Gitaar van Willy Vervoort
In de Theatercollectie van de Universiteit van Amsterdam is een bijzondere gitaar opgenomen – de gitaar van Willy Vervoort. Deze gitaar is via een oud-medewerker van het voormalige Theater instituut Nederland Hilde Scholten in 1966 in de theatercollectie terecht gekomen.
Op de afbeelding is goed te zien dat de gitaar vol met tekst staat. Als we inzoomen worden er steeds meer namen en handtekeningen van artiesten zichtbaar, waaronder die van Jenny Speenhoff, Willy Alberti, Martin Rijken, De Spelbrekers, het Bonelly Kwartet en Willy Vervoort zelf. De gitaar is hoogstwaarschijnlijk in de loop der jaren gesigneerd door voormalige collega's van Vervoort en door artiesten waar hij mee samenwerkte (en dus niet op een moment). De handtekeningen zijn over elkaar heengezet; de onderste zijn vager dan de bovenste.
Het is zonder meer een bijzondere gitaar en niet alleen vanwege Vervoort zelf. De gitaar heeft ook een meerwaarde voor de collectie, omdat via de handtekeningen connecties kunnen worden gelegd tussen al deze artiesten. Op deze manier zou er een beter beeld ontstaan van de netwerken uit de tijd van Vervoorts carrière. Rest de vraag: wie was Willy Vervoort?
De gitaar van Vervoort
Willem Louis Vervoort is geboren op 13 oktober 1905 te ‘s Gravenhage en overleden op 1 april 1964 te ‘s Gravenhage. In zijn leven heeft hij veel succes gekend. Nadat zijn moeder overleden was, trok hij op vijfentwintigjarige leeftijd naar België om daar op te treden - zichzelf begeleidend met de gitaar. Later verbond hij zich aan het Brusselse Folies Bergères, waar hij de rollen van koorzanger en figurant vervulde. Na drie jaar kwam hij erachter dat hij liever humorist wilde zijn. Nadat hij zich dit gerealiseerd had, trad hij veel op en was hij vaak te horen op de Belgische radio met eigen geschreven, humoristische teksten.
Naast zijn werk op de radio richtte hij een operette-/revuegezelschap op en werd hij artistiek leider van het variététheater ‘Ancienne Belgique’. Na de Tweede Wereldoorlog verhuisde hij terug naar Nederland, om precies te zijn naar Rotterdam. Hier was hij ook weer veel te horen op de radio. Hij werd voornamelijk bekend via de Bonte Dinsdagavondtrein waaraan hij meewerkte. In 1954 stopte hij hiermee omdat hij vond dat het radioprogramma te weinig diepgang had. Hij schreef naast zijn liederen ook de humoristische roman: Ik verkoos de blijheid.
Een stille strijd
Willy Vervoort had reuma, een ziekte die hij stilhield maar die steeds meer invloed kreeg op zijn gitaarspel. Hij slikte pijnstillers, zodat hij gewoon gitaar kon blijven spelen. Uiteindelijk werden de doses pijnstillers zo hoog, dat hij niet helemaal helder op het toneel stond, aldus Alex de Haas in het AD van 2 april 1964.
In het zelfde artikel benadrukt Toon Hermans hoe belangrijk de gitaar voor Vervoort was: “Geen avant-garde man, revolutionair of rumoerig, maar iemand met een vrouw waar hij veel van houdt, een huis, een hond en een gitaar.” Volgens Hermans had Vervoort niet veel nodig in zijn leven. Dit waren maar vier dingen waaronder zijn gitaar.
Bronnen
- Willy Vervoort: Bonte Trein te matig, ik doe niet meer mee, Het Vrije Volk: democratisch-socialistisch dagblad, 19-10-1954
- Willy Vervoort overleden, Leeuwardse courant, 2-4-1964
- Bewonderd om humor en vakmanschap: Vervoort vocht lang en dapper, Algemeen Dagblad, Haas, de A., Hermans, T., Schalie, van der, F.
- Willy Vervoort, Dutchaidan, 5-5-2015
Dit artikel is geschreven voor de collegereeks 'Allemaal Theater!', waarin studenten Theaterwetenschap in oktober 2020 onderzoek hebben gedaan naar verschillende curiosa uit de Theatercollectie. Voor een overzicht van de andere onderzoeken, klikt u hier.