Natalia Ginzburg
Natalia Ginzburg met de Italiaanse president Alessandro Pertini, rond 1980
| Naam | Natalia Ginzburg |
|---|---|
| Volledige naam | Natalia Levi |
| Geboortedatum | 14 juli 1916 |
| Geboorteplaats | Palermo |
| Overlijdensdatum | 7 oktober 1991 |
| Overlijdensplaats | Rome |
| Beroep | Auteur |
| Discipline | Toneel |
| Externe databases: | |
| DBNL | |
| IMDb | |
| VIAF |
Biografie
Natalia Ginzburg, (1916 – 1991), was een vooraanstaand Italiaans schrijfster. Zij was een dochter van een beroemde joodse arts en professor, Giuseppe Levi. Haar drie broers belandden wegens antifascistische agitatie in de gevangenis en gedurende het bewind van Mussolini leefde de familie als uitgestotenen in Turijn. In 1938 huwde ze Leone Ginzburg, een docent Russische literatuur, later ook zelf een bekend schrijver en journalist.
Ginzburg zocht al vroeg haar toevlucht in het schrijven en reeds in 1933 publiceerde ze haar eerste novelle I bambini in het tijdschrift Solaria. In haar vroege werken toont ze zich vooral een onrustig schrijfster. Met een quasi-gevoelloze, soms zelfs ontmoedigende stijl en in een tragische vormgeving behandelt ze actuele problemen, welke zich steeds bewegen rondom de thema’s angst en pijn. Haar benadering is duidelijk pessimistisch.
In latere werken, zoals Tutti i nostri ieri (1952, Al onze gisterens), de essaybundel Le piccole virtù (1962, keuze in Mensen om mee te praten) en de roman Lessico famigliare (1963, Herinneringen - familielexicon) richt ze zich sterk op het geheugen als instrument: op retrospectieve tracht ze een volledige generatie uit te beelden, een beetje in de geest van Marcel Proust (wiens À la recherche du temps perdu ze in het Italiaans vertaalde). Voor Lessico famigliare ontving ze de Premio Strega, de belangrijkste Italiaanse literatuurprijs.
In de laatste fase van haar schrijverschap geeft Ginzburg steeds meer aandacht aan autobiografische elementen en exploreert ze verder met het motief van de “familiaire mikrokosmos”. Bekende voorbeelden zijn de roman Caro Michele (1973, Lieve Michelle) en de novelle Famiglia (1977, Familie). Ginzburg schreef ook enkele veelgeprezen toneelwerken.
In 1983 en 1987 werd Ginzburg voor de Italiaanse Communistische Partij in het parlement gekozen. Ze stierf in 1991 te Rome en werd begraven op de Begraafplaats van Verano.
Theater CV
Natalia Ginzburg heeft bijgedragen aan 9 productie(s).
Natalia Ginzburg heeft gewerkt in de volgende functies:
- Auteur (schrijver libretto, scenario) - Zie lijst (A-Z) of lijst (datum)
Het gehele overzicht van voorstellingen waaraan Natalia Ginzburg heeft meegewerkt, voor zover geregistreerd in de Theaterencyclopedie:
NB: Bij de carrièreoverzichten zijn de voorstellingen gekoppeld aan de premièredatum. Het kan echter voorkomen dat personen niet aan de première meewerkten, maar pas later bij de voorstelling betrokken raakten.
| Productie | Functie | Producent | Seizoen | Premièredatum | In regie van |
|---|---|---|---|---|---|
| Teresa | Auteur (schrijver libretto, scenario) | Deutsches Tourneetheater München | 1970/1971 | 10 oktober 1970 | Oskar Fritz Schuh |
| Teresa | Auteur (schrijver libretto, scenario) | Stichting Het Amsterdams Toneel | 1971/1972 | 9 maart 1972 | Hugo Claus |
| Gebeurd in Turijn | Auteur (schrijver libretto, scenario) | Nationaal Fonds | 1990/1991 | 3 januari 1991 | Wanda Reisel, Marlies Heuer |
| Aardbeienijs met slagroom | Auteur (schrijver libretto, scenario) | Stichting Spiegeltheater | 1990/1991 | 8 mei 1991 | Ineke Holzhaus |
| Landschap aan zee | Auteur (schrijver libretto, scenario) | FRi-Theatergroep CREA | 1991/1992 | 11 juni 1992 | Liliana Alexandrescu |
| Het interview | Auteur (schrijver libretto, scenario) | Theatergroep Carrousel | 1992/1993 | 2 oktober 1992 | Matin van Veldhuizen |
| Uw echtgenoot | Auteur (schrijver libretto, scenario) | De Onderneming | 1992/1993 | 10 juni 1993 | Eddy Geerlings |
| Zo is het gebeurd | Auteur (schrijver libretto, scenario) | Stichting Oneffe | 1997/1998 | 7 november 1997 | Bert Oele |
| De vergissing | Auteur (schrijver libretto, scenario) | Theatergroep Carrousel | 1998/1999 | 17 december 1998 | Wanda Reisel, Marlies Heuer |
Bibliografie
- La strada che va in città (1942), De weg naar de stad
- È stato così, (1947), Zo is het gebeurd
- Tutti i nostri ieri (1952), Al onze gisterens
- Valentino, (1957), Valentino
- Sagittario (1957)
- Le voci della sera, (1961), De stemmen van de avond
- Le piccole virtù, essays (1962) , Mensen om mee te praten (keuze)
- Lessico famigliare, autobiografisch (1963), Herinneringen - familielexicon
- L'inserzione, toneel (1968), De pruik
- Dialogo, toneel (1970), Gesprek
- Mai devi domandarmi, essays (1970), Mensen om mee te praten (keuze)
- Caro Michele (1973), Vlucht / Lieve Michelle
- Vita immaginaria, (1974), Italiaanse levens
- La famiglia Manzoni, (1983), Familie (Bagutta Prijs)
- La città e la casa (1984), De stad en het huis
In Nederland verscheen ook haar essay "Anton Tsjechov; een biografische schets"
Literatuur en bronnen
- A. Bachrach e.a.: Encyclopedie van de wereldliteratuur. Bussum, 1980-1984. ISBN 90-228-4330-0
- Maja Pflug: Natalia Ginzburg: Eine Biographie. Wagenbach, Berlin 1995, ISBN 3-8031-3582-6.
Externe links
Bronnen