Edith Piaf
| Naam | Edith Piaf |
|---|---|
| Volledige naam | Édith Giovanna Gassion |
| Geboortedatum | 19 december 1915 |
| Geboorteplaats | Parijs |
| Overlijdensdatum | 10 oktober 1963 |
| Overlijdensplaats | Plascassier |
| Beroep | Zanger |
| Discipline | Kleinkunst |
| Externe databases: | |
| IMDb | |
| VIAF |
Biografie
Zij werd in Parijs geboren als dochter van een Italiaans-Berberse kroegzangeres en een Franse acrobaat. Zij werd opgevoed door haar grootmoeder, die in Normandië een bordeel runde. Haar debuut als zangeres maakte ze rond haar 15e jaar, toen zij optrad als straatzangeres. Toen Piaf 17 jaar was, kreeg ze een dochter (Marcelle), verwekt door Louis Dupont, een Parijse bode op wie zij verliefd was. Het kind stierf op tweejarige leeftijd aan een hersenvliesontsteking.
De eigenaar van het Parijse theater Cirque Médrano ontdekte haar toen zij twintig was. In 1936 trad zij voor het eerst op in dat theater.
Ze voelde zich bij het optreden voor publiek extreem nerveus. Het was de nachtclubeigenaar Louis Leplée die haar aanmoedigde om desondanks te zingen. Hij gaf haar haar bijnaam La Môme Piaf (=Het Meisje Mus), die ze verder zou houden. Leplée werd kort daarna vermoord. Piaf werd vrijgesproken van medeplichtigheid, waarvan zij aanvankelijk werd verdacht.
Piaf raakte bevriend met verscheidene beroemdheden, zoals de acteur Maurice Chevalier en de dichter Jacques Borgeat. In 1940 werd het toneelspel Le Bel Indifferent voor haar geschreven door Jean Cocteau.
Tijdens de Duitse bezetting in de Tweede Wereldoorlog schreef Piaf haar befaamde lied La vie en rose. Zij was toen zowel bij de Duitse bezetters als onder de Franse bevolking een geliefde zangeres. Na de oorlog trad ze overal in Europa op en breidde haar roem zich buiten Frankrijk uit. Haar tragische leven wordt weerspiegeld in haar muziek, met als specialiteit de met hartverscheurende stem voorgedragen scherpe ballade.
De bokser Marcel Cerdan was dé liefde van Piaf. Cerdan was gehuwd en had drie kinderen. Piaf was zijn maîtresse. In 1949 overleed Cerdan door een vliegtuigongeluk. Piaf kwam haar verdriet moeilijk te boven. Toch huwde zij daarna tweemaal. Van 1952 tot 1956 was zij getrouwd met de zanger Jacques Pills en in 1962 trouwde ze met Theophanis Lamboukas (bekend als Theo Sarapo), een 20 jaar jongere zanger en acteur. Het laatste huwelijk leidde tot kritiek. Lamboukas werd verdacht Édith te trouwen om haar roem en geld. Édith eiste publiekelijk haar recht op om hem lief te hebben en zong daarom 'Le droit d'aimer' voor haar geliefde.
Het Parijse Olympia is de plaats waar Édith Piaf bekendheid verwierf en waar zij een paar maanden vóór haar dood een gedenkwaardig concert gaf.
Op 7 april 1963 nam ze haar laatste lied, L'homme de Berlin, op. Het zou pas jaren na haar dood worden uitgebracht.
Overlijden
Piaf stierf aan een inwendige bloeding in Plascassier (gemeente Grasse), een plaatsje in de buurt van Cannes (Zuid-Frankrijk) op 10 oktober 1963. Haar lichaam werd vervolgens per ambulance naar haar huis in Parijs overgebracht waar het voor publiek werd opgebaard. De bekendmaking van haar dood was pas een dag later, namelijk op 11 oktober. Jean Cocteau, haar grote vriend, werd binnen enkele uren na het horen van dit nieuws door een hartaanval getroffen en stierf. Naar verluidt zou hij hebben gezegd : "Ik ben ongeneeslijk ziek, dat is erg; Piaf is dood, dat is erger".
Edith werd begraven op de bekende begraafplaats van Père-Lachaise in Parijs. Haar begrafenis trok honderdduizenden mensen naar de straten van Parijs en de ceremonie bij de begraafplaats werd geblokkeerd door meer dan veertigduizend fans.
Theater CV
Edith Piaf heeft bijgedragen aan 17 productie(s).
Edith Piaf heeft gewerkt in de volgende functies:
- Uitvoerende - Zie lijst (A-Z) of lijst (datum)
- Liedteksten - Zie lijst (A-Z) of lijst (datum)
- Muziek - Zie lijst (A-Z) of lijst (datum)
- Titel - Zie lijst (A-Z) of lijst (datum)
Het gehele overzicht van voorstellingen waaraan Edith Piaf heeft meegewerkt, voor zover geregistreerd in de Theaterencyclopedie:
NB: Bij de carrièreoverzichten zijn de voorstellingen gekoppeld aan de premièredatum. Het kan echter voorkomen dat personen niet aan de première meewerkten, maar pas later bij de voorstelling betrokken raakten.
Betekenis
Vandaag de dag wordt zij nog altijd herinnerd en gerespecteerd als één van de grootste zangeressen die Frankrijk ooit heeft gehad. Haar leven had verschillende kanten: de waaier van haar bekendheid, en dit in scherp contrast met haar droevig persoonlijk leven. Op podia is de echo van Piaf nog regelmatig te horen.
Museum
Er is een museum gewijd aan Piaf: Musée Édith Piaf aan 5, rue Crespin du Gast, 75011, Parijs.
Films
Er zijn diverse films en documentaires over haar leven gemaakt, waaronder La vie en rose/La Môme (2007) van Olivier Dahan, met Marion Cotillard, Gérard Depardieu en Jean-Pierre Martins als hoofdrolspelers (duur 2 uur en 20 minuten), die - voor Fransen ongebruikelijk - na afloop een applaus veroorzaakt. De stem van Édith Piaf is op authentieke wijze ingezongen door Jil Aigrot.