Josephine Baker
Naam | Josephine Baker |
---|---|
Volledige naam | Freda Josephine McDonald |
Geboortedatum | 3 juni 1906 |
Geboorteplaats | Saint Louis, Missouri |
Overlijdensdatum | 12 april 1975 |
Overlijdensplaats | Parijs |
Beroep | Danser, Zanger, Acteur |
Discipline | Muziektheater |
Trefwoorden | Revue |
Externe databases: | |
IMDb | |
VIAF | |
Wikidata |
Biografie
Josephine Baker (1906-1975) was een Amerikaans-Franse danseres, zangeres, actrice en revuester. Zij groeide op in armoede. Als kind was ze dienstmeid bij verschillende families om vanaf haar twaalfde als dakloze te leven. Ze bedelde door op straat voor voorbijgangers te dansen. Op haar vijftiende trad ze in het Vaudeville in Saint Louis. Hierna verhuisde ze naar New York City en debuteerde begin jaren twintig op Broadway. Hierna trad ze op in Europa en Zuid-Amerika, in Parijs voor het eerst in 1925, onder andere in de Folies Bergère. In deze tijd verscheen ze ook bijna naakt op het podium en werd beroemd vanwege haar erotische dansen. Vaak had ze dan een jachtluipaard bij zich, dat zelfs een keer in de orkestbak gesprongen is.
In 1937 nam ze de Franse nationaliteit aan door met de Fransman Jean Lion te trouwen en ging ze definitief in Frankrijk wonen. Tijdens de Tweede Wereldoorlog deed ze verzetswerk voor de Résistance door haar positie te gebruiken om inlichtingen te verkrijgen. Hiervoor werd zij later onderscheiden met het Croix de Guerre.
Baker zette zich na de oorlog in voor de rechten van Afro-Amerikanen. Zo weigerde ze zelf in gesegregeerde zalen op te treden. In 1951 werd haar de toegang tot een club in New York geweigerd. Grace Kelly, die wel binnengelaten was, besloot meteen het pand te verlaten met al haar vrienden en nooit meer terug te komen. Hierna werden Baker en Kelly goede vrienden. In 1963 liep ze met Martin Luther King mee in de March on Washington waarbij ze de enige vrouwelijk spreker was. Na de moord op Martin Luther King werd haar gevraagd om zijn plaats in te nemen. Ze bedankte voor de eer, omdat ze haar kinderen te jong vond om hun moeder te verliezen.
Op 12 april 1975, vier dagen na de opening van een succesvolle première van een nieuwe revue, werd Baker dood in bed gevonden. Ze had een hersenbloeding gehad. Ze ligt begraven in het Cimetière de Monaco in Monte Carlo. In Château des Milandes is een expositie van wassen beelden, kleding en voorwerpen te zien over het leven van Josephine Baker.
Priveleven
In 1941 had Baker een miskraam waarna haar baarmoeder verwijderd diende te worden. Later adopteerde ze twaalf kinderen uit alle delen van de wereld, haar kinderen werden daarom wel de regenboogkinderen genoemd. Een tijd lang woonde ze met haar kinderen in het Château des Milandes in Castelnaud-la-Chapelle in de Dordogne.
Theater CV
Josephine Baker heeft bijgedragen aan 10 productie(s).
Josephine Baker heeft gewerkt in de volgende functies:
- BeeldtAf - Zie lijst (A-Z) of lijst (datum)
- Choreografie - Zie lijst (A-Z) of lijst (datum)
- Uitvoerende - Zie lijst (A-Z) of lijst (datum)
- Liedteksten - Zie lijst (A-Z) of lijst (datum)
- Muziek - Zie lijst (A-Z) of lijst (datum)
- Persoon - Zie lijst (A-Z) of lijst (datum)
- Producent - Zie lijst (A-Z) of lijst (datum)
Het gehele overzicht van voorstellingen waaraan Josephine Baker heeft meegewerkt, voor zover geregistreerd in de Theaterencyclopedie:
NB: Bij de carrièreoverzichten zijn de voorstellingen gekoppeld aan de premièredatum. Het kan echter voorkomen dat personen niet aan de première meewerkten, maar pas later bij de voorstelling betrokken raakten.
Fotogalerij
Kostuums
Trivia
Josephine Baker heeft diverse relaties gehad:
- Willie Wells 1919
- William Howard Baker 1921
- Giuseppe Pepito Abatino 1926, (publiciteitsstunt)
- Jean Lion 1937-1940
- Frans orkestleider Jo Bouillon 1947, (gescheiden 1957)
- Amerikaans artiest Robert Brady (1928-1986), getrouwd 1973 tot 1974
Ook zou ze relaties gehad hebben met vrouwen, zoals met Sidonie-Gabrielle Colette en Frida Kahlo.
Film
- La Sirène des tropiques (1927) (Siren of the Tropics)
- Zouzou (1934)
- Princesse Tam Tam (1935)
- Moulin Rouge (1940)
- Fausse alerte (1945) (The French Way)
- An jedem Finger zehn (1954) (Ten on Every Finger)
- Carosello del varietà (1955)
- Grüsse aus Zürich (1963) (TV)
Uitspraken
- Omdat ik op het podium een wilde ben, wil ik in het dagelijks leven zo beschaafd mogelijk zijn.
- Op een dag besefte ik dat ik in een land leefde waar ik bang was om zwart te zijn. Het was een land gereserveerd voor blanken. Er was geen plaats voor zwarten. Ik stikte in de Verenigde Staten. Velen van ons zijn weggegaan, niet omdat we wilden, maar omdat we niet het niet konden uitstaan... In Parijs voelde ik me bevrijd.
Externe links
Bronnen