Jos Brink: Biografie - Finale
Eenlevenlangtheater Jos Brink:
- Homepage Eenlevenlangtheater Jos Brink
- Biografie Jos Brink
- Repertoire Jos Brink
- Audio
- Video
- Volgens Jos Brink
- Volgens anderen
- Colofon
Finale
Al in 1981 waren er ideeën voor de voorstelling Revue Revue!, maar elk seizoen bleek er te weinig geld om de musical te maken. In 1991 was het dan eindelijk mogelijk. Er werd gebroken met de traditie om de première in de stadsschouwburg van Haarlem te laten plaatsvinden. De musical over de Revue in Nederland was te groot van opzet en moest verhuizen naar de Stadsschouwburg Velsen in IJmuiden. Het was wederom een groot succes en inmiddels waren Jos Brink en Frank Sanders ongrijpbaar geworden voor de pers. Zoals collega Henni Orri wel eens zei: “Me hòl. Het zit vol!” Het publiek ging nooit teleurgesteld naar huis en dat is vooral de verdienste van Brink en Sanders zelf.
In 1995 vond het 25-jarig jubileum van Tekstpierement plaats. Na Revue Revue! moest er natuurlijk een nieuwe spectaculaire musical komen, maar welke? Brink en Sanders vertrouwden inmiddels op hun eigen kwaliteiten en vrolijke musicals waren er in die tijd niet zo veel. Zodoende ontstond het idee een bewerking te maken van Cinderella, het sprookje. De nieuwe titel werd Zzinderella en de jubileumvoorstelling ging op 19 oktober 1995 in première, net zoals de allereerste musical Maskerade, in Haarlem.
Na de musicals bij Tekstpierement was Jos Brink in het musicalvak actief gebleven. De wens om een keer professor Higgins te spelen in My Fair Lady was nooit uitgekomen, maar een andere wens wel. In 2001 speelde hij de rol van Wim Sonneveld in de musical Sonneveld. Brink schreef deze musical met muziek van onder andere Harry Bannink, Ruud Bos en Henk Bokkinga ter ere van zijn 40-jarig artiestenjubileum. De reacties van de pers waren, zoals te verwachten, niet altijd positief maar wat Brink al zijn hele carrière lukte, kreeg hij weer voor elkaar: de mensen kwamen in grote getale kijken naar Sonneveld. Na een speciale voorstelling in Carré, ontving hij de Frans Banninck Cocq penning van de gemeente Amsterdam. Deze penning wordt jaarlijks uitgereikt aan mensen die zich minstens tien jaar belangeloos verdienstelijk hebben gemaakt voor de stad Amsterdam.
Veel succes had Brink met zijn rol als Jaques van Tol in de musical Als op het Leidseplein. Dit was na Het Hemelbed met Liesbeth List en Hello Dolly met Willeke Alberti zijn derde musical bij producent V&V entertainment. Voor zijn rol als de omstreden tekstschrijver kreeg Jos Brink de Musical Award voor de beste mannelijke hoofdrol. Bij musicalmakers Annie M.G. Schmidt en Harry Bannink leken Brink en Sanders lange tijd in de schaduw te staan. Maar in 2004 werd hun gehele werk voor de Nederlandse musical gewaardeerd met de Cubus Oevre Award.
Voor de NCRV-televisie bleef Jos Brink programma’s maken. Hij kwam los van het grote amusement als Wedden dat ...? en spelletjes als Puzzeluur. Na de omslag naar religie en serieuze programma’s vond Jos Brink de balans terug. Vanaf 1997 presenteerde hij Jos op één dat elke middag te zien was. Hij verwelkomde de kijkers met ‘hartelijk maandag’ en sloot het af met ‘heb het goed en hou het goed’. In Jos op één was tijd voor verrassende gesprekken met bekende en onbekende Nederlanders. Daarna maakte hij het programma TV Toppers wat weer meer de kant van het amusement op ging. Bekende artiesten en presentatoren spraken met Brink over hun favoriete televisiemomenten.
In 2006 keerde Jos Brink terug naar zijn oude liefde, het cabaret. Bij theatergroep Purper speelde hij in de voorstelling Purper 100...een vooruitblik. Samen met Rop Verheijen, Frans Mulder en Erik Brey kon Jos Brink als zichzelf de mensen weer ouderwets laten lachen en huilen door middel van gekke sketches en mooie liedjes. Brink genoot nog altijd van een lachende zaal: 'Het is net wuivend riet. En als ik dan het kluitje in het riet mag zijn, heerlijk!' Tegen vriend en collega Frans Mulder zei hij bij Purper weer thuis te zijn.
Helaas kon Jos Brink de tournee niet afmaken. In 2007 keerde hij ziek terug van vakantie. De diagnose bleek darmkanker. Het was al ver uitgezaaid. Kort daarna, op 17 augustus, overleed Jos Brink. Hij was 65 jaar jong. De wens van Jos Brink was om te worden opgebaard in theater Carré. Het paste hem niet om onopvallend deze aarde te verlaten en hij vond dat zijn begrafenis goed geregeld moest worden. ‘Want als de finale slecht is, deugt de hele show niet’, zei hij altijd. En aan zijn wens werd gehoor gegeven. Opgebaard in Carré kon heel Nederland afscheid nemen van Brink. Veel collega’s hielden de wacht bij de kist, ook de collega’s van Purper. De afscheidsdienst vond (uiteraard) plaats in de Duif en was zelfs live op de televisie te volgen. Dit liet zien hoeveel Jos Brink betekende voor veel mensen. Een unieke persoonlijkheid. Paul van Ewijk sprak in de uitvaartdienst toepasselijke woorden: 'De finale is sneller afgelopen dan je had kunnen denken. Je mag je nu afschminken en naar huis.'
Bron: tekst overgenomen uit het boekje Jos Brink. Een mensen-mens met theater als anker van Esmé Apeldoorn (2007 AO Actuele Onderwerpen BV).