Carlo Maria Giulini

Naam	Carlo Maria Giulini
Geboortedatum	9 mei 1914
Geboorteplaats	Barletta, Apulië
Overlijdensdatum	14 juni 2005
Overlijdensplaats	Brescia
Beroep	Dirigent, Altviolist
Discipline	Muziektheater
Trefwoorden	Opera
Externe databases:
	IMDb
	VIAF

Biografie

Giulini werd geboren in het zuidoosten van Italië Barletta in Apulië als zoon van een houthandelaar. Hij groeide echter op in het noorden van het land, in Bolzano in de Dolomieten, een stad die dankzij de grensaanpassingen na de Eerste Wereldoorlog niet langer het Oostenrijkse Bozen was. Het gezin Giulini was Italiaans in een overwegend Duitssprekende regio, wat Giulini’s gedeelde devotie voor Italiaanse opera’s en Duitse symfonieën zou kunnen verklaren. In ieder geval verklaart het zijn vaardigheid in beide talen.

Als eerste muzikale ervaring hoorde hij een rondreizende zigeuner op zijn viool spelen. Hij vroeg daarop prompt een viool voor zijn verjaardag. Een lokale muziekleraar gaf hem een aanbeveling voor de Accademia Nazionale di Santa Cecilia in Rome, waar hij de viool verwisselde voor de altviool. Tegen de tijd dat hij 18 was, was hij beroepsmatig gaan spelen voor het lokale Augusteo Orkest. Hij begon een eigen groep musici om zich heen te verzamelen en kreeg zo zijn eerste ervaring als dirigent, terwijl hij de kunst kon afkijken van de grote meesters achter de lessenaar van het Augusteo Orkest. Later studeerde hij bij Bernardino Molinari de kunst van het dirigeren.

Van 1946 tot 1951 werkte Giulini bij de Radio Audizioni Italiane (RAI) voor de radio in Milaan, waar hij er voor zorgde dat diverse onbekende opera’s een heropvoering beleefden, waaronder werken van Alessandro Scarlatti. Arturo Toscanini hoorde een productie van Il mondo della luna van Haydn, wat er later toe leidde dat hij Giulini aanbeval als muzikaal directeur bij La Scala, een positie die hij van 1953 tot 1956 vervulde.

In 1958 dirigeerde Giulini een productie van Verdi's Don Carlos in het Royal Opera House, Covent Garden die veel bijval oogstte. In de jaren zestig was hij erg in trek als gastdirigent bij alle belangrijke orkesten over de hele wereld, en maakte talrijke opnames die goed ontvangen werden, zoals met het Philharmonia Orchestra uit Londen.

Na 1968 gaf Giulini de opera op, omdat hij zich wilde concentreren op orkestrale werken. Hij was de voornaamste gastdirigent van het Chicago Symphony Orchestra van 1969 tot 1978, en werd benoemd als muzikaal directeur van de Wiener Symphoniker in 1973. Van 1978 tot 1984 was hij chef-dirigent en muzikaal directeur van de Los Angeles Philharmonic Orchestra, waar hij zijn dienstverband begon met de uitvoering van de negende symfonie van Ludwig van Beethoven. In 1982 keerde hij nog eenmaal terug naar de opera, en dirigeerde een controversiële productie van Verdi's Falstaff.

Giulini stierf op 91-jarige leeftijd in Brescia, Italië.

Theater CV

Carlo Maria Giulini heeft bijgedragen aan 5 productie(s).

Carlo Maria Giulini heeft gewerkt in de volgende functies:

Muzikale leiding - Zie lijst (A-Z) of lijst (datum)

Het gehele overzicht van voorstellingen waaraan Carlo Maria Giulini heeft meegewerkt, voor zover geregistreerd in de Theaterencyclopedie:

NB: Bij de carrièreoverzichten zijn de voorstellingen gekoppeld aan de premièredatum. Het kan echter voorkomen dat personen niet aan de première meewerkten, maar pas later bij de voorstelling betrokken raakten.

Curriculum Vitae Theatrum
Productie	Functie	Producent	Seizoen	Premièredatum	In regie van
La Cenerentola	Muzikale leiding	Holland Festival	1953/1954	30 juni 1954	Franco Zeffirelli
L'italiana in Algeri	Muzikale leiding	Holland Festival	1954/1955	24 juni 1955	Franco Zeffirelli
Falstaff	Muzikale leiding	Holland Festival	1955/1956	29 juni 1956	Franco Zeffirelli
Le nozze di Figaro - Wolfgang Amadeus Mozart	Muzikale leiding	Holland Festival	1960/1961	19 juni 1961	Maurice Sarrazin
Falstaff	Muzikale leiding	Holland Festival	1962/1963	20 juni 1963	Franco Zeffirelli, Filippo Crivelli

Opnamen

Zie voor een overzicht van zijn operaopnamen: Wikipedia

Prijzen en erkenningen

Gramophone Award

1981 Beethoven Vioolconcert in D mineur; Itzhak Perlman / Philharmonia Orchestra (EMI)

Grammy Award voor de beste kooruitvoering

1981 Mozart: Requiem; Norbert Balatsch (koordirigent) / Philharmonia Orchestra & Chorus

Grammy Award voor het beste klassieke album

1979 Brahms: Vioolconcert in D; Itzhak Perlman] / Chicago Symphony Orchestra

Grammy Award voor het best opgenomen album

1965 Britten: The Young Person's Guide to the Orchestra; Philharmonia Orchestra

Grammy Award voor de beste instrumentale uitvoering door een solist;

1989 Mozart: Pianoconcert nr. 23; Vladimir Horowitz / Orchestra della Scala

Grammy Award voor de beste orkestrale uitvoering

1972 Mahler: Symfonie nr. 1 in D; Chicago Symphony Orchestra;
1978 Mahler: Symfonie nr. 9 in D; Chicago Symphony Orchestra.

Externe links

Bronnen

Meedoen met TheaterEncyclopedie!

Inhoud