Stichting Mickery Workshop
Affiche voor Mickery, Ontwerp: Anthon Beeke. Collectie TIN.
| Naam | Stichting Mickery Workshop |
|---|---|
| Opgericht | 1965 |
| Genre | Poppenspel, Toneel, Anders |
Informatie
Op 8 december 1965 ging Mickery open, een theater in de omgebouwde boerderij van Ritsaert ten Cate te Loenersloot. Met Mickery wilden Ritsaert ten Cate, regisseur John van de Rest en decorontwerper Frank Raven een nieuwe impuls aan het Nederlandse toneel geven. En niet alleen aan het toneel, want Mickery was meer; een kunstcentrum, waar alle vormen van kunst gecombineerd zouden worden. In Loenersloot waren dan ook gevestigd: de Mickery Theatre Club, de uitgeverij Mickery, de galerie Mickery Arthouse en Mickery Design, dat interieur-ontwerpen verkocht.
Al snel stapten John van de Rest en Frank Raven op en was het Ritsaert ten Cate die Mickery gestalte gaf. Binnen Mickery kwam het accent steeds meer te liggen op theater, maar dan wel in de ruimste zin van het woord.
In de geschiedenis van Mickery zijn drie tijdperken te onderscheiden. Het eerste tijdperk begint in 1965, wanneer de theaterboerderij in Loenersloot wordt geopend, en eindigt in 1972, wanneer Mickery verhuist naar Amsterdam. Deze periode wordt gekenmerkt door de vele buitenlandse voorstellingen die Mickery programmeerde. Mickery was wat betreft de concentratie van buitenlandse voorstellingen uniek in Nederland, misschien wel uniek in de wereld. Regelmatig kwamen groepen als Traverse Theatre, People Show, Ken Campbell's Road Show en The Pip Simmons Theatre Group uit Engeland, La Mama en Bread & Puppet Theatre uit de Verenigde Staten, Grupo Tse uit Frankrijk en Tenjo Sajiki uit Japan in Mickery hun voorstellingen geven. Veel van deze groepen stonden bij hun eerste bezoeken aan Nederland nog aan het begin van hun ontwikkeling, en zouden later uitgroeien tot internationaal bekende gezelschappen.
In deze eerste jaren was Mickery het privébedrijfje van Ten Cate, dat gefinancierd werd uit zijn privévermogen. Een situatie die natuurlijk niet oneindig kon voortduren en in 1969 werd Mickery een stichting, de Stichting Mickery Workshop, en werd subsidie bij het rijk aangevraagd en verkregen.
In 1970 ontsproten er twee nieuwe takken aan de Mickery-stam, het Mickery Circuit en de Mickery Workshops. Het Circuit werd gevormd door een aantal theaters in Nederland, die de Mickery-voorstellingen op hun programma zetten. De Workshops waren bedoeld om in werkgroep-vorm naar nieuwe theater-mogelijkheden te zoeken.
Na een aantal jaren voldeed de boerderij te Loenersloot niet meer als theater. De ruimte was te klein en, letterlijk, niet voor iedereen bereikbaar. Daarom besloot Ten Cate eind 1971 naar Amsterdam te verhuizen. Daar stelde de gemeente de voormalige Capitol-bioscoop aan de Rozengracht ter beschikking en op 28 maart 1972 werd, na een noodzakelijke verbouwing, het nieuwe Mickerytheater geopend. Na de verhuizing naar het Rozengrachttheater in Amsterdam begon voor Mickery een nieuwe, tweede periode. Naast het naar Nederland halen van de gezelschappen en het bekijken van hun werk wilde men meer. Ten Cate zei hierover: 'Toen kwam er een periode waarin we zeiden; wat spannend allemaal, maar we willen toch iets meer weten over hoe dat tot stand komt'. Mickery was al aan het eind van de eerste periode begonnen met het organiseren van workshops met medewerking van binnen- en buitenlandse theatermakers. In Amsterdam begon Mickery ook met het produceren van eigen voorstellingen. Bekende titels waren Folter Follies (1976), Vox Populi Vox Dei (1977), Fairground (1984) en Rembrandt and Hitler or Me (1985). Daarnaast bleef de hoeveelheid optredens van buitenlandse gezelschappen groot. Belangrijke gezelschappen waren naast de groepen uit de Loenerslootse periode onder¬meer Performance (later Wooster) Group en Squat Theatre.
De derde periode gaat in na het sluiten van Mickery's eigen theater. De bedoeling was de voorstelling te laten spelen in de ruimte die het meest geschikt was voor die specifieke voorstelling. Het idee was dat men dan geen rekening hoefde te houden met de beperkingen van een vast theater. Het nadeel hiervan was dat Mickery minder herkenbaar was voor het publiek. De in het Rozengrachttheater geplande kunstenaarsclub, Frau Holle, is ook nooit goed van de grond gekomen. De slotmanifestatie Touch Time (1991) was de meest geslaagde activiteit uit deze periode. Dit was een grote, jaren van theater samenvattende slotmanifestatie in alle theaters rond het Leidseplein in Amsterdam. Hiermee werd afscheid genomen van Mickery.
Het ontstaan van Mickery viel in een tijd dat het Nederlands toneelbestel aan het veranderen was. De populariteit van de grote gezelschappen in de Randstad werd in gevaar gebracht door de opkomst van vernieuwende gezelschappen zoals Studio en Centrum en de gevolgen van de Actie Tomaat. De veranderingen in het subsidiesysteem gaven ook andere stromingen dan het repertoiretoneel een kans. Daarnaast was er nog de invloed van het door Mickery geïmporteerde buitenlandse toneel dat veel nieuwe impulsen gaf.
Mickery heeft, gesteund door de veranderende tijden, ook een belangrijke rol in dit vernieuwingsproces gespeeld. Enerzijds door het Nederlandse publiek en de Nederlandse theatermaker kennis te laten maken met de nieuwe buitenlandse theaterstromingen, anderzijds door met de workshops en de eigen produkties het Nederlandse toneel daadwerkelijk nieuwe impulsen te geven.
Voorstellingen
Een chronologisch en daaronder een link naar een alfabetisch overzicht van de voorstellingen die onder deze naam als producent, al of niet in samenwerking met andere producenten, in première zijn gebracht, voor zover geregistreerd in de productiedatabase
- Het alfabetisch overzicht van deze voorstellingen
Bronnen
- Productiedatabase
- B. Zwaan, T. van den Berg (bew.), Inventaris van het archief van Stichting Mickery Workshop, Theater Instituut Nederland 1999.