sniklaas)
Externe links
- Toon Hermans in het Biografisch Woordenboek van Nederland
- Discografie, zie Wikipedia
Bronnen
- Productiedatabase
- Acteurs- en Kleinkunstenaars-Lexicon van Piet Hein Honig, 1984