Column Jacques Klöters 6 maart 2013
Column Jacques Klöters 6 maart 2013
Ik moest vanmorgen denken aan de man wiens erfenis we hielpen opmaken. Hij belde Fred met de boodschap: u kent mij niet maar mag ik een kwartier langskomen om u een leuk voorstel te doen?
Dat mocht. Hij vertelde dat hij van beroep uitgever was van rare boekjes, dat hij ons cabaret geweldig vond en dat hij een avond wilde organiseren waar zoveel mogelijk artiesten die hij ooit geweldig had gevonden, optraden. Hijzelf had als droomwens het te mogen aankondigen, er mochten alleen vrienden en relaties komen en het geheel werd betaald uit de erfenis van zijn moeder die er op één avond doorgedraaid zou worden.
Aardige man vonden wij maar wist hij wel wat hij zich op de hals haalde? Ik heb het De la Mar al gehuurd, Henk van Ulsen doet een stuk uit het Dagboek van een gek. Uit Engeland komt Max Wall die speelt iets uit de Entertainer van Osborne en uit Zwitserland komt een hele goede oude clown, Pic.
Nu konden we niet meer terug, op één aanplakbiljet met Max Wall de Kraaijkamp senior van Engeland!
Het is allemaal doorgegaan, het was een magnifieke avond met celebriteiten op het toneel en in de zaal. En een gedreven Master of Ceremonies, stralend middelpunt in rokkostuum zag zijn liefste wens vervuld worden.
We hielden er een vriend aan over die een boekje van ons uitgaf en met zijn lieve Nelleke altijd opdook op onze vrolijke feesten.
Links: Peter van Lindonk tijdens een show als spreekstalmeester van het circus in Carré. Rechts: Peter Schub de clown en Peter van Lindonk de spreekstalmeester, 1993. Foto's: Heinz Baudert. Collectie TIN.
Enige jaren later zag ik hoe hij een tweede hartewens wist te vervullen: spreekstalmeester zijn in het kerstcircus van circus Carré. Hij heeft dat jaren tot ieders tevredenheid gedaan.
En vorig voorjaar was ik in Zeist op de 13e Pinc-conferentie, een jaarlijkse bijeenkomst waar slimme, leuke, edelmoedige en visionaire mensen vertellen aan een publiek dat inspiratie zoekt, waar ze mee bezig zijn. Ik vond het een kijkje in de toekomst. Het was weer Peter van Lindonk die dit mogelijk maakte.
Afgelopen weekend is hij gestorven. Op een feestje met een glas champagne in de hand. Typisch Peter.
Een leeftijdsloze man die mensen in een feestelijke sfeer bijeen wilde brengen, die nu niet langer zijn erfenis opsoupeert, maar met zijn Pinc-conferentie waarde gecreëerd heeft en zo zelf een mooie erfenis nalaat.
Video
Interview met Peter van Lindonk, 2010. Bron: Youtube.
Terug naar Column Jacques Klöters