Coulissendecor

In 1637 werd in Venetië het Teatro San Cassiano geopend. In dit theater werden opera’s opgevoerd op een verhoogd podium dat door een lijst van de publieksruimte gescheiden was. Binnen die lijst konden enorme driedimensionale schilderijen worden gepresenteerd die een grote diepte suggereerden en die de toeschouwers de illusie gaven dat ze een echte paleiszaal, een echt bos of een echt stadsplein voor zich zagen. Deze illusie werd bereikt met een groot, geschilderd achterdoek dat de hele achterwand besloeg. De afbeelding was in perspectief geschilderd en werd aangevuld door maximaal zeven beschilderde zijschermen (coulissen) en bovendoeken (friezen). Decorwisselingen waren in dit systeem tamelijk eenvoudig te realiseren (zie changement) . Bovendien bood het de mogelijkheid om spectaculair kunst- en vliegwerk te vertonen (zie aldaar). Het succes van de voorstellingen in het Teatro San Cassiano was zo groot, dat er in Venetië binnen vier jaar drie soortgelijke theaters bijkwamen. Daarna volgden al snel de rest van Italië en Europa. In Nederland werd dit systeem, dat een hele nieuwe manier van representatie mogelijk maakte, in 1665 geïntroduceerd. De Amsterdamse schouwburg werd speciaal voor dit doel ingrijpend verbouwd.