Vice Versa Nederland

Na de Tweede Wereldoorlog ontstaat de opvatting dat cultuurbeleid niet alleen hoogwaardige kunst moet stimuleren, maar dat de kunst ook zoveel mogelijk mensen moet bereiken. Aan het eind van de jaren ‘70 komen door het Sticusa beleid theatermakers en dansers uit Suriname, Curaçao en Aruba - bijvoorbeeld Henk Tjon en Burny Every - naar Nederland om daar hun opleiding te volgen. Velen blijven.

Invloed Black Consciousness beweging

Ongeveer tegelijkertijd nodigen beleidsmakers een Amerikaan met een sterke affiniteit met de Black Consciousness beweging uit om in Nederland theater te komen maken met en voor de nieuwe bewoners van het land. Met de komst van deze theatermaker, Rufus Collins, ontstaat er momentum waardoor een nieuwe generatie theatermakers met eigen theatergroepen kan doordringen in het Nederlands theaterbestel. DNA, Cosmic Illusion, Jongerentheater Artisjok / Nultwintig, Made in da Shade en later MC ontstaan. Midden jaren ‘60 had zich al een vergelijkbare ontwikkeling voorgedaan in de dans, toen Felix White, ook afkomstig uit Amerika zijn dansschool oprichtte en het startschot gaf tot een opbloei van jazzdans Black Vibrations, Roots Dance Theatre, Djazzex.

Doorbraak

De theater- en dansgezelschappen breken definitief met de onderschikking van gekleurd talent. Ze brengen nieuw repertoire, thema’s rond koloniaal verleden en migratie, en verrijken het Nederlandse podium met ingrediënten die zijn ontleend aan de Afro-Caraïbische roots. Maar de doorbraak naar een definitieve verkleuring van het grote podium en de integratie van podiumkunstenaars van kleur in de ‘reguliere’ gezelschappen laat nog op zich wachten. In de musical, het tv-drama, de urban culture en in het cabaret vindt vanaf midden jaren negentig deze doorbraak wel plaats. Stanley Burleson, Jörgen Raymann en Jandino Asporaat behoren tot de "bekende Nederlanders", die ook regelmatig op televisie te zien zijn.