Interview: Rogier in 't Hout over jeugdtheater
9 oktober 2020 - Interview door Eva van der Weerd
Rogier in ‘t Hout wisselt het graag af: de acteur speelt al ongeveer dertig jaar zowel jeugdtheater als theater voor volwassenen. Morgen gaat hij met De Toneelmakerij in première met De Tantes, een voorstelling voor 7+. Wat vindt hij zo leuk aan deze doelgroep? "Als je staat te kloten op het toneel, dan verlies je hun aandacht, dus je moet heel scherp zijn."
Bijna première, spannend!
"Zeker spannend! Het blijft de vraag of de tour wel helemaal door kan gaan. We hebben al wel twee try-outs gehad, dat scheelt. Maar het coronavraagstuk blijft steeds in je achterhoofd zitten. Voorlopig kunnen we spelen, hopelijk blijft dat zo."
Waar gaat De Tantes over?
"Het gaat over Joris, een jongen van twaalf, die woont alleen in een visrestaurant. Zijn moeder is dood en zijn vader is al jaren aan het zwerven. Hij heeft zijn eigen wereld gecreëerd in dat visrestaurant, maar op een dag kloppen er drie tantes aan die hem gaan opvoeden en het restaurant komen overnemen. Daar zit Joris natuurlijk niet op te wachten. Meer wil ik niet verklappen. Maar ik kan wel vast weggeven dat ik één van de gemeenste tantes speel!"
Je hebt de voorstelling in 2015 ook al gespeeld. Waarom gaat de Toneelmakerij hem nu weer hernemen?
"Het was toen een groot succes. Regisseur Paul Knieriem wilde het altijd al eens voor de grote zaal maken. Bovendien is er inmiddels een nieuwe doelgroep opgegroeid, wat dat betreft is jeugdtheater vaak goed te hernemen."
Is de voorstelling veel veranderd sinds 5 jaar geleden?
"De voorstelling verandert op zich niet zo, maar we hebben wel een rolwisseling. Stefanie van Leersum speelt nu de rol van Joris, die in 2015 werd gespeeld door Keja Klaasje Kwestro. Zij speelt het natuurlijk op een andere manier, ze brengt iets nieuws met zich mee en daar moet je jezelf weer toe verhouden als acteur. Dat is heel leuk en verfrissend, want zo kijk je toch weer opnieuw naar het stuk en ontdek je opnieuw waar de kantelpunten zitten."
Je hebt al veel ervaring met jeugdtheater. Wat vind je zo leuk aan deze doelgroep?
"Ik hou sowieso erg van afwisseling, dus ik probeer elk jaar zowel een voorstelling voor volwassenen als een voorstelling voor jeugd te doen. Wat leuk is aan jeugdtheater, is dat kinderen heel primair reageren. Als je staat te kloten op het toneel, dan verlies je hun aandacht, dus je moet heel scherp zijn. Dat is een grote uitdaging, maar ontzettend leuk. Bovendien kun je kinderen echt iets leren. Volwassenen zijn al veel meer gevormd in hun ideeën en gedachtes, dan preek je vaak meer voor eigen parochie.
Je speelt bij jeugdtheater trouwens óók voor volwassenen, het moet immers ook leuk zijn voor de ouders. Als je hen niet kunt boeien, heb je toch iets verkeerd gedaan. Maar we zijn er niet om het de ouders gemakkelijk te maken. Je wilt ook een reactie uitlokken, dat maakt het spannend. Als je alleen maar je eigen mening bevestigd krijgt in het theater, heb je er niet zoveel aan. Het moet ook ontregelen."
Wat zijn je hoogtepunten in je carrière in het jeugdtheater?
" Twintig jaar geleden hebben we met Hondje van het RO Theater op Broadway gespeeld. We hebben er twee weken gestaan en het is heel goed ontvangen. Ook die voorstelling ging over de dood en verdriet, maar was ook zo ontzettend grappig. Die combinatie van humor en zware thema’s kennen ze niet zo goed in de Verenigde Staten. Een jeugdvoorstelling moet daar vooral lief en leuk zijn. Daar zijn ze nu wel stappen in aan het maken, maar twintig jaar geleden was het bij wijze van spreken alleen maar Teletubbietheater. De directrice van het New Victory Theater had ons gezien en zei toen: ‘Ik probeer in mijn programmering naar jullie niveau te komen.’
Ook De Storm staat hoog op mijn lijstje, die was zó goed gelukt. En De Tantes is echt een hoogtepunt. Het is zo'n grappige voorstelling, maar met een behoorlijk zware ondertoon over eenzaamheid, verlies en de dood."
‘Volwassen’ thema’s kunnen dus ook voor een jonge doelgroep?
"Je moet aansluiten bij de belevingswereld van je doelgroep. Ik heb bijvoorbeeld ook veel Shakespeare gespeeld, zowel voor volwassenen als voor kinderen. Bij Shakespeare moet je sowieso op zoek naar de thema’s die aansluiten bij je doelgroep. Bij Toneelgroep Maastricht speelde ik Timon van Athene voor volwassenen, te midden van de bankencrisis. Toen hebben we de voorstelling daarop betrokken. Ik heb King Lear voor pubers gedaan, dat ging toen eigenlijk over vader-zoonrelaties.
Jonge kinderen kunnen ook al veel meemaken. Denk bijvoorbeeld aan ouders die gaan scheiden of een andere zware thuissituatie. Dat zijn thema’s die we ook voor kinderen van zes of acht al proberen te integreren in een voorstelling, maar vaak is dat niet het hoofdthema van de voorstelling.
Bovendien moet je soms ook dingen laten zien die nog niet geschikt zijn voor de doelgroep, zodat ze vragen gaan stellen. Dan valt het misschien pas veel later echt op z’n plek. Je kunt bijvoorbeeld prima een seksgrap maken in een voorstelling voor 6+. Dat is leuk voor de ouders en zorgt weer voor dynamiek tussen de ouders en kinderen in de zaal. Als ze te jong zijn, begrijpen ze het niet, en als ze nét oud genoeg zijn vinden ze het juist heel grappig. Ik denk dat je dus niet zo bang hoeft te zijn dat iets niet strikt bij de doelgroep past."
Reageert het publiek in 2020 anders dan twintig jaar geleden?
"Ik heb het gevoel dat er weer meer preutsheid ontstaat in de samenleving en dat merk je ook in het theater. Toen ik zes jaar was ging ik naar De gelaarsde kat en zat een naakte acteur in. Dat zou nu niet meer gebeuren, denk ik. En dat is zonde, ik denk dat theatermakers gewoon moeten doen wat ze willen. Dan zien we wel of er publiek op afkomt. Ik hoop dat theatermakers zich niet teveel gaan aanpassen."
Wat zijn je wensen voor het jeugdtheater?
"De jeugd is ook het theaterpubliek van de toekomst. Ik vind het zonde dat er zoveel op bezuinigd wordt de laatste tien jaar. Uiteindelijk wil ik vooral mooie verhalen vertellen. Ik denk dat dat bij De Tantes heel goed lukt. Een zwaar, universeel onderwerp als ‘de dood’ is gegoten in een komedie. Ik denk dat het in dat opzicht een klassieker is, die we hopelijk nog heel lang kunnen spelen."
Dit interview komt voort uit het thema rondom Jeugdtheater. Zie ook het interview dat we hielden met Suzanne Verboeket over het jeugdtheaterfestival De Betovering.
Kijk voor het actuele thema op de Nu Centraal-pagina.
Nieuwsgierig naar alle andere interviews op de Theaterencyclopedie? Kijk snel op de overzichtspagina!