Erna Spoorenberg
Erna Spoorenberg. Foto: Particam Pictures/MAI. Collectie TIN.
| Naam | Erna Spoorenberg |
|---|---|
| Volledige naam | Huberdina Aletta Spoorenberg |
| Geboortedatum | 11 april 1925 |
| Geboorteplaats | Jogjakarta |
| Overlijdensdatum | 18 maart 2004 |
| Overlijdensplaats | Vught |
| Beroep | Zanger |
| Discipline | Muziektheater |
| Trefwoorden | Opera |
| Externe databases: | |
| IMDb | |
| VIAF |
Biografie
Vanaf haar zesde jaar kreeg zij balletles, maar zangles van de tè serieuze Jeanne Landré deed haar als kind al besluiten vooral geen zangeres te worden. Onder Julius Röntgen's supervisie bekwaamde zij zich daarna in het vioolspel. Vervolgens studeerde zij viool aan het Conservatorium Amsterdam, maar uiteindelijk koos zij toch voor het zingen. In de oorlogsjaren studeerde zij bij de befaamde zangpedagoges Isa Neuhaus en Aaltje Noordewier-Reddingius en voorts bij Berthe Seroen en Anna el-Tour. Op 23 oktober 1946 maakte zij bij de NCRV haar radiodebuut met 'Exsultate Jubilate' van Mozart met het Radio Philharmonisch Orkest onder leiding van Albert van Raalte.
Na een auditie bij de vermaarde dirigent Karl Böhm kwam zij in 1949 bij de Weense Staatsopera, waar zij afwisselend Pamina en de Königin der Nacht vertolkte in Die Zauberflöte (Mozart). Zij vestigde er haar naam mee.
In Nederland maakte zij op 13 mei 1950 haar theaterdebuut bij de Kameropera Camerata als Lise in Landhuis te koop van Nicolas Dalayrac, maar haar internationale successen ten spijt kostte het haar veel moeite een aanstelling te krijgen bij het grootste Nederlandse operagezelschap, De Nederlandse Opera te Amsterdam. Het lukte haar in 1955 en acht jaar lang zong zij er onder meer Violetta in La traviata (Verdi), Donna Anna in Don Giovanni (Mozart), Euridice in Orfeo & Euridice en Musetta in La bohème (Puccini). Later volgden nog enkele gastrollen.
Spoorenberg trad op in de grote theaters in Moskou, Londen, New York en Milaan met grote namen als Leonard Bernstein en sir Malcolm Sargent als dirigenten. Als een absoluut hoogtepunt geldt haar Mélisande in Debussy's Pelléas et Mélisande, die zij in Hamburg vertolkte en waarvan de plaatopname tot een Edison leidde. Haar ervaringen tijdens ongeveer 15 jaar zingen legde zij in 1962 vast in een luchtig boekwerkje, Daar lig je dan: een verwijzing naar haar Violetta, die in La traviata verzwakt op bed ligt.
In 1971 kreeg zij een ernstig auto-ongeluk, dat haar na anderhalf jaar revalidatie nog steeds grote ademhalingsproblemen bezorgde. Dit resulteerde uiteindelijk in het beëindigen van haar loopbaan als uitvoerend vocaliste. Wel bleef zij lesgeven, zowel privé als op de conservatoria van Amsterdam (1971-1978) en Brussel (1970-1977), werkte ze mee aan onder meer het radioprogramma Diskotabel en werd zij regelmatig gevraagd als panel- of jurylid. Ter gelegenheid van haar vijfenzeventigste verjaardag verschenen in 2000 enkele cd's met de belangrijkste opnames van haar glasheldere, loepzuivere stemgeluid en haar superbe dictie.
Zij werd benoemd tot Officier in de Orde van Oranje-Nassau.
Erna Spoorenberg werd 78 jaar.
Theater CV
Erna Spoorenberg heeft bijgedragen aan 23 productie(s).
Erna Spoorenberg heeft gewerkt in de volgende functies:
- BeeldtAf - Zie lijst (A-Z) of lijst (datum)
- Uitvoerende - Zie lijst (A-Z) of lijst (datum)
- Muzikale uitvoering - Zie lijst (A-Z) of lijst (datum)
Het gehele overzicht van voorstellingen waaraan Erna Spoorenberg heeft meegewerkt, voor zover geregistreerd in de Theaterencyclopedie:
NB: Bij de carrièreoverzichten zijn de voorstellingen gekoppeld aan de premièredatum. Het kan echter voorkomen dat personen niet aan de première meewerkten, maar pas later bij de voorstelling betrokken raakten.
Links: Erna Spoorenberg, Cora Canne Meijer en Adriana Martino in Così fan tutte, Stichting De Nederlandse Opera, 1958/59. Foto: Particam Pictures/MAI. Rechts: Jan Duiveman en Erna Spoorenberg in Die Zauberflöte, 1952. Foto: Aart Klein/MAI. Collectie TIN
Externe Links
Bronnen
- Productiedatabase
- Archief Erna Spoorenberg, Collectie TIN.