50 jaar Het Nationale Ballet - In memoriam Maria Koppers
Peter Koppers (oud-danser en balletdocent), schreef de volgende herinnering aan zijn overleden moeder, Maria Koppers, een van grote solisten uit de begin periode van Het Nationale Ballet en plaatste die zowel in het Engels als het Nederlands op de besloten Facebook pagina voor (oud-)medewerkers van dat gezelschap.
Nu voor iedereen die dansers een warm hart toedraagt te lezen.
====
Today, january 24th, it is 20 years ago my mother, Maria Koppers, died at 54. As many of you know, she was a leading dancer with the company in the 1960’s. Here are a few words to commemorate her, especially aimed at those who worked with her closely. Rudi spoke at her funeral, and I recall his words about her vividly. He told us about her always telling him about her life in her post-dancing years in the perfect past tense: ‘I have been doing this, I have been doing that, I have been unhappy for a time, etc.’ Rudi compared her to a deer, sweet and kind, but always approaching reluctantly (perhaps he referred to the ballet Jungle, in which he created a part for her). At the time I didn’t fully understand this observation, but by now I know she too, though open-hearted, kept her deepest emotions (understandably) to herself. May be it was this certain mystique which made her special as an artist, although the older HNB generation can judge this far better than I The last years of her life Ria spent distanced from society, and a year after being diagnosed with cancer she made the decision to take leave from life at her own chosen time. The internal struggle that decision must have wrought she kept to herself, only hinting upon it lightly. She carefully staged her death as a ceremony, of which I was a part. Right before she ‘went,’ on that 24th of January 1994, she smiled, even giggled and said ‘now it’s exactly like Donna Elvira, but with a cup instead of a dagger (the part meant is that from the 1964 production of Don Juan). She passed away quickly. I loved her and think of her as a brave woman. Her death may be 20 years ago, but I know she is never too far out of many minds.
Peter
====
Vandaag, 24 januari, is het 20 jaar geleden dat mijn moeder Maria Koppers overleed op 54-jarige leeftijd. Zoals velen van jullie weten was ze in de jaren ’60 een gezichtsbepalende danseres van de groep. Hier volgen enkele woorden ter herinnering, speciaal gericht tot diegenen die nauw met haar hebben samengewerkt. Rudi sprak op haar crematie, en ik herinner me zijn woorden over haar goed. Hij vertelde over hoe ze hem -na haar danscarrière- belde, en dan altijd in de voltooid verleden tijd over zichzelf praatte:’Ik heb dit gedaan, ik heb dat gedaan, ik ben een tijdlang ongelukkig geweest, enz.’ Rudi vergeleek haar met een hert, lief, zacht, maar altijd weifelend naderend (hij verwees mogelijk naar zijn ballet Jungle). Destijds begreep ik die vergelijking niet helemaal, maar nu besef ik dat ze, hoewel open, haar diepste emoties eigenlijk – en begrijpelijk- voor zichzelf hield. Misschien was het die zekere mystiek die haar kenmerkte als danseres, maar de oudere generatie van HNB-dansers kan dat beter beoordelen dan ik De laatste jaren van haar leven leefde ze teruggetrokken, en een jaar nadat er kanker bij haar was geconstateerd besloot ze de tijd van haar eigen eind te bepalen. De innerlijke strijd die dat teweeg moet hebben gebracht hield ze voor zichzelf, ze verwees daar altijd slechts een beetje naar. Ze regisseerde haar sterven als een ceremonie, waar ik uiteraard bij was. Juist voordat ze ‘ging,’ op die 24e januari 1994, glimlachte ze, giechelde zelfs en zei ‘het gaat precies als Donna Elvira, maar nu met een bekertje in plaats van een dolk’ (het ging over haar rol in het ballet Don Juan uit 1964). Het einde kwam snel. Ik hield van haar en denk aan haar terug als een dapper mens. Ofschoon het 20 jaar geleden is, weet ik dat ze nooit al te ver uit menigeen’s herinnering is.
Peter