Eric Schneider: Volgens anderen

Uit TheaterEncyclopedie
Ga naar: navigatie, zoeken

Logo eenlevenlangtheater2.jpg

Eric Schneider. Foto: Particam/MAI. Collectie TIN.

Eenlevenlangtheater Eric Schneider:


Citaten over Eric Schneider

Eric Schneider, 1966. Foto ANP. Herkomst: Het Geheugen van Nederland.

Hieronder spreken enkele collega's / vrienden en zijn zoon Beau zich uit over het talent, vakmanschap en de persoonlijkheid van Eric Schneider.

Volgens Willem Wagter

Acteur Willem Wagter (1932-1993) leerde Eric Schneider kennen bij Toneelgroep De Appel:

"'Nieuwkomers' hebben het bij ons vaak moeilijk. Ik heb dan ook grote bewondering voor Eric Schneider. Hij had het lef zichzelf ter discussie te stellen en met ons over de vloer te gaan rollen. Hij werd in het begin wanhopig toen hij ons de krankzinnigste dingen zag verzinnen, vondsten die ook nog in de voorstelling bleven. Maar hij heeft het gered. Hij is nu net zo'n komediant als wij."

Bron: onbekende krant, september 1979.

Volgens acteur Rudolf Kowalski

Begin jaren negentig speelde Eric Schneider enkele jaren voor het Duitse Schauspiel Bonn. Hij heeft toen hard moeten studeren om helemaal vloeiend te worden in de Duitse taal. Een collega gaf hem de tip om een Duitse acteur te kiezen en die te imiteren. Eric's keuze viel op Rudolf Kowalski. Hij zei over Eric:

"Als je het weet, hoor je dat hij niet van hier is. Maar waar vandaan kun je niet raden. Hij heeft een soort buitenaards accent en verder is het een kanjer van een acteur."

Bron: Haagsche Courant, 17 april 1992.

Volgens Huub Stapel

Bij het bericht over de aanstaande première van Levenslang theater zegt acteur Huub Stapel:

"Hoe vaak krijg je de kans een toneelreus en zijn zeer getalenteerde zoon te aanschouwen!"

Volgens Paul van Vliet

Bij het bericht over de aanstaande première van Levenslang theater zegt cabaretier Paul van Vliet:

"Voor mij is Eric Schneider een leven lang theater. Nu met zijn zoon een paar apart. Het lijkt me fascinerend om hem samen met zijn zoon op toneel te zien. Ik kom zeker kijken, voor de zoveelste keer."

Volgens Yvonne Keuls

Bij het bericht over de aanstaande première van Levenslang theater zegt schrijfster Yvonne Keuls:

"Eric Schneider, geliefde vriend en acteur, zijn talent is zó groot, alle rollen die hij speelde staan rechtop in mijn hart. Met één rol - Paul van Lowe, in De kleine zielen van Couperus - heeft Eric zich voor altijd aan mij gebonden en nu waarachtig is daar zijn zoon Beau, die mij aankijkt als Paul van Lowe en die de Eric van tóen is. Ik verlang er naar de oude acteur - jonge acteur, de vader - zoon confrontatie te mogen meemaken in Levenslang theater."

Yvonne Keuls bewerkte het boek De kleine zielen van Louis Couperus voor de gelijknamige televisieserie. Als kind zat zij op de Haagse middelbare school waar Eric's vader rector was. Hij dringt er bij haar moeder op aan om Yvonne naar de toneelschool te laten gaan, maar die weigert en wil dat ze onderwijzeres wordt. (Bron: website EenLevenLang.nl) Wanneer zijn eigen zoon Eric naar de toneelschool wil, moet deze van zijn vader 'eerst een vak leren' en wordt naar de kweekschool gestuurd.

Volgens Sacha Bulthuis

Actrice Sacha Bulthuis (1948-2009) had les van Eric Schneider op de Toneelschool. In een interview in de IJmuider Courant van 3 mei 1974 zegt ze over hem: "Natuurlijk, aan bepaalde docenten, zoals Eric Schneider, heb ik veel te danken."

Voor haar eindexamen speelde ze Inez in Huis Clos van Sartre, geregisseerd door Eric Schneider. "Eric Schneider heeft op de toneelschool kennelijk wat in me gezien. Aan hem heb ik veel gehad, met hem heb ik voor het eindexamen ook Huis Clos gedaan en hij heeft me toen ook meegenomen naar het Nieuw Rotterdams Toneel. Ik kreeg meteen fijne rollen, in De Vijanden en ook in Rinkelrooijen dat Eric zelf had geschreven". (De Telegraaf, 3 februari 1973)

"Wat versta ik nou onder talent? Een aanleg wordt alleen ontwikkeld door mensen die je begeleiden. Erik Vos heeft me leren spelen. Eric Schneider heeft me helemaal verder gebracht. Ik had goede regisseurs". (De Haagsche Courant, 4 mei 1974)

Bron: website NederlandTheaterland.nl

Volgens Ursul de Geer

Ursul de Geer regisseerde Eric Schneider in het toneelstuk Gloed van Sandor Márai. Het stuk werd eerst in 2002 opgevoerd en kreeg in 2010 een reprise binnen de Márai-Marathon.

"Eric was voor mij altijd de acteur van het grote gebaar, maar voor deze rol is hij helemaal naar binnengekropen. Wat je ziet is een combinatie van enorme ervaring en techniek en loepzuivere emoties. Wat mij betreft moet hij voor deze rol alsnog de Louis d’Or krijgen. Dat kan niet, dat weet ik, reprises komen daarvoor niet in aanmerking, maar in dit geval zouden ze een uitzondering moeten maken."

Bron: Het Parool, mei 2010.

Volgens Beau Schneider

Op de vraag van de interviewer of Beau Schneider wel eens slaande ruzie heeft gehad met zijn vader Eric antwoord Beau na een lange stilte:

"Niet echt, maar er is één ding waaraan ik mij soms erger. Als je je niet lekker voelt, ben je voor Eric meteen een aansteller. Laatst ook weer. Ik had een naar buikgriepje. Niet zeuren, zegt hij dan. Hij is op veel vlakken de liefste man denkbaar, maar als je ziek bent, mag je het lekker zelf uitzoeken. Hij kan geen onderscheid maken tussen écht ziek zijn en aandachttrekkerij."

Bron: interview in Volkskrant Magazine met Beau en Eric Schneider, 18 mei 2013.

Volgens Beau Schneider

Zoon Beau Schneider over zijn vader als acteur:

"Wat mij opvalt is zijn techniek, zijn beheersing. Hij heeft een garantielevering - zijn spel is minimaal een 7. En zo gauw er iets fout gaat, vreet hij zichzelf op. Toneel is zijn passie. In het leven van Eric is er nooit iets belangrijkers geweest dan toneelspelen."

Bron: interview in Volkskrant Magazine met Beau en Eric Schneider, 18 mei 2013.

Volgens Hans Croiset

Regisseur Hans Croiset vertelt dat Eric Schneider voor hem een enorme steun was in de tijd (1985) dat zij de zeven uur durende voorstelling Faust maakten bij Toneelgroep De Appel:

"Het begrip dat hij heeft voor die tekst, dat is al zo aanwezig dat we het samen over andere dingen konden hebben. Kijk, het was een heel visueel spektakel en hij verzorgde daar de intellectuele impuls in. En dat noem ik een ontzettende steun. Het was ook een tijd waarin we heel veel met elkaar omgingen. Dat ik er ook heel veel aan had, zijn vader was professor Duits, dus de achtergrond van Faust zat zo in zijn genen, die zat zo tot in zijn vingertoppen, dat Faust zonder Eric Schneider, dat was mij niet denkbaar."

Bron: radiointerview Een leven lang, op 6 januari 2000 door de NPS op Radio 5 uitgezonden

Volgens Beau Schneider

Zoon en acteur Beau Schneider over zijn vader:

"Eric is toch altijd een vader geweest die zijn jeugd een beetje voor ons achterhield. Ook wel omdat er wel degelijk wat pijn zit in die periode en ik denk dat Eric sowieso een mens is die graag dingen die hem pijn hebben gedaan, moeilijke herinneringen, graag een beetje wegdrukt."

Bron: radioprogramma Dit is de dag, door de EO uitgezonden op 15 augustus 2013.

Volgens Hans Croiset

Regisseur en acteur Hans Croiset werkte regelmatig met Eric Schneider samen:

"De Hamlet die hij speelde bij het Nieuw Rotterdams Toneel, onder regie van Richard Flink, was voor mijn generatie, die praktisch de zijne is, een deur die openging naar een nieuwe interpretatie, waarin Eric zelf op zo'n heldere, intelligente, broeierige wijze een dertiger, of eind twintiger, dat weet ik niet precies, gestalte gaf zoals de tijd toen was, en dat was absoluut nieuw. En daarin is hij een voorbeeld. En als iemand zo'n overdonderende Hamlet heeft gespeeld, dan wordt alles gerelateerd aan die ervaring. Dat is soms niet altijd even eerlijk tegenover een acteur. Want er zijn natuurlijk maar weinig rollen zo veelkantig.

Later vond ik van hem Virginia Woolf onder regie van Elise Hoomans bijvoorbeeld geweldig. Dat was voor mij ook zo'n voorbeeldrol.

Wat ik zelf met hem beleefd heb, omdat ik er avond aan avond naast stond dat was Iwanow van Tsjechov van het Publiekstheater. En dat was eigenlijk voor mijn gevoel, het logische vervolg op Hamlet. Daar was elke avond die getormenteerdheid, die wist hij op zo'n heldere wijze vorm te geven dat ook dat weer voor jongere generaties, dus onder hem, ook zo'n voorbeeld werd van toneelspelen. Hoe je op een zindelijke manier kunt omgaan met emoties. Dat ze bij een ander overkomen en dat je niet zelf op het toneel staat te zwelgen in je verdriet. En dat deed hij werkelijk voorbeeldloos."

Bron: radiointerview Een leven lang, op 6 januari 2000 door de NPS op Radio 5 uitgezonden.