Absurdisme

Toneelgenre dat na WOII opkwam, waarbij de nadruk ligt op de onlogische en irrationele aspecten van het leven, de existentiële zinloosheid van het bestaan. De term werd bedacht door schrijver Martin Esslin die in zijn boek ‘Theatre of the absurd’ een nieuwe generatie Franse toneelschrijvers beschreef. Wat de stukken van deze schrijvers gemeen hebben is de afwijzing van realistische settings, personages en situaties, en ook van de wetten van de logica en de psychologie. De belangrijkste schrijvers zijn Eugène Ionesco (De kale zangeres, Rhinoceros), Samuel Beckett (Wachten op Godot), Alfred Jarry (Ubu Roi) en Jean Genet (De Meiden). Aspecten van het absurdisme zijn ook terug te vinden in het werk van schrijvers als Edward Albee en Harold Pinter.

Voor een overzicht zie: Categorie:Absurdisme