Wim Sonneveld: Biografie - Het Nieuwe de la Mar
Eenlevenlangtheater Wim Sonneveld:
- Homepage Eenlevenlangtheater Wim Sonneveld
- Biografie
- Repertoire
- Archief Wim Sonneveld
- Audio
- Video
- Volgens Wim Sonneveld
- Volgens anderen
- Colofon
Het Nieuwe de la Mar
Op 23 juli 1952 wordt met 24 tegen 9 stemmen in de Amsterdamse gemeenteraad het voorstel aangenomen om het De la Mar Theater, gelegen aan de Marnixstraat, te verhuren aan het driemanschap Paul Kijzer, Piet Meerburg en Wim Sonneveld.
Piet Meerburg: "Paul Kijzer en ik hadden gezien dat het theater van Fien de la Mar failliet was en leegstond. Paul en ik wilden het theater graag in ons bezit krijgen, maar we waren het er over eens dat het alleen te runnen was als we Wim Kan of Wim Sonneveld aan ons konden binden. Het was ons bekend dat Kan nogal moeilijk was, dus kwamen we uit bij Sonneveld. Achteraf een heel gelukkige keuze, omdat Sonneveld, veel meer dan Kan, in was voor iets nieuws. Ik heb een lang gesprek met Sonneveld gehad en hij voelde er wel wat voor.
Naar onze mening moesten er minimaal vijfhonderd stoelen komen en omdat Wim in het Leidschepleintheater maar 350 plaatsen had, was dat financieel heel aantrekkelijk voor hem. Van de bv die we op zouden richten, bood ik hem de helft van de aandelen. Ik stelde wel dat ik de dagelijkse leiding en de programmering op me zou nemen. Wim wilde op zijn beurt het recht hebben om als eerste zijn speeldagen te plannen.
Nadat wij met z'n drieën een akkoord hadden bereikt, moesten we de gemeente voor ons zien te winnen, want we bleken niet de enige gegadigden. Een volkstoneelgroep en bioscoopexploitant Van Rooyen waren ook hevig geïnteresseerd in het theater. Wim en ik begonnen een charmeoffensief gericht tot mevrouw Luns, de toenmalige kunstpaus van Amsterdam. Zij heeft de commissie Kunstzaken van de gemeente bewerkt zodat wij het De la Mar konden huren voor f 12.000,- per jaar. We hebben vier ton gestoken in de verbouwing van het theater en dat geld leenden we van particulieren. De bank doet namelijk nooit iets als het om theaters gaat.
Je zou het vanwege zijn wispelturigheid misschien niet zeggen, maar Wim was een ideale partner. Hij was heel redelijk en liet mij mijn ding doen, want de dagelijkse beslommeringen interesseerden hem toch niet. Maar ik hield hem natuurlijk wel op de hoogte en betrok hem bij de belangrijke beslissingen die genomen moesten worden. Zo legde ik hem een keer voor dat Mien Duymaer van Twist, een actrice die fout was geweest in de oorlog, het theater wilde huren.’Geen sprake van’, zei Wim, ‘ze komt er alleen in als ze de opbrengst schenkt aan de Stichting 40-45.’ En dat gebeurde natuurlijk niet, zodat we gelukkig van haar af waren." (geciteerd uit: Wim Sonneveld. De parel van het cabaret, Hilde Scholten (Terra Lannoo 2006)
Het theater, dat voortaan het Nieuwe de la Mar Theater zal heten, opent de deuren op 23 december 1952 met de première van Het meisje met de grote voeten. Voor het zover is, wordt het aantal stoelen uitgebreid naar 530, buigt Friso Wiegersma zich - samen met Johan Greter - over de inrichting van de foyer en helpen de leden van Sonnevelds gezelschap met schilderen.
bron: Wim Sonneveld. De parel van het cabaret, Hilde Scholten (Terra Lannoo 2006)