Ivan Heylen
| Naam | Ivan Heylen |
|---|---|
| Geboortedatum | 18 februari 1946 |
| Geboorteplaats | Assenede |
| Beroep | Musicus, Zanger |
| Discipline | Kleinkunst |
| Website |
Biografie
Heylen werd geboren als zoon van een trucker/fanfarespeler/toneelschrijver, artiest-fantasiest en een boerendochter (Lea Van de Velde). Zodoende groeide hij op in een echt arbeidersmilieu en kon als kind al trompet spelen, mandoline, akkordeon en fluit. Gitaar mocht niet, dat was té rock-'n-roll. Hij studeerde onder meer te Zelzate voor laborant en was twee jaar actief als straatmuzikant in Antwerpen waar hij rondhing tussen de kunstenaars en hippies met basis café De Muze. ... Tot hij moest trouwen en daarom ook werd hij laborant bij Union Carbide (Antwerpen L.O.]. Op muzikaal vlak speelde hij een tijd gitaar in de groep The Bluejeans.
Het huwelijk hield 13 jaar stand tot 1982 en ze kregen 5 kinderen.
Theater CV
Ivan Heylen heeft bijgedragen aan 1 productie(s).
Ivan Heylen heeft gewerkt in de volgende functies:
- Auteur (schrijver libretto, scenario) - Zie lijst (A-Z) of lijst (datum)
- Producent - Zie lijst (A-Z) of lijst (datum)
Het gehele overzicht van voorstellingen waaraan Ivan Heylen heeft meegewerkt, voor zover geregistreerd in de Theaterencyclopedie:
NB: Bij de carrièreoverzichten zijn de voorstellingen gekoppeld aan de premièredatum. Het kan echter voorkomen dat personen niet aan de première meewerkten, maar pas later bij de voorstelling betrokken raakten.
| Productie | Functie | Producent | Seizoen | Premièredatum | In regie van |
|---|---|---|---|---|---|
| One Man Show | Auteur (schrijver libretto, scenario) | Ivan Heylen | 1986/1987 | 15 september 1986 | |
| One Man Show | Producent | Ivan Heylen | 1986/1987 | 15 september 1986 |
Ivan Heylen (1946) is een Vlaamse kleinkunst-zanger die in 1973 bekend werd dankzij zijn hits "De Wilde Boerndochtere" en "De Werkmens".
Doorbraak
In 1972 won Ivan Heylen de prestigieuze kleinkunst wedstrijd van Hoielaart, kreeg behalve 5 kilo druiven ook een auditie bij de radio en metéén daarna een contract bij de platenmaatschappij DECCA die, zonder aarzelen en onder inpuls van o.a BRT Producer & Kleinkunstkenner Jan Gheysen zijn debuutsingle, "De Werkmens", met als B-kant "Gustaaf" uitbrachten in een productie van Al Van Dam. "De Werkmens" werd binnen drie weken een hit met enorme sociale impact in Vlaanderen en stond 17 weken in de Vlaamse BRT Top 10. In het nummer zingt Heylen over het harde, robuuste leven van de werkende man. De regel "A zet a hier" werd overbekend. Een vroege videoclip toonde hem werkend in een tuin, terwijl hij het nummer zong. De volgende single, "De Wilde Boerndochtere", werd zelfs een nog grotere hit en belandde 3 weken lang op nr. 2 in de Vlaamse hitlijsten. In Nederland werd het een onvergetelijke nummer één-hit die wekenlang de hitparade aanvoerde. Het nummer verkocht maar liefst 250.000 singles. Het blad Humo riep De Werkmens in 1973 uit tot "Lied van het Jaar", het jaar daarop plaatste Humo het nummer De wilde boerndochtere op plaats 2. In 1982 forceerde de kleinkunstenaar nog een toptienhit met 'Jef' volgens insiders de beste Brel-vertaling ever. de wilde boerndochter stond in een gemoderniseerde versie 23 weken nummer 2 in de Vlaamse hitparade (1999).
Heylens stijl werd gekenmerkt door rauw Oost-Vlaams dialect en eenvoudige, pittige muzikale begeleiding. Hij zong over lust zonder zich een blad voor de mond te nemen en schuwde ook schuttingtaal niet. Voor Heylen komt het gevoel op de eerste plaats. De melodische opbouw, het arrangement, begeleiding,...zijn van minder belang dan de trefzekere zeggingskracht. Hij is meer verteller dan zanger. Qua stijl is zijn muziek een mengeling van volksmuziek, rock, blues en kleinkunst.
Latere leven
Heylen bracht en brengt nog steeds muziek uit, maar kende nooit meer het grote commerciële succes van "De Werkmens" en "De Wilde Boerendochtere".
In 1977 - na meer dan 1000 optreden in Duitsland, Nederland en Vlaanderen, trok Heylen zich tijdelijk terug uit de podiumleven en keerde terug naar Assenede. Daar baatte hij in een oude smidse het café "De Muiter" uit. In 1978 bracht hij de filosofische dichtbundel "Eeuwig Verlangen" uit en de LP "Liefde" een a-commercieel kosmisch werk. In 1979 werd hij sterjournalist voor het magazine "Panorama-De Post" (thans P-Magazine) en maakte meer dan zevenhonderd diepte-interviews (één per week, 15 jaar zonder onderbreking, verlof of pauze). Ook werd hij columnist voor het maandblad Playboy en schreef als freelance coverstory's voor alle grote Vlaamse weekbladen zoals Humo, dag Allemaal etc. Ook Vrij Nederland publiceerde Heylen. Zijn schrijfstijl was beklijvend, diepgaand, vernieuwend en grindig Vlaams.
In 1989 bracht Heylen het boek, "Het Geslacht Planckaert", uit. Hij schreef in 1991 ook het scenario voor een tv-special. Samen met Eddy Planckaert bracht hij datzelfde jaar ook enkele nieuwe nummers uit, waaronder "We Got To Win" en "Hé Schoon Wijveken". Andre boeken: "2000 jaar seks in Vlaanderen". "De Flandrien" "De wilde boerndochtere", een traditionele volksroman op krantenpapier.
Heylens passie voor de wielersport hielp hem toen hij in 1992 tijdens de Ronde van Frankrijk de rol van contactpersoon tussen de journalisten en ploegleiding van de Tulip-wielerploeg vervulde. In 1993 bracht hij voor Radio Donna tijdens de Tour verslag uit. Even later schreef hij een filmscenario rond de Tour dat door de helaas gepolitiseerde filmcommissie werd afgewezen vanwege 'onverfilmbaar'- een beslissing bij gebrek aan kennis.
Eind 2007 ontstond er opschudding over een interview dat Heylens dochter, Helena met wielrenner Tom Boonen gehad had en waarin ze onthuld had dat hij een relatie met de 16-jarige Sophie van Vliet had. Volgens Boonen zou Helena zich hebben voorgedaan als een freelance journaliste voor Humo en vertrouwelijke informatie openbaar hebben gemaakt. de andere kanten én de tijdschriften namen gretig - en zonder vergoeding - grote stukken van het interview over en sabelden de jonge journaliste ondertussen genadeloos neer. helena heylen runt nu met succes de stijlvolle boetiek 'Miss Sis' te Oostkampt.
Televisie en film
Heylen werkte NOOIT voor de openbare omroep als researcher. Tijdens de jaren '80 presenteerde hij op de Vlaamse Radio- en Televisieomroep|BRT het televisieprogramma "Op Zoek Naar België" (1985-1989).
Ook presenteerde hij in 1995 de talkshows "Ivan" en "Meer man met Ivan" op VT4. In 2009 maakte hij 12 afleveringen reality tv voor GUNKtv en in 2010 12 afleveringen vanuit een villa in de Algarve met onder meer Marie Rose Morel, Jeff Hoeyberghs, karel De Ruwe, Jan harynck, Hot Marijke etc... Zie de video op Youtube
In 1998 waren er plannen om een film te draaien rond Heylens nummer "De Wilde Boerndochtere". Hijzelf zou de regie verzorgen en ex-wielrenner Eddy Planckaert, Brigitta Callens en Wendy Van Wanten zouden de hoofdrollen spelen. De film zou de langste vrijscène uit de Vlaamse filmgeschiedenis bevatten, maar werd uiteindelijk na meningsverschillen tussen Heylen en van Wanten verboden uitgebracht te worden.Van Wanten had op dat moment een verhouding met prins Laurent en ... Na een klacht van Van wanten - die beweerde niet te hebben meegespeeld in ene film maar in een 'proeftse' werd in de rechtszaal bepaald dat er niet meer over de film mag gepraat worden wanneer de naam Wendy van Wanten eraan gelinkt werd, noch dat ze vertoond mag worden.
Hij verzorgde ook het scenario plus productie van de internationale TV- film “Monaco Blue”.
Trivia
- "De Wilde Boerndochtere" (in plaats van "Boerendochtere") is de officiële titel van het nummer, die door een bewuste fout op de originele elpee/single staat. Vaak noemt men dit lied "De Wilde Boerendochtere" of "De Wilde Boerendochter". Ach...
- André van Duin maakte destijds een parodie op "De Wilde Boerendochtere" : "De Tamme Boerenzoon." Die eveneens op nummer één kwam in de nederlandse hitparade. verder werden tientallen covers gemaakt waarvan De wilde burgemeester één van de bekendste is.
- "De wilde boerendochtere" werd door de VRT een tijdlang als mooiste Nederlandstalige lied genomineerd voor het programma, "Zo is er maar één." Het werd uiteindelijk 2de na de pastorale.
- Het lied was de eerste #1-hit in de Nationale Hitparade op 27 juni 1974, nadat het 4 weken de Daverende Dertig had aangevoerd. In totaal stond het 5 weken op nummer één in de publieke hitlijst.
Bronnen