Mary Dresselhuys: Biografie - Samenwerking met Joop van den Ende
Eenlevenlangtheater Mary Dresselhuys:
- Homepage Eenlevenlangtheater Mary Dresselhuys
- Biografie
- Repertoire
- Audio
- Video
- Volgens Mary Dresselhuys
- Volgens anderen
- Colofon
Samenwerking met Joop van den Ende
In 1973 kruisen de wegen van Mary Dresselhuys en Joop van den Ende elkaar voor het eerst, als de producent de actrice engageert voor het stuk Slippers. Het was acteur Jeroen Krabbé die bij Van den Ende had aangedrongen om een afspraak met Mary Dresselhuys te maken.
"Hij nam wel een risico: ik uit Amsterdam-Oost, zij uit het chique Zuid, geen gedroomde combinatie. (...) Uiteindelijk belde ik haar en het was gelijk leuk. Zij zag in mij dat ik bezeten was van theater." (Joop van den Ende in: Mary Dresselhuys. De Grande Dame van het Nederlandse toneel door Tonko Dop en Hilde Scholten, Terra Lannoo / 2005)
De verbintenis is voor beiden zo vruchtbaar dat ze elkaar zowel zakelijk als privé niet meer uit het oog verliezen. Van den Ende laat Dresselhuys alle ruimte voor het kiezen van het te spelen repertoire.
"Ik ben altijd op jacht naar nieuwe stukken. In mijn keuze streef ik ernaar dat we ons kunnen bedruipen, dat het dus geen stuk met twintig mensen is. Het moet artistiek interessant zijn, we moeten het kunnen bezetten en er een goede regisseur voor vinden." (Elegance, december 1989)
Dit gegeven brengt haar tot producties als Herst in Riga, Een gelukkige hand, Gouden vijver, Harold & Maude, De sprong en Hoog tijd. Dezelfde Van den Ende besluit ter gelegenheid van de 80e verjaardag van Mary een nieuw stuk te laten schrijven door Paul Haenen. De tegenspelers in Een bijzonder prettig vergezicht zijn Leen Jongewaard en Petra Laseur, Mary's jongste dochter, die in 1959 in Geleerde dames haar toneeldebuut maakte naast haar moeder.
In 1992 roept Joop van den Ende de Mary Dresselhuys Prijs in het leven. Met deze onderscheiding voor acteurs is 25.000 gulden (en later 12.500 Euro) gemoeid. De jury - met Mary als voorzitter - zal de tweejaarlijkse prijs toekennen aan Jeroen Willems (1994), Katelijne Damen (1996), Porgy Franssen (1998), Ramsey Nasr (2000), Sylvia Poorta (2002) en Jacob Derwig (2004).