Désiré Pauwels
Portret van Désiré Pauwels in Bizet’s Carmen. Schilderij door J. Beaugrand, 1927. Collectie TIN
Naam | Désiré Pauwels |
---|---|
Volledige naam | Desiderius Clementius (Desiré) Pauwels |
Geboortedatum | 1861 |
Geboorteplaats | Gent |
Overlijdensdatum | 1942 |
Overlijdensplaats | Amsterdam |
Beroep | Operazanger, Regisseur |
Discipline | Muziektheater |
Externe databases: | |
VIAF | |
Wikidata |
Biografie
Pauwels zong al van jongs af aan. Toen hij twintig jaar was, won hij bij een zangwedstrijd de eerste prijs. Daarna ging hij naar het conservatorium in Gent om lessen te volgen bij Emanuel de Vos en Charles Miry. Vervolgens sloot hij zich als solist aan bij de Koninklijke liedertafel ‘Les Mélomanes’. In 1887 engageerde Johannes George de Groot, leider van het Hollandsch Opera-Gezelschap te Amsterdam, Desiré Pauwels en maakte hij daar zijn debuut als Manrico in Il trovatore van Giuseppe Verdi.
Behalve bij het Hollandsch Opera-Gezelschap heeft Pauwels ook gezongen bij Théâtre Royal Français de la Haye (1897-1998), Vereeniging De Nieuwe Nederlandsche Opera (1903-1904), de Noord Nederlandsche Opera (1904), de Nederlandsche opera van het Rembrandttheater (1907) en het Nederlandsch Opera Gezelschap (1907). Hij stond bekend om zijn vertolkingen van Don José in Carmen van Georges Bizet, Canio in I Pagliacci van Ruggiero Leoncavallo, Lohengrin in Lohengrin van Richard Wagner, Manrico in Il Trovatore van Verdi, Raoul de Nangis in Les Huguenots van Giacomo Meyerbeer en Turiddu in Cavalleria Rusticana van Pietro Mascagni.
Pauwels was bij het publiek geliefd omdat hij een even goede operazanger als toneelspeler was. In veel recensies werd hij geprezen om zijn muzikaliteit, stembereik, voordracht en expressie. Vooral de Italiaanse ‘Veristische’ operastijl lag hem goed. Bij deze stijl, afkomstig uit Italië, wordt er naar een zo realistisch mogelijke uitbeelding van het dagelijks leven gestreefd. Verder wilde Pauwels zoveel mogelijk in het Nederlands zingen.
Samen met Jos M. Orelio en Cateau Engelen-Sewing vormde Pauwels begin twintigste eeuw een geliefd operatrio. Toen het publiek interesse in andere operagenres kreeg, startte Pauwels in 1908 met Bart Kreeft en Piet Köhler de succesvolle NV Nederlandsche Opera en Operette in het Rembrandttheater in Amsterdam waar hij zelf zong tot 1917. Later regisseerde Pauwels in Carré voor NV De Opera. Naast zijn regiewerk ontdekte hij jonge talenten zoals Louis Morrisson en Beppie de Vries. Zijn laatste voorstelling was Faust, die hij regisseerde in oktober 1927 in de Janschouwburg te Haarlem.
Pauwels was getrouwd met de actrice Sophie van Biene en had met haar een zoon, François, die later een beroemd jurist zou worden.
Theater CV
Désiré Pauwels heeft bijgedragen aan 119 productie(s).
Désiré Pauwels heeft gewerkt in de volgende functies:
- BeeldtAf - Zie lijst (A-Z) of lijst (datum)
- Regie - Zie lijst (A-Z) of lijst (datum)
- Uitvoerende - Zie lijst (A-Z) of lijst (datum)
Het gehele overzicht van voorstellingen waaraan Désiré Pauwels heeft meegewerkt, voor zover geregistreerd in de Theaterencyclopedie:
NB: Bij de carrièreoverzichten zijn de voorstellingen gekoppeld aan de premièredatum. Het kan echter voorkomen dat personen niet aan de première meewerkten, maar pas later bij de voorstelling betrokken raakten.
Kostuums en rekwisieten
Bronnen
- Productiedatabase
- Knipselmap Desiré Pauwels, Theater Instituut Nederland
- K.J. Kutsch, Leo Riemens, Großes Sängerlexikon. Bern 1987.
- Peter Hulpusch, Piet Hein Honig, Sherry Marx, Annalen van de operagezelschappen in Nederland 1886-1995, Amsterdam, Theater Instituut Nederland, 1996.