Onno Zwier van Haren
| Naam | Onno Zwier van Haren |
|---|---|
| Geboortedatum | 2 april 1713 |
| Geboorteplaats | Sint Annaparochie |
| Overlijdensdatum | 1779 |
| Beroep | schrijver |
Biografie
Onno Zwier van Haren werd op 2 april 1713 in Sint Annaparochie geboren. De vader van van Onno van Haren was grietman van Het Bildt. Na het overlijden van zijn ouders werd hij opgevoed door zijn oom Duco van Haren. Zijn oom was grietman van Stellingwerf-Westeinde. Deze titel werd door Onno geërfd.
Van Haren ging naar het gymnasium in Zwolle en studeerde rechten in Franeker en Utrecht. Terug in Friesland werd hij burgemeester van Slooten. Hij werd lid van de raad van staten van Friesland en trouwde met Sara Adeleida van Huls (1718-1792), met wie hij elf kinderen kreeg.
Onno Zwier van Haren was bevriend met Willem Hendrik Friso van Oranje Nassau (1711-1752). Deze groeide op aan het stadhouderlijke hof in Leeuwarden. Tijdens zijn bezoek aan Amsterdam begeleidde Onno Zwier van Haren de Willem IV. In 1749 vestigde Van Haren zich in Den Haag. Zijn vrouw was de voedster van prins Willem V. Met steun van de weduwe van stadhouder Willem IV verwerft hij in 1755 het lidmaatschap van de Amsterdamse Admiraliteit.
In 1760 werd Van Haren door zijn oudste dochter Marianne Elisabeth en haar man Johan Alexander van Sandick, en zijn tweede dochter Caroline met haar verloofde Willem van Hogendorp, beschuldigd van oneerbare handelingen. Om een schandaal te voorkomen, tekende Van Haren een verklaring, waarin hij schuld bekent en belooft om Den Haag te verlaten. Wel werd de hertog van Brunswijk ingelicht. Van Brunswijk -Wolfenbütte werd de machtigste man van de Republiek, toen hij na dood van het stadhouderlijk paar als voogd van de minderjarige Willen V werd benoemd.
De Staten van Friesland vaardigden Van Haren opnieuw af als vertegenwoordiger van Friesland voor de Staten-Generaal. De hertog van Brunswijk rakelde de beschuldiging op en de toegang tot de Staten Generaal werd Van Haren verboden. Hij richtte zich tot het gerecht in Friesland. Hij schreef verschillende verklaringen waarin hij deze laster verwierp. Het oordeel van de rechtbank in Leeuwarden was dat het niet duidelijk was of het voorval wel of niet was gebeurd.
Van Haren trok zich terug in Friesland op zijn buiten Lindenoord in Wolvega. Door middel van het schrijven van gedichten en toneelstukken wilde hij aantonen dat hij een zedelijk hoogstaand mens is, een trouwe aanhanger van Oranje en een goede vader en echtgenoot.
Aan zijn vrouw en kinderen droeg hij gedichten op. Zo schreef een lierzang over de inenting van zijn kleinkind. In het jaar dat hij overleed, verscheen het blijspel(?) Pietje, en Agnietje, of De doos van Pandora, gebaseerd op een Franse arlequinade La Boîte de Pandore.
Hij schreef veel, bijvoorbeeld lijkreeden over wijlen sijne Hoogheid Willem de IV, prince van Orange en Nassau.
In 1773 verscheen in Zwolle: Proeve van Nederduitsche treurspelen, waarin zowel Agon, Sultan van Bantam stond, als zijn toneelstuk over Willem de Eerste, Prins van Oranje.
Over het leven van Onno Zwier van Haren schreef E. Du Perron in 1939 de roman Schandaal in Holland.
Theater CV
Van deze persoon is geen enkele bijdrage aan een theater- of dansproductie geregistreerd op de TheaterEncyclopedieOm dit te verbeteren, vult u op de betreffende pagina('s) over theater- of dansproducties de bijdragen van deze persoon aan..