Tijdlijn Theater:1990 (3)

Uit TheaterEncyclopedie
Ga naar: navigatie, zoeken


1990: Theatergroep Alex d’Electrique: ‘Niet het woord of verhaal ligt aan de basis van theater, maar de opwinding’

Theatergroep Alex d'Electrique begint in 1980 met Electric Alex als de winnende finale-act op Cabaretfestival Cameretten. Vanaf het begin maken ze visuele absurde humor met een flinke dosis materieel geweld. Acteur, vormgever en auteur Ko van den Bosch (1958) is de stuwende kracht achter deze groep, die verder bestaat uit Raymonde de Kuyper, Ellen van Rossum, Raymond Spannet en vormgever Wim Conradi. In 1984 is Alex d'Electrique een feit. Onder de artistieke leiding van Van den Bosch maakt de groep snel naam met een vervreemdende speelstijl en met grootse decors die steevast uit de lucht vallen, instorten, ontploffen of ‘de toeschouwer op een andere manier bedreigen’.

‘Nederlands rauwste theatergroep’ worden ze genoemd, en ze maken 'puinhooptheater', 'totaaltheater in de overtreffende trap' of 'totaaltheater in zwaar weer'. Zelf noemen ze het 'repertoire-toneel maar dan anders': er wordt soms met repertoireteksten gewerkt, maar het meeste wordt door Van den Bosch geschreven.

In 1990 schrijft Alex d'Electrique een manifest, waaruit hier enkele citaten: "(…) Is het ergens te klein dan zagen we een stuk van het decor af. Is het ergens te rumoerig dan gaat dat stuk decor de zaal in. Maar gespeeld zal er worden. (…) Alex d'Electrique maakt voorstellingen vanuit een esthetisch concept waaraan de totaliteit van zintuiglijke ervaringen ten grondslag ligt. (…) Soms is dat Smerig, soms is dat mooi. Het is altijd teveel. (…) Wij pleiten voor regelrechte opwinding, energie, opportunisme, entertainment. Beelden, geuren en fysieke speelstijl zijn daarbij betere voertuigen dan tekst. Niet het woord of verhaal ligt aan de basis van theater, maar de opwinding. Wij zetten teksten, beeld- en geluidmateriaal en de opgefokte fysieke speelstijl min of meer autonoom naast elkaar in een theatrale ruimte. Er is geen sprake van continuïteit, consistentie of een eenduidig verhaal, maar van botsing van betekenissen, fragmentatie, expressie van autonome beelden en teksten."