Mime corporel
Mime corporel is de aanduiding voor een theaterspeelmethode en techniek van lichaamsbeheersing, die ontwikkeld werd door de Franse acteur en pantomimespeler Etienne Decroux. Deze methode onderscheidt zich principieel van de klassieke pantomime in het theater, waarbij de acteur op een herkenbare manier een situatie of verhaal verbeeldt door gebaren, mimiek en lichaamstaal.
In de mime corporel wordt het lichaam gezien als het belangrijkste middel van een acteur voor expressie en de acteur zelf als startpunt voor de theatercreatie. Het doel is, in de woorden van Etienne Decroux: rendre visible l’invisible oftewel het onzichtbare zichtbaar maken en de gedachten van de acteur door beweging tot uitdrukking te brengen.
Door de mime corporel is naast de theaterdiscipline toneel, de discipline Mime ontstaan. Om verwarring te voorkomen met de klassieke pantomime wordt ook wel de term Moderne mime gebruikt. Verder worden voorstellingen in de discipline mime ook wel aangeduid met de term Bewegingstheater.
Lees verder hoe de mimeopleiding van de Theaterschool van de Amsterdamse Hogeschool voor de Kunsten de opleiding profileert:
De Mime Opleiding levert eigenzinnige spelers en theatermakers af met een sterk fysiek en ruimtelijk bewustzijn. Mimespelers gebruiken hun lichaam als instrument. Zij gebruiken de kracht van de taal van het lichaam als bron tot spelen en theatermaken. De specifieke analyse van de taal van het lichaam en de theatrale toepassing daarvan maken de opleiding en de daaruit voortvloeiende theatervormen uniek in hun soort. Beweging, beeld en ruimte zijn belangrijke betekenisdragers binnen een mimevoorstelling, tekst wordt over het algemeen meer ondersteunend gebruikt.