Henk van Gulik
| Naam | Henk van Gulik |
|---|---|
| Pseudoniem | Great Berny, the |
| Geboortedatum | 2 januari 1903 |
| Geboorteplaats | Amsterdam |
| Overlijdensdatum | 10 juli 1995 |
| Overlijdensplaats | Amsterdam |
| Beroep | Equilibrist |
| Discipline | acrobaat |
Biografie
Henk van Gulik werd op 2 januari 1903 geboren in de Amsterdamse Jordaan. Zijn vrouw, Rie Eisma, heeft hij ontmoet in de Noorderspeeltuin.
Hij heeft diverse baantjes gehad. Als tiener was hij nageljongen en ketelbink, maar toen hij een keer in slaap was gevallen, is hij ontslagen. Hij was metselaar, heeft een bouwmaterialen handel gehad, acrobaat en ten slotte suppoost in het Rijksmuseum.
Als acrobaat, "equilibrist" zoals hij het zelf noemde, had hij diverse nummers. Op het toneel maakte hij een stellage van stoelen en flessen en klom er bovenop. Hij kon ook jongleren. Hiermee heeft hij veel in Engeland gereisd.
Het meeste opzien baarde hij met een mast van 35 meter die op festivals opgezet kon worden. Eenmaal boven stond hij op zijn handen (steunen nabij de ellebogen), en had een fietsje op zijn kop.
Hij heeft opgetreden op de olympische spelen in Helsinki, 1952. In 1956 is hij met zijn vrouw en jongste zoon (Hans, 12 jaar) naar Zuid Afrika gegaan. Hoewel het bij het eerste optreden mis ging (bij het abseilen stond er aan het einde niemand om hem op te vangen en de snelheid te breken), heeft hij het tournee toch afgemaakt.
In 1958 ging hij naar de USA voor optredens met de mast. Onderweg is hij uit de vrachtwagen gezet, en de truck is er met zijn mast vandoor gegaan.
Henk was overtuigd communist en vroeg op zijn sterfbed (1995) nog "Hoe moet het nu verder met de linkse krachten?". Zijn vrouw heeft hij voorbeeldig verzorgd: ze was op het laatst bedlegerig maar hij deed alles voor haar.
Henk had een dochter en twee zonen. De jongens zijn beide artiest geworden: Hans van Gulik en Henk van Gulik.
Theater CV
Van deze persoon is geen enkele bijdrage aan een theater- of dansproductie geregistreerd op de TheaterEncyclopedieOm dit te verbeteren, vult u op de betreffende pagina('s) over theater- of dansproducties de bijdragen van deze persoon aan..
Fotogalerij
Als acrobaat (1923).
Als acrobaat.
Als acrobaat.
Als acrobaat met de mast van 35 meter.
Als acrobaat met de mast van 35 meter.
Als acrobaat met de mast van 35 meter.
4 t/m 10 aug 1952 Hendon Engeland.
Naar Goes
Henk vertelt:
Wij waren, als artiesten, in de oorlogsdagen ’40 - ’45, en moesten er nog wat van maken om in leven te blijven. Zodat ik gecontracteerd werd door een schnabbel-agent uit Haarlem (Makelaar), voor een avondvoorstelling met twee nummers, Equilibrist en Oosters act, voor Goes, Zeeland. Het reizen was al zeer moeilijk en gingen maar weinig treinen, maar er waren nog mogelijkheden om te reizen. De bewuste dag ging ik met een nikkelen buis en zwaar handbagage van het C.S. De reis liep voorspoedig zodat ik zelfs in slaap viel, en niet merkte dat wij in Delft waren aangekomen. Het verwonderde mij dat de trein zolang bleef staan en er veel publiek de trein in kwam, het bleek dat de trein weer op punt stond van Delft naar Amsterdam te vertrekken. Ik haastte mij uit de trein en had het ongenoegen mijn trein Delft/Goes te zien vertrekken. Bij informatie bleek dat het de laatste trein was Delft/Goes, ik vroeg aan de chef gaat er geen goederentrein van Delft naar Goes, maar dat was niet het geval. De chef vertelde dat er nog wel een locomotief langs zou komen, welke hij kon laten stoppen, dat gebeurde dan ook. De machinist vroeg aan de chef wat er aan de hand was, hij vertelde dat ik gestrand was en nodig naar Goes moest, de vergunning was er zo. Ik gaf mijn nikkelen buis en koffer aan en klom zelf ook op de machine. Daar gingen wij dan, schommelen en hotsen, zodat ik zo nu en dan dacht wij vliegen de rails uit, maar dat hield zich goed.
Maar wij gingen niet verder dan Roosendaal. Daar aangekomen ben ik netjes op het perron afgezet en vroeg ik aan de chef aldaar; gaat er nog een trein naar Goes? dat was niet het geval, ook geen goederenwagon, en met een lach; ook geen locomotief. Wat voor mij overbleef was een paard en rijtuig te nemen welke buiten stond en daarmee naar Goes te gaan, dat is dan ook gebeurd. Onderweg kreeg ik medelijden met het paardje want z’n ribben staken door z’n vel, maar in een zacht tempo ben ik in Goes gearriveerd en kon ik mijn twee nummers maken waarmee het programma was gered. Deze snabbel had mij veel moeite gekost en ook veel geld voor de reis enz. te betalen, maar ja dat doe je voor de show have to go on. Gelukkig had Postkaarten bij mij, en nadat de Conferancier een uitleg aan het publiek had gegeven van mijn moeilijkheden en kosten, en verzocht zoveel mogelijk kaarten te kopen, voor f 1,- per stuk, werd het toch nog een goede schnabbel en een belevenis waarover ik nu nog kan schrijven. Dat was er dan zo één uit de vele welke het vak variété artiest meebrengt.
Berny.