Kitty Courbois: Volgens anderen

Uit TheaterEncyclopedie
Ga naar: navigatie, zoeken

Logo eenlevenlangtheater2.jpg

Kitty Courbois. Foto Frank Laufer. Herkomst: Privécollectie.

Eenlevenlangtheater Kitty Courbois:


Citaten over Kitty Courbois

Enkele collega's en vrienden spreken zich uit over het talent en vakmanschap van Kitty Courbois:

Volgens Hellinger (Gerben Hellinga)

"Ze is een springerig, wispelturig meisje bij wie een stemming van hoogste gelukzaligheid binnen een minuut over kan glijden in diepe wanhoop. Maar in haar werk is ook zij zeer professioneel. Ze werkt consciëntieurs en zonder ijdelheid, ze weet precies wanneer ze iets goed heeft gedaan en wanneer het mislukt is. Ze is gek op filmen en voelt zich een beetje ongelukkig in deze produktie omdat ze niet van A tot Z weet waar de film over gaat."

(Uit het boek: De film Het gangstermeisje, De Bezige Bij, 1966. Hellinger is een pseudoniem van de schrijver Gerben Hellinga)

Volgens Titus Muizelaar, acteur en regisseur

"Ik heb zo’n gloeiende hekel aan repeteren, terwijl zij het machtig vindt om te repeteren bijvoorbeeld. Ik háát dat…ik geneer me kapot…nou goed…Zij vindt dat machtig, om dingen uit te proberen en helemaal de bocht uit te vliegen, waar ik in een zenuwcrisis zou belanden. Als ik denk van: God eh.. dat is helemaal fout of daar kom ik nooit meer uit, kan zij daar mee omgaan."

(Bron: Akteren, NOS 23-1-1992)

Volgens Titus Muizelaar, acteur en regisseur

"Ik herinner me nog bijvoorbeeld dat ik het eindexamen van Kitty Courbois op de televisie gezien heb. En dat ik als jongetje, hoe oud zal ik geweest zijn, 10 of 11, dat ik echt verliefd op d’r was. Ik ben echt ongelooflijk verliefd op d’r geweest. Dus dat vond ik ook zo raar toen ik binnenkwam. God, die vrouw, ze heeft al die rollen gezien en daar sta je dan…En eh…die verliefdheid is alleen maar weer aangewakkerd. …

Het is natuurlijk een ongelooflijk goede actrice.

Het moeilijkste aan haar is haar kwaliteit en dat is haar gulheid. Ze is zó ontzettend gul, dat als je haar iets vraagt, dan wordt niet dát gegeven, dan wordt het helemáál gegeven en méér."

(Akteren, NOS 23-1-1992)

Volgens Norbert ter Hall (regisseur) en Robert Alberdingk Thijm

Volgens Norbert ter Hall (regisseur) en Robert Alberdingk Thijm (scenarioschrijver) maakten o.a. de televisieserie Het gordijnpaleis van Ollie Hartmoed, waarin Kitty Courbois de rol van tante Ingeborg speelt.

Robert Alberdingk Thijm: "Ik ken niemand die tegelijkertijd zo schaamteloos en zo stijlvol is als zij. En zij combineert die twee dingen zo mooi."

Norbert ter Hall: "Dat is het mooie aan Kitty dat ze aan de ene kant heel dramatische rollen heel goed beheerst, maar ook die komische kant heeft. En die combinatie is sowieso al heel zeldzaam."

(Opium tv, 20 oktober 2012)

Volgens Hans Kesting (acteur)

"Zij die zwaar dramatische teksten zegt, die moeder die die kinderen uiteindelijk vermoordt uit woede over die man die d’r verlaat. Dat maakte ze helemaal waar…ja dat moet je maar kunnen. Die kracht en die diepte kon ze meegeven aan die woorden, althans, ik geloofde het.

Joop Admiraal heeft wel eens over haar gezegd dat ze misschien niet altijd weet wat ze zegt, maar tóch geloof je het. Er zit wel iets in. Dat ze door dat instinct dat ze heeft, en die stem en die présence en die bepaalde manier om de woorden een jengel mee te geven hoeft ze niet eens echt te snappen wat er staat en tóch geloof je wat ze zegt. Zo zei Joop dat en ik vond dat daar eigenlijk wel een kern van waarheid in zitten."

"Gerardjan Rijnders heeft haar wel eens een acterende kerncentrale genoemd geloof ik. Je kan er niet omheen Je houdt ervan of je houdt er niet van, maar je kan er niet omheen. Het is …. Voeoeoemmm."

(Opium tv, 20 oktober 2012)

Volgens Gerardjan Rijnders (regisseur

"Toen ik haar dus voor de eerste keer leerde kennen echt als actrice en ik als regisseur, vond ik het vooral een brok emotie…Kitty is de enige actrice die ik ken, waarbij ik ooit heb kunnen zeggen van: ik zou graag bij díe komma de eerste traan willen…”Oh dat kan…krijg je”. En dat was ook zo, iedere avond.

De eerste echte grote toneelrol die ik met haar deed was Medea…Dat vind ik nog steeds één van haar mooiste rollen, een echte tragédienne zie je dan. En dat was ook de voorstelling waar ik kon zeggen van: nou bij die komma wil ik de eerste tranen."

(Opium tv, 20 oktober 2012)

Volgens Frans Weisz (regisseur)

"Kitty ken ik vanaf de toneelschool en…ja ik viel als een blok voor d’r. Ik weet nog dat wij ons zaten voor te bereiden op de improvisaties. We hadden een briefje meegekregen en daarop staat dat je vriendinnetje of vriendje het uit heeft gemaakt. Nou, dat was de improvisatie en ik weet dat ik een half uur voordat het toelatingsexamen plaatsvond in een parkje ging zitten in de buurt van de school en toen zag ik op het andere bankje Kitty en dan zie je…ze is bezig met dezelfde improvisatie. En ik weet nog dat ik langer naar haar heb zitten kijken, dan ik heb zitten nadenken wat ik dadelijk zou gaan doen. Nou, als dat geen liefde is…

(Opium tv, 20 oktober 2012)

Volgens Thom Hoffmann (acteur)

“Kitty en ik hebben de eerste negen maanden van ons contact alleen maar ontzettend ruzie gehad… Ik vond, geheel in de stijl van de rol, dat er vrijheid moest zijn, dat we ter plekke moesten kunnen verzinnen wat we wilden en maken wat we wilden enzovoorts. Natuurlijk een beetje onzin van mijn kant. Maar het was een interessante strijd en die zette zich voort op de set en heeft geleid tot hele heftige confrontaties, waarvan we tegelijkertijd allebei voelden denk ik dat het goed was voor het drama dat we aan het spelen waren.”

“Toen kwam het grote plan om Dokter Tinus te verfilmen en toen heb ik direct gezegd: ja, dat moet Kitty spelen. We kunnen nog met 30 andere actrices gaan testen, maar, please, geef mij Kitty… Het contact tussen ons was veel zachter en veel opener. De scènes zijn ook minder confronterend en minder zwaar. Maar dat ze heel open en jong en blij eigenlijk als een kwispelende jonge hond op de set staat en ondanks dat ze last heeft van haar knieën soms heeft ze de hele dag zin om te spelen: Ja, ja we doen het nog een keer. Ze is aardig tegen iedereen, ze heeft voor iedereen een lief woord over.”

(Opium tv, 20 oktober 2012)

Volgens Hein Janssen (recensent)

Beste Mevrouw Courbois, beste Kitty,

Sta mij toe dat ik u tutoyeer, en ik weet: jij staat mij dat toe. Morgenavond heb je première van Barmhartige Samaritanen bij Toneelgroep Amsterdam, in de Stadsschouwburg op het Leidseplein. Je speelt in dat stuk een heilsoldate die het aanlegt met een alcoholverslaafde, gespeeld door Cas Enklaar - een voorstelling dus om naar uit te kijken. Eigenlijk ben je vorig jaar al met pensioen gegaan, maar je wilde heel graag blijven spelen. Daarom heeft Ivo van Hove je nu op contractbasis teruggehaald. Gelukkig maar, want eigenlijk ben je de enige en laatste grande dame van Toneelgroep Amsterdam, 's lands grootste repertoiregezelschap, en huisgroep van die beroemde, befaamde Amsterdamse Stadsschouwburg. Omdat jij speelt, zal het misschien morgen weer zo'n echte, ouderwetse toneelpremière zijn….

Jij bent zo'n beetje de trait-d'union tussen het verleden en het heden van de groep. Maar wat is de toekomst? Een ensemble moet geprikkeld worden door energieke twintigers en dertigers, gestut door ambitieuze veertigers en gevoed door de ervaring van oudere toneelspelers. Zoals door jou, de enige grande dame die Toneelgroep Amsterdam nog heeft, hoewel je jezelf nooit als zodanig zal omschrijven, ook al ben je twintig keer met pensioen.

Beste Kitty, blijf spelen totdat je er bij neervalt en als het kan bij Toneelgroep Amsterdam. Ze hebben je daar voorlopig hard nodig. Ik wens je heel veel succes morgenavond. Als altijd kijk ik er naar uit.

Hein Janssen

(Volkskrant 12 december 2002)

Volgens Georgina Verbaan

"Ik ben weleens vaker gevraagd voor toneelrollen, die ik dan op het laatste moment toch weer afsloeg omdat ik zo gewend ben geraakt aan film en televisie. Maar dit is een unieke kans. Kitty Courbois, nou ja, hallo! Ik keek erg tegen haar op, en eigenlijk doe ik dat nog steeds. Echt een powerhouse vind ik haar."

(Naar aanleiding van de samenwerking in de voorstelling De Barones. AD magazine, 1 oktober 2005)