Sylvia Kristel
| Naam | Sylvia Kristel |
|---|---|
| Volledige naam | Sylvia Maria Kristel |
| Geboortedatum | 28 september 1952 |
| Geboorteplaats | Utrecht |
| Overlijdensdatum | 17 oktober 2012 |
| Overlijdensplaats | Amsterdam |
| Beroep | Acteur |
| Discipline | Toneel |
| Externe databases: | |
| IMDb | |
| VIAF | |
| RKD | |
| Wikidata |
Biografie
Sylvia Kristel (1952-2012) was een Nederlandse actrice.
Fotomodel
Sylvia kreeg een katholieke opvoeding, samen met haar zusje Marianne, en doorliep de havo. Ze werkte daarna nog een tijdje als secretaresse op een kantoor, maar besloot toen fotomodel te worden. Haar eerste bekendheid kreeg ze met het reclamespotje voor een tampon, waarna ze in 1972 werd uitgeroepen tot Miss TV Europe.
Emmanuelle
Ze speelde wat rolletjes in enkele Nederlandse speelfilms zoals Frank en Eva en Naakt over de schutting, waarin ze ook een nummer zong, 'A Letter Came Today'. In 1973 brak ze internationaal door met de Franse erotische film Emmanuelle, waarin ze de titelrol speelde. Op 26 juni kwam de film uit in Europa, Japan en de VS. Inmiddels had ze een relatie met de schrijver Hugo Claus, van wie ze op 10 februari 1975 een zoon, Arthur, kreeg. Tot 1978 verbleef ze in Frankrijk samen met Claus.
Haar naam werd nu uitgesproken als Kristèl, de klemtoon verschoof van de eerste naar de laatste lettergreep. Kristel werd wereldberoemd en speelde in nog twee andere Emmanuelle-films. Er ontstond een populair softpornogenre van imitaties, onder meer Black Emmanuelle (1974) met Laura Gemser, eveneens uit Utrecht afkomstig.
Andere films
Kristel brak door als normale filmactrice en speelde in een reeks andere Franse, Italiaanse en Amerikaanse films, naast acteurs als Gérard Depardieu, Michel Piccoli en Alain Delon, onder regie van filmmakers als Roger Vadim, Claude Chabrol, Alain Robbe-Grillet en Ken Annakin.
Haar meest gewaardeerde serieuze rol was die in het magisch realistische Alice ou la dernière fugue van Chabrol. In Hollywood speelde ze naast onder anderen Olivia de Havilland de hoofdrol in Behind the Iron Mask en overtrof de box-office cijfers van Emmanuelle met de luchtige sexkomedie Private Lessons met de Nederlandse cameraman Jan de Bont. Roger Vadim maakte voor de Franse televisie een documentaire over Kristel getiteld Star Story.
Naar Amerika en terug
Haar relatie met Claus werd een vriendschapsverhouding, waarna Kristel een nieuwe liefdespartner vond in de acteur Ian MacShane. Deze relatie eindigde tragisch met allerlei drank- en drugsproblemen, vooral voor Kristel die naar Amerika verhuisde en na een kortstondig huwelijk met een zakenman bijna de hongerdood stierf.
Kristel kwam er weer bovenop, zwoer de drugs af en speelde onder meer in de films Lady Chatterley en Mata Hari. Door haar tweede echtgenoot, de filmregisseur Philippe Blot, werd ze bedrogen op financieel gebied, waarna ze van hem scheidde. Vanaf het begin van de jaren '90 kreeg ze eindelijk een trouwe vriend, Freddy de Vree, en werd ze succesvol als schilderes.
Projecten sinds 2000
In 2001 speelde Sylvia een kleine rol in Vergeef me, de debuutfilm van Cyrus Frisch.
In 2002 zong Sylvia een nummer in voor EDC, oftewel Eddy de Clercq. Het nummer 'Changes' werd een echte lounge klassieker.
Ook speelde Kristel nog in diverse films, zoals Lijmen/Het Been met Willeke van Ammelrooy naar de roman van Willem Elsschot. In 2003 werd bij haar keelkanker geconstateerd, waarvan ze volledig genas. Ook van de metastase (uitzaaiing) in de long genas ze. In 2004 sloeg het noodlot nogmaals toe, toen haar vriend overleed.
In 2006 werkte Sylvia Kristel samen met de componist Stephen Emmer mee aan het project Recitement, gewijd aan poëzie en muziek, waarmee ze datzelfde jaar optraden op het Crossing Border-festival in Den Haag.
Haar autobiografie Naakt (Nue) verscheen in september 2006 in Frankrijk, en in februari 2007 in Nederland. Met meer dan vijftig internationale speelfilms op haar naam is La Kristel een van Nederlands grootste filmactrices.
Regisseur Michiel van Erp volgde Sylvia Kristel in 2006 voor het NPS-programma Het uur van de wolf. Ze wordt getoond in Parijs tijdens haar intensieve mediatournee voor de lancering van haar boek en in Nederland. In 2006 werd eveneens de lange Britse documentaire Hunting Emmanuelle gemaakt rond Sylvia Kristel voor Channel Four Television in Londen, onder regie van Jan Wellmann.
In 2009 speelde ze in het theaterstuk Wie weet overleeft de begeerte me waarin ze vertelt over haar leven op het hoogtepunt van haar carrière, haar relaties en haar verslaving. Na acht jaar niet te hebben geacteerd, speelde zij in 2010 in de film Two Sunny Days en in de televisieserie Le Ragazze dello Swing (the swing girls), over het Trio Lescano.
Begin 2012 werd bekend dat Kristel opnieuw door slokdarmkanker getroffen was en in mei werd bericht dat de ziekte was uitgezaaid. In juni kreeg zij een zware beroerte. Op 17 oktober 2012 is zij aan de gevolgen van deze ziekte overleden.
Prijs
In mei 2006 kreeg Sylvia Kristel als regisseur in New York een speciale juryprijs toegekend door het Tribeca Film Festival van Robert de Niro voor de korte animatiefilm Topor et Moi, geschreven door Ruud Den Dryver. De prijs werd uitgereikt door Gayle King, hoofdredactrice van O, The Oprah Magazine. In de jury zaten tevens rockzanger Lou Reed en actrice en kunstenares Julia Styles.
Zie ook haar biografie op de website va Resources Huygens.
Theater CV
Sylvia Kristel heeft bijgedragen aan 5 productie(s).
Sylvia Kristel heeft gewerkt in de volgende functies:
- Uitvoerende - Zie lijst (A-Z) of lijst (datum)
Het gehele overzicht van voorstellingen waaraan Sylvia Kristel heeft meegewerkt, voor zover geregistreerd in de Theaterencyclopedie:
NB: Bij de carrièreoverzichten zijn de voorstellingen gekoppeld aan de premièredatum. Het kan echter voorkomen dat personen niet aan de première meewerkten, maar pas later bij de voorstelling betrokken raakten.
| Productie | Functie | Producent | Seizoen | Premièredatum | In regie van |
|---|---|---|---|---|---|
| Mensch, durf te leven! | Uitvoerende | Kas & de Wolf | 1998/1999 | 1 oktober 1998 | Ton Kas, Willem de Wolf |
| Lolita | Uitvoerende | Stichting Urban Myth | 2007/2008 | 27 januari 2008 | Jörgen Tjon A Fong |
| Wie weet overleeft de begeerte me | Uitvoerende | Theaterzaken Via Rudolphi | 2008/2009 | 6 januari 2009 | Alexandra Broeder |
| Bagage | Uitvoerende | Muzieklab Brabant | 2011/2012 | 8 augustus 2011 | Marcel van Brakel |
| Calender Girls | Uitvoerende | Bos Theaterproducties | 2011/2012 | 17 februari 2012 | Bruun Kuijt |
Externe Links
- Biografie Filmrecensie pagina
- Foto's en literatuur
Bronnen
- Productiedatabase
- Acteurs- en Kleinkunstenaars-Lexicon van Piet Hein Honig, 1984
- Wikipedia