Tijdlijn Theater:2005
2005: In een briefwisseling met recensent Pieter Bots in het Nederlands Theaterjaarboek schrijft theatermaker Eric de Vroedt een pamflet voor het Nieuw Geëngageerd Theater
Regisseur en theatermaker Eric de Vroedt (1972) wil politiek-maatschappelijk theater maken, maar hij wil (nadat hij uit de eerder opgerichte groep Monk is gestapt) geen groep oprichten. Daarom begint hij in 2004 een theaterreeks onder de naam Mightysociety. De Vroedt wil onder deze naam tien voorstellingen maken, die elk op een eigen manier iets over de samenleving zeggen. De voorstellingen worden door De Vroedt geschreven, maar door steeds wisselende acteurs gespeeld.
In datzelfde jaar worden De Vroedt en recensent Pieter Bots door Theater Instituut Nederland gevraagd om een jaar lang een openbare briefwisseling te schrijven over maatschappelijk geëngageerd theater.
Aan de hand van verschillende voorstellingen vragen De Vroedt en Bots zich af hoe theater zich mengt in het maatschappelijk debat, of politiek theater wel of niet letterlijk over politiek moet gaan, of het standpunten moet innemen, en of het wel iets kan veranderen. Ze kijken naar de heersende mening over politiek theater, en het taboe dat er op dat theater rust, en bevragen het lef van theatermakers. Er ontstaan flinke discussies, Bots en De Vroedt zijn het lang niet altijd eens, maar ze komen ook tot conclusies over hoe het hedendaagse politieke theater het beste vorm kan krijgen.
De Vroedt is nuchter. Zo zegt hij: ”En misschien is dat wel het hoogst haalbare van theater: even het vuur opstoken, bepaalde gedachtes en gevoelens weer goed wakker schudden. Dat klinkt misschien niet ambitieus, maar is wel zo realistisch.” En: “Ik probeer niet ‘de wereld te verbeteren’ Of – theatermakers-cliché-nummer-1 – ‘mensen aan het denken te zetten’. Politiek theater overtuigt niet, politiek theater verandert niemand, politiek theater vertelt niks nieuws. Dat doet theater of kunst überhaupt niet. Ik ben in ieder geval nog nooit door theater of kunst veranderd of wezenlijk anders gaan denken.” De Vroedt introduceert ook de term Nieuw Geëngageerd Theater. Bots neemt die term over voor het politieke theater van het nieuwe millennium.
In de laatste brief schrijft De Vroedt: “Ik wil meer politiek en maatschappij op het toneel… ik wil geëngageerd theater, maar zie teveel reactionaire denkbeelden in de coulissen staan… ik wil statements en discussie.” Daarbij schrijft hij een officieus manifest voor de Nieuwe Geëngageerde Theatermaker. In dit manifest bespreekt hij zes kenmerken waaraan de Nieuw Geëngageerde Theatermaker zou moeten voldoen. De Nieuw Geëngageerde Theatermaker staat midden in de wereld, hij is een immorele moralist, hij koestert polemiek, hij infiltreert op plekken van de macht, hij is grensoverschrijdend en houdt zich bezig met zowel politiek als wetenschap, filosofie, psychologie en kunst en ten slotte is hij een opportunist en is hij zich daarvan bewust.