Henk van Ulsen: Biografie - Liefdesleven
Eenlevenlangtheater Henk van Ulsen:
- Homepage Eenlevenlangtheater Henk van Ulsen
- Biografie Henk van Ulsen
- Repertoire Henk van Ulsen
- Audio
- Video
- Volgens Henk van Ulsen
- Volgens anderen
- Colofon
Liefdesleven
Henk van Ulsen wist al van jongs af aan dat hij homoseksueel was. Met zijn jeugdvriendje Arent onderhield hij tijdens de Tweede Wereldoorlog contact door middel van brieven. Hierin schreven ze behoorlijk openhartig over hun gevoelens voor de eigen sekse.
Hij beleefde zijn coming-out toen hij in Amsterdam naar de Toneelschool ging. ‘Ik trok bij mijn oom en tante in – onder de conditie dat ik geen meisjes mee naar mijn kamer zou nemen. Ik moest zo lachen toen ik dat hoorde.’[1] Op een feestje bekende hij vervolgens aan een klasgenoot dat hij op mannen viel.
Dat was echter niet iets waar hij naar ging leven. Hij probeerde zo min mogelijk op te vallen. “Ik ben geneigd geweest me aan te passen aan een normaal gedragspatroon. Ik herinner me nog dat bij de Nederlandse Comedie in de bus een collega, tevens “mede-homofiel” tegen me zei: “laten we nou niet naast elkaar gaan zitten want-ze-denken-onmiddellijk-dat”.[2]
In 1954 vertrok hij voor enige tijd naar de Nederlandse Antillen. In Nederland was hij niet heel gelukkig in de liefde. Op Curaçao ging het echter niet veel beter. In een poging “gewoon te zijn” verloofde hij zich daar zelfs enige tijd met een aantrekkelijk 27-jarig meisje. Dat deze relatie eveneens niet voor het leven was, zal niemand verbazen.[3]
Korte relaties bleven Henk van Ulsen ten deel vallen. Zo had hij een korte affaire met Donald Jones, de eerste persoon met een donkere huidskleur die Van Ulsens moeder ontmoette. Maar ook onbeantwoorde liefdes waren Van Ulsen niet vreemd. Zo werd in 1969 hij tot over zijn oren verliefd op Paul van Vliet toen hij met hem werkte in Cabaret PePijn. Heteroseksueel Van Vliet voelde echter niet meer dan vriendschap. Henk van Ulsen bleef wel enkele jaren goed bevriend met Paul en zijn vrouw.
Begin jaren zestig ontmoette hij Martijn Hagoort, die in 1964 bij de vijftien jaar oudere Van Ulsen introk. Ze ontmoetten elkaar via schilder Frans Deckwitz, voor hen beiden een bekende. Ondanks dat Van Ulsen niet altijd even monogaam was, heeft hij de relatie als zeer gelukkig ervaren.
Toen Van Ulsen in 1967 opnieuw naar de Antillen vertrok nam hij zijn vriend gewoon mee. Ook zijn ouders liet hij overvliegen. Zijn ouders accepteerden de homoseksualiteit en de relaties van hun zoon stilzwijgend. Van Ulsen en Hagoort zijn enkele jaren samen geweest.[4]
In Trouw zei hij over zijn onvermogen tot lange relaties: ‘Ik ben niet zo geschikt voor relaties. Ik ben te nieuwsgierig of ja, te geil, het is niet anders. Trouw zijn lukt me niet. Ik word er ook opstandig van: waarom zou dat eigenlijk moeten? Maar als het Henkie zelf overkomt, dan is-ie de eerste die op de bel drukt en roept: “Ben je nou helemaal besodemieterd?” Ik heb spijt gehad. Geen spijt van mijn ontrouw, maar spijt dat wat ik had daardoor verloren is gegaan.’[5]
Na lange tijd een relatie te hebben gehad met Ico, heeft Van Ulsen de laatste jaren een jongere vriend. Veel jonger. De talentvolle jonge schilder Rachid Ben Ali is geboren in 1975 en scheelt zo bijna vijftig jaar met zijn geliefde acteur. De relatie houdt al tien jaar stand, hoewel met hoogte- en dieptepunten. Samenwonen bleek voor het stel niet weggelegd. Ben Ali bivakkeert met enige tussenpozen periodes bij Van Ulsen.
Gemakkelijk is dat niet altijd. Ben Ali bepaalt het ritme van hun samenzijn, een rolverdeling die voor Van Ulsen tot deze relatie onbekend was. ‘Ik was altijd snel uitgekeken op de uitverkorene’, zegt hij en legt uit hoe het nu anders ligt: ‘Ik kan het woord nauwelijks uit mijn strot krijgen, maar ik kan er niet omheen dat ik iets vaderlijks voor hem voel.[6]