Felix de Rooy
foto: Jean van Lingen (1987)
| Naam | Felix de Rooy |
|---|---|
| Geboortedatum | 3 november 1952 |
| Geboorteplaats | Willemstad, Curaçao |
| Beroep | Regisseur |
| Discipline | Toneel |
| Externe databases: | |
| DBNL | |
| IMDb | |
| VIAF | |
| RKD | |
| (LD) | Wikidata |
| Info | Waarde uit Wikidata |
|---|---|
| Titel: | Felix de Rooy (Q58767282) |
| Beschrijving: | Nederlands filmregisseur |
| Afbeelding: | Geen afbeelding beschikbaar |
| Wikimedia Commons: | Niet beschikbaar |
| Geboortedatum: | 3 nov 1952 |
| Geboorteplaats: | |
| Overlijdensdatum: | Niet beschikbaar |
| Overlijdensplaats: | Onbekend |
| Wikimedia Commons: | Niet beschikbaar |
| Beroep(en) - WD: | Q2526255; |
| Beroep(en) - TE: | Onbekend;
Onbekend; Regisseur; |
| VIAF id: | 283202849 |
| RKD artist id: | 68141 |
| IMDB artist id: | nm0740551 |
Biografie
Felix de Rooy (1952) is multimediaal kunstenaar, conservator, regisseur, film- en theatermaker, schrijver en oprichter van Cosmic (Cosmic Illusion Productions).
Hij volgt van 1969 tot 1973 de Kunstacademie in Den Haag (Vrije Academie) en van 1980 tot 1982 een masteropleiding filmregie in New York. Gedurende zijn loopbaan geeft hij lessen en workshops op het gebied van beeldende kunst, theater en film, onder andere op de Kunstacademie van Curaçao, en in Amsterdam op de Media Academie, bij Migrantentelevisie en voor de Open Studio.
In 1979 krijgt De Rooy de Cola Debrot Award, de hoogste culturele onderscheiding van de Antillen. Van 1990 tot 1992 is De Rooy lid van de Raad voor Cultuur, het adviesorgaan van de Nederlandse Minister van Cultuur. . In 2000 wordt De Rooy tot Ridder in De Orde van Oranje Nassau geslagen. Felix de Rooy werkt afwisselend in Nederland, op de Antillen en in Suriname.
Cosmic Illusion
In 1976 richt De Rooy op Curaçao de stichting Illushion Kosmiko (Cosmic Illusion) op. Hij wil daarmee meer theater brengen op de school waar hij lessen geeft. Bij de tweede productie van Ilushon Kosmiko komt Norman de Palm erbij. Vanaf dat moment blijven de twee als duo actief. Ze maken theater, film en dans, maar geven ook boeken uit, organiseren festivals en tentoonstellingen. De gespeelde stukken zijn meestal geschreven of bewerkt door De Palm en geregisseerd door De Rooy. De Rooy en De Palm maken in 1981 in New York de succesvolle voorstelling Desirée, een monoloog over een vrouw die in de klauwen van een sekte belandt, gebaseerd op een New Yorks krantenberichtje over een vrouw die haar kind in een brandende oven stopte om de duivel uit te drijven.
Na de succesvolle tournee van Desirée vestigen De Rooy en De Palm in 1983 zich in Amsterdam, en richten daar ook een Cosmic Illusion op – later Cosmic Theater.
In 1999 krijgt De Rooy de Cosmic Achievement Award voor zijn gehele oeuvre. Hij blijft in Suriname en Curaçao voorstellingen maken, waaronder een opzienbarende bewerking van Dorfmans Dood en het meisje (2000 en 2003). Ook regisseert hij meerdere theatershows van cabaretier Jörgen Raymann.
Binnen Cosmic wordt in 1997 het theaterschrijversfestival Hollandse Nieuwe opgericht - sinds 2009 ondergebracht bij MC (de samenvoeging van Cosmic Theater en Made in da Shade).
Film
Vanaf midden jaren ’80 richten De Rooy en De Palm zich, net als veel anderen, op film en televisie. Onder de vlag van Cosmic maken ze meerdere films, waaronder een verfilming van Desirée in 1984. Ook bekend zijn De Rooy's veelvuldig bekroonde films Almacita di Desolato (1986) en Ava & Gabriel (1990). Ava & Gabriel is een liefdesdrama waarin de zwarte schilder Gabriel Goedbloed voor een kerk op Curaçao een muurschildering moet maken. Hij kiest de zwarte onderwijzeres Ava Recordina uit als model voor de Maagd Maria. Dit brengt heel wat opschudding teweeg. Daarnaast lopen de spanningen onder de minnaars van Ava hoog op. De film kreeg in 1990 een Gouden Kalf, en de prijs voor beste film op filmfestivals in Puerto Rico, Havana, Curaçao, Amiens, Martinique en Buenos Aires.
Naast films maakt De Rooy documentaires, waaronder Marival (1997, OLON, Beste Multiculturele Documentaire, Hilversum), portretten van politici en theatermakers, en de documentaireserie Erfenis van Slavernij (2003).
Tentoonstellingen
De Rooy exposeert geregeld met zijn eigen werk, maar treedt ook op als (gast)conservator. De bij de gelijknamige documentaire horende tentoonstelling De erfenis van slavernij reist van Rotterdam (2003) naar Willemstad, Curaçao (2006) en Suriname (2007). White on Black – beelden van zwarten in de westerse populaire cultuur - staat onder andere in het Amsterdamse Tropenmuseum (1989), Brussel (1991), Eindhoven (1991), Kopenhagen (1994) en Liverpool (1995). In het Tropenmuseum staat in 2010 een tentoonstelling van De Rooys hand over de Surinaamse Marroncultuur (de vroegere bosnegers).
De tentoonstelling Zwart van roet (Amsterdam, MC Theater 2011) is gebaseerd op De Rooys eerder geschreven stuk De schaduw van de goedheiligman (2008).
Theater CV
Felix de Rooy heeft bijgedragen aan 44 productie(s).
Felix de Rooy heeft gewerkt in de volgende functies:
- Bewerking - Zie lijst (A-Z) of lijst (datum)
- Choreografie - Zie lijst (A-Z) of lijst (datum)
- Regie - Zie lijst (A-Z) of lijst (datum)
- Auteur (schrijver libretto, scenario) - Zie lijst (A-Z) of lijst (datum)
- Uitvoerende - Zie lijst (A-Z) of lijst (datum)
- Decor - Zie lijst (A-Z) of lijst (datum)
- Dramaturgie - Zie lijst (A-Z) of lijst (datum)
- Kostuums - Zie lijst (A-Z) of lijst (datum)
- Licht - Zie lijst (A-Z) of lijst (datum)
Het gehele overzicht van voorstellingen waaraan Felix de Rooy heeft meegewerkt, voor zover geregistreerd in de Theaterencyclopedie:
NB: Bij de carrièreoverzichten zijn de voorstellingen gekoppeld aan de premièredatum. Het kan echter voorkomen dat personen niet aan de première meewerkten, maar pas later bij de voorstelling betrokken raakten.
Theatercollege Stichting Need for Legacy
Tijdens het Nederlands Theater Festival 2020 verzorgde schrijver en regisseur Maarten van Hinte een vierdelige reeks theatercolleges, met als doel een eerste kennismaking met een onderbelicht deel van de Nederlandse theatergeschiedenis. Van Hinte behandelt een viertal makers en pioniers uit deze geschiedenis: Rufus Collins, Felix de Rooij, Alida Neslo en Marjorie Boston. Hij koppelt hen aan thema's als 'activisme', 'multidisciplinariteit', 'verbreding van de canon in het onderwijs' en 'de invloed van de straat en low culture'.
Zie hieronder het college over Felix de Rooij: