Corry Brokken
Corry Brokken tijdens het Eurovisiesongfestival 1958.
| Naam | Corry Brokken |
|---|---|
| Volledige naam | Cornelia Maria Brokken |
| Geboortedatum | 3 december 1932 |
| Geboorteplaats | Breda |
| Overlijdensdatum | 2 juni 2016 |
| Overlijdensplaats | Laren N.H |
| Beroep | Zanger |
| Externe databases: | |
| IMDb | |
| VIAF |
Biografie
Corry Brokken debuteerde in 1952 op de Nederlandse radio met het liedje I Apologize. Twee jaar later bracht ze haar eerste plaat uit. In 1956 vertegenwoordigde ze Nederland voor de eerste keer op het Eurovisiesongfestival. Het lied Voorgoed Voorbij won niet (de uitslag van de stemming was in dat jaar geheim, alleen de winnaar werd bekend gemaakt). Een jaar later won ze het Eurovisiesongfestival met het lied Net als Toen (een compositie van Willy van Hemert). Ook in 1958 vertegenwoordigde ze Nederland; met Heel de Wereld werd ze 9e (gedeeld laatste). In 1959 deed Brokken voor de vierde keer mee aan het Nationaal Songfestival maar deze editie kon ze niet winnen. Na het Songfestival-avontuur besloot Brokken zich even wat terug te trekken. Wel kwam in 1958 haar eerste album uit: Corry's bed-time story, een 25-cm LP met acht Amerikaanse stukken. Een jaar later werd haar dochter Nancy geboren. In 1966 werd ze gevraagd om namens Duitsland deel te nemen aan het Eurovisiesongfestival maar daar bedankte ze voor. In 1960 scoorde Corry Brokken een nummer 1-hit in Nederland met het nummer Milord, dat ook in een uitvoering van Édith Piaf bekend was geworden. In de hitparade van Foon stond haar uitvoering in totaal 16 weken op de eerste plaats, een record dat nog steeds niet gebroken is in de wekelijkse hitlijsten. De tekst van het lied (over een prostituee) werd in het toen nog conservatieve Nederland door sommigen als aanstootgevend ervaren. Een jaar later trad ze met Snip en Snap op in de Sleeswijkrevue. Zelf was zij overigens geen echte revue-liefhebster, zij had meer gevoel voor het cabaret à la Conny Stuart. Een sollicitatie bij Wim Sonneveld liep echter op niets uit; volgens hem was zij "te beroemd" voor zijn gezelschap.
Tussen 1961 en 1972 presenteerde Corry Brokken televisieshows op de Nederlandse televisie.In deze periode verschenen met grote regelmaat plaatopnames van haar, onder andere zeer geslaagde en succesvolle Nederlandse interpretaties van chansons van Charles Aznavour, "Mijn ideaal" (1962) en "La Mamma" (1964).
Inmiddels was zij ook bij het Duitse publiek bekend geworden met Duitstalige plaatopnames van o.a. Milord en La Mamma. Tussen 1967 en 1970 presenteerde zij ook voor de Duitse ARD grote televisieshows ("Varietézauber") met gasten als Charles Aznavour, Gilbert Bécaud, Caterina Valente en Hildegard Knef.
In 1968 bracht zij twee Nederlandstalige albums uit: Corry Brokken zingt kleine cantates en Wereldsuccessen. In 1971 verscheen haar album Voor Nancy, geproduceerd door Willem Duys, in 1973 haar voorlopig laatste album, "Corry zingt Toon, met liedjes van Toon Hermans.
In 1976 presenteerde Corry Brokken het Eurovisiesongfestival, nadat Teach-In in 1975 het festival voor Nederland had gewonnen. In datzelfde jaar begon Corry Brokken met een studie rechten. Na deze studie werd ze aanvankelijk advocaat, in 1988 werd ze geïnstalleerd als (plaatsvervangend) rechter in 's-Hertogenbosch.
In 1996 maakte Corry Brokken een comeback, nadat ze eerder dat jaar met een ere-Edison was onderscheiden voor de dubbel-cd Net als Toen, met een overzicht van haar eerdere oeuvre als zangeres. Ze bracht één nieuwe cd uit met de toepasselijke titel Nooit gedacht die ze in enkele televisieprogramma's promootte. Ook kwam bij EMI een dubbel-cd uit waarin onder de noemer Corry Brokken zingt.... de albums Voor Nancy en Corry zingt Toon werden heruitgegeven. Toen dit allemaal niet het verwachte succes opleverde stortte zij zich op het schrijven van haar autobiografie, getiteld Wat mij betreft, die in 2000 gepubliceerd werden. Het boek was een groot succes; in korte tijd verschenen er vier drukken.
Na haar 70ste verjaardag werd Corry Brokken uitgenodigd om mee te doen aan het toneelstuk De Vagina Monologen, waarin ze te zien was naast onder anderen Olga Zuiderhoek, Hanneke Groenteman en Jetty Mathurin.
In 2006 was zij de vaste gastvedette bij theatergroep Purper in de show Purper 100 waarbij zij echter in de tweede speelserie verstek moest laten gaan, nadat bij haar borstkanker was geconstateerd. Haar aandeel werd overgenomen door Anneke Grönloh. Eerder in 2006 kwam er een dvd uit met hoogtepunten uit haar vroegere televisieshows: Een avondje uit met Corry Brokken.
Begin 2008 werd Brokken getroffen door een herseninfarct, waarvan ze langdurig moest revalideren.
In 2009 verscheen er een tweede biografie, getiteld Toegift, waarin Brokken vertelt hoe het haar na 2000 is vergaan.
Zij werd echter opnieuw ziek en overleed op do 2 juni 2016.
Zie ook haar briografie op de website van Resources Huygens.
Theater CV
Corry Brokken heeft bijgedragen aan 4 productie(s).
Corry Brokken heeft gewerkt in de volgende functies:
- Uitvoerende - Zie lijst (A-Z) of lijst (datum)
- Persoon - Zie lijst (A-Z) of lijst (datum)
Het gehele overzicht van voorstellingen waaraan Corry Brokken heeft meegewerkt, voor zover geregistreerd in de Theaterencyclopedie:
NB: Bij de carrièreoverzichten zijn de voorstellingen gekoppeld aan de premièredatum. Het kan echter voorkomen dat personen niet aan de première meewerkten, maar pas later bij de voorstelling betrokken raakten.
| Productie | Functie | Producent | Seizoen | Premièredatum | In regie van |
|---|---|---|---|---|---|
| 't Staat in de sterren | Uitvoerende | Sleeswijk Entertainment BV | 1960/1961 | 7 juli 1961 | Willy Walden |
| Harten troef | Uitvoerende | Sleeswijk Entertainment BV | 1961/1962 | 20 juli 1962 | Willy Walden |
| De vagina monologen | Uitvoerende | WinterBos B.V. | 2001/2002 | 4 september 2001 | Titus Tiel Groenestege |
| Purper 100... een vooruitblik | Uitvoerende | Purper B.V. | 2005/2006 | 14 mei 2006 | Paul van Ewijk |
Overig
Zie voor een overzicht van haar discografie: Wikipedia
Bronnen
- Productiedatabase
- Wikipedia
- Overlijdensbericht De Volkskrant