Biografie
Guido Lauwaert (1945) is een Vaamse acteur, regisseur, auteur en organisator. Guido werd geboren in Mechelen tijdens de laatste naweeën van de Tweede Wereldoorlog. Vader bakker en moeder huisvrouw deelden hun liefde met hun 4 kinderen. (Michel, Luk, Guido, Nicole) Na het lager onderwijs en een onvoltooid lager middelbaar in zijn geboortestad, ging hij werken als leerjongen in een Duffelse drukkerij en werd volwaardig drukker-letterzetter. Zijn liefde voor de literatuur - ontstaan door de kennismaking met Jules Verne, Jean Ray en Edgar P. Jacobs - werd door zijn ervaring met de grafische kunst nog versterkt. Nauwelijks was hij 10 jaar oud of hij stichtte toneelclubjes en schreef sketches voor feestjes. Vervolgens trad hij toe tot het amateurtoneel in zijn geboortestad en speelde rollen in diverse stukken.
Werk
Na zijn legerdienst bij de Belgische Zeemacht waar hij hooguit het strand zag, ging hij aan de slag als handelsreiziger voor Olivetti in Antwerpen, waar hij aan de deur werd gezet na een zoveelste conflict. Ook zijn verblijf bij de Standaard Uitgeverij als productieverantwoordelijke voor de strips en het reclamedrukwerk eindigde na 9 maanden met slaande deuren.
Zelfstandig
Eind 1968 besliste hij zelfstandig zijn eigen weg te gaan. Dit resulteerde in culturele initiatieven als Kazuno (voorloper van Nekka) en de legendarische Nachten van de Poëzie (1973, 1975, 1980 en 1984). In 1975 richtte hij samen met zijn toenmalige vriendin in Gent de Poëziewinkel op, die na enkele jaren overgenomen werd door Willy Tibergien en voortaan Poëziecentrum zou heten.
Halfweg de jaren zeventig besloot hij - na een pauze van vijftien jaar - opnieuw te gaan acteren. Dit leverde memorabele producties op als Lijmen (Willem Elsschot), Reis naar het einde van de nacht (Louis-Ferdinand Céline), Job & Jahew (God), Macbeth (William Shakespeare, i.s.m. Greta Van Langendonck en François Beukelaers) en een eigenzinnige interpretatie van Wie is er bang van Virginia Woolf (Edward Albee), onder de titel Wie is bang van Guido Lauwaert. Op Macbeth na waren het allemaal monologen. Lauwaert ging er namelijk van uit dat als één man het geschreven heeft, het ook door één man gespeeld kan worden.
Om den brode en het beleg was hij gedurende 13 jaar (1985-1998) columnist en/of redacteur van De Zwijger, Markant, Het Laatste Nieuws, Het Volk, NRC Handelsblad, Het Parool, VPRO-radio en De Tijd.
Door die wekelijkse kronieken over (wan-)toestanden in de Vlaamse culturele wereld kreeg hij de microbe van het schrijven pas goed te pakken. Hij schreef toneel, speurproza over Willem Elsschot en Paul van Ostaijen, en novellen. Eind 1996 verscheen Memento Mori, een vademecum voor niet-gelovigen, met nieuwe rituelen voor een waardig afscheid. Dit boek ontstond uit ergernis met de vaak zielloze plechtigheden in crematoria. Het boek omvat drie delen die mekaar aanvullen: 1) beschouwingen over de geschiedenis van crematie, stervensbegeleiding, rouwdrukwerk; 2) de organisatie van de plechtigheid, en 3) een bloemlezing met passende gedichten en motto's en een lijst van bruikbare muziek, zowel klassieke muziek als pop en jazz. Ook zijn speurproza over Willem Elsschot kende een groot succes. Het zette onder meer Johan Anthierens aan tot het schrijven van een boek over de auteur, dat verscheen onder de titel Het Ridderspoor.
Sporadisch waagde hij zich nog aan culturele initiatieven, zoals Suite Flamande (een literaire tournee van Hugo Claus door Vlaanderen), Bloomsday (de integrale voorlezing in een etmaal van James Joyces Ulysses door 24 acteurs), Villa Elsschot (de voorlezing gespreid over een week van de romans van Willem Elsschot door 11 acteurs), Schokkende Redevoeringen (de voordracht door pleiters als Luc Van den Bossche, Piet Van Eeckhaut, Eddy van Vliet, Wilfried Martens, Willy Calewaert en Hugo Weckx van beroemde pleitredes uit de wereldgeschiedenis) en Music-Hall (een tournee door Vlaanderen & Nederland met gedichten van Paul van Ostaijen op muziek gezet door Peter Vermeersch in een uitvoering van het kamerorkest Prima La Musica o.l.v. Dirk Vermeulen).
De laatste jaren heeft hij het organiseren aan anderen overgelaten en zich gespecialiseerd in het schrijven van drama's en komedies en het regisseren van schooltoneel (Bree, Ninove, Gent, Oostende).
Uitzonderlijk wil hij nog wel eens optreden met zijn monologen, maar dan enkel in private kring, onder de noemer Huiskamertheater. In het raam daarvan trad hij op in woonkamers van villa's, kastelen en buitenverblijven van bankiers, advocaten, dokters, managers en een enkele keer in de garage of het atelier van een architect. Het succes van deze vorm van theater bleef niet enkel beperkt tot het binnenland. De Belgische ambassadeurs of consuls van Shanghai, Singapore, Bangkok, Kuala Lumpur en Abidja] nodigden Lauwaert uit voor een voorstelling in hun residentie naar aanleiding van een culturele avond voor de aldaar verblijvende Vlamingen en Nederlanders.
Hij is stichtend lid en levenslang voorzitter van de VBVGL (Vereniging ter Bevordering van het Voortbestaan van Guido Lauwaert), waarvan onder meer Karel Anthierens en Jan Van Rompaey ereleden zijn.
In 2007 publiceerde hij bij Poularta Books, i.s.m. Knack zijn Nacht van de poëzie op papier, Mijn Tweede Stem, een bloemlezing van zijn favoriete dichters. Elk gedicht en de dichter wordt toegelicht zodat de lezer een nader beeld krijgt van de dichter en het gedicht zich als het ware opent. Hij beschouwde dit als een waardige afsluiter van ruim 40 jaar promotie voor de poëzie. Momenteel schrijft hij theaterrecensies en boekbesprekingen voor Knack en Dé Geus.
Op vraag van Knack organiseert hij in 2011 een vijfde Nacht van de Poëzie, met als curator Michaël Vandebril.
Als zijn lijfspreuk gebruikt hij: "Liever meester in de hel dan knecht in de hemel".
Ondanks / omwille van al deze activiteiten heeft hij een zwak hart, wat resulteerde in enkele hartinfarcten, een hartstilstand en twee harttransplantaties.
Theater CV
Guido Lauwaert heeft bijgedragen aan 11 productie(s).
Guido Lauwaert heeft gewerkt in de volgende functies:
- Bewerking - Zie lijst (A-Z) of lijst (datum)
- Regie - Zie lijst (A-Z) of lijst (datum)
- Auteur (schrijver libretto, scenario) - Zie lijst (A-Z) of lijst (datum)
- Uitvoerende - Zie lijst (A-Z) of lijst (datum)
- Persoon - Zie lijst (A-Z) of lijst (datum)
- Producent - Zie lijst (A-Z) of lijst (datum)
Het gehele overzicht van voorstellingen waaraan Guido Lauwaert heeft meegewerkt, voor zover geregistreerd in de Theaterencyclopedie:
NB: Bij de carrièreoverzichten zijn de voorstellingen gekoppeld aan de premièredatum. Het kan echter voorkomen dat personen niet aan de première meewerkten, maar pas later bij de voorstelling betrokken raakten.
Werk
- Lijmen (Willem Elsschot)
- Reis naar het einde van de nacht (Louis-Ferdinand Céline)
- Macbeth (William Shakespeare)
- Wie is bang voor G.L. (naar het toneelstuk van Edward Albee)
- Don Quichotte en Sancho Panza (Miguel de Cervantes)
- Job (God)
- De Feesten van Angst en Pijn (Paul van Ostaijen)
Bibliografie
- Job (monoloog; 1977)
- In China (gedichten; 1981)
- Op de brug van Avignon (toneel; 1987)
- Portretten van een gestoorde natuur (verhalen; 1989)
- Opstijgend grondvocht (columns; 1990)
- Avenue Claus (novelle; 1990)
- Villa Elsschot (studie; 1991)
- Verloren kinderen (toneel; 1994)
- De reistas (brief; 1994)
- Een helder hart (autobiografische verhalen; 1995)
- Het bordeel (toneel; 1995)
- Patisserie Sobrie (novelle; 1996)
- Mijn ogen zijn omfloersde tamboerijnen (studie Paul van Ostaijen; 1996)
- Memento mori (stijlboek voor de uitvaart; 1996)
- Macbeth 2002 (toneel; 1999)
- Alex (toneel; 1999)
- Warme Sneeuw (toneel; 2000)
- Salut Godot (toneel; 2002)
- De Pleitrede (toneel; 2000)
- Hotel don Juan (toneel; 2001)
- De mechaniek van het theater (toneel; 2003)
- Alis in Onderland (toneel; 2004)
- De Stenen Boom (poëzie; 2005)
- Romeo & Julia (toneel; 2005)
- De Hemel (toneel; 2005)
- Mijn tweede stem (bloemlezing; 2007)
- Om Gent gedicht (bloemlezing; 2010)
- Mijn tweede stem (bloemlezing, 2de herziene en vermeerderde druk; 2011)
Organisator
- Kazuno (1969 & 1970)
- Nacht van de Poëzie (1973, 1975, 1980 & 1984)
- Suite Flamande (1987)
- Bloomsday (1989)
- Villa Elsschot (1991)
- Schokkende redevoeringen (1992)
- Music-Hall (1996)