Elia Kazan
| Naam | Elia Kazan |
|---|---|
| Beroep | Filmregisseur |
Er is nog geen biografie beschikbaar voor Elia Kazan. Klik hier om de tekst toe te voegen (je moet hiervoor ingelogd zijn; je kunt je hier hier registreren).
Let op: mogelijk staat er verder op de pagina (onder het carrièreoverzicht) al wel een biografietekst; deze tekst kan dan door middel van eenvoudig “knippen en plakken” in het veld "biografie" worden gezet!
Theater CV
Van deze persoon is geen enkele bijdrage aan een theater- of dansproductie geregistreerd op de TheaterEncyclopedieOm dit te verbeteren, vult u op de betreffende pagina('s) over theater- of dansproducties de bijdragen van deze persoon aan..
Elia Kazan, geboren als Ilyas Kazancıoglou (Grieks: Ηλίας Καζαντζόγλου) (Istanboel, 7 september 1909 – New York City, 28 september 2003) was een Amerikaans filmregisseur.
De in Istanboel geboren regisseur van films en toneelstukken was het meest opvallende lid van de Hollywood-elite die voor de senaatcommissie van 'communistenjager' Joseph McCarthy verscheen en daar namen noemde van mensen die wel eens communistische sympathieën zouden kunnen hebben.
Tot zijn opmerkelijke theatervoorstellingen behoren The Glass Menagerie, A Streetcar Named Desire (de twee toneelstukken waarmee schrijver Tennessee Williams zijn naam vestigde), All My Sons en Death of a Salesman (die hetzelfde deden voor schrijver Arthur Miller). Zijn prestaties als filmregisseur doen hier nauwelijks voor onder. Hij won twee Oscars als regisseur van Gentleman's Agreement (1947) en On the Waterfront (1954).
In zijn jeugd was Kazan lid van de Amerikaanse Communistische Partij, toen hij deel uitmaakte van een radicaal theatergezelschap in de jaren 30. Als overtuigd liberaal voelde Kazan zich verraden door de militaire wreedheden begaan door Stalin en de ideologische starheid van het stalinistische regime. Kazan vond het nodig samen te werken met de anti-communistische activiteiten van McCarthy. Een van de personen van wie hij de naam noemde voor de onderzoekscommissie was acteur John Garfield. Garfield kwam op de zwarte lijst en zijn carrière was ten einde, het volgende jaar (1952) overleed hij.
De Amerikaanse toneelauteurs Lillian Hellman en Arthur Miller waren het publiekelijk oneens met de redeneringen van Kazan. De film On the Waterfront, over een heldhaftige verklikker, wordt algemeen beschouwd als Kazans antwoord naar zijn critici. Millers The Crucible, over een puritein die liever sterft dan dat hij valse beschuldigingen uit tegen een van hekserij verdachte, was hierop weer een antwoord.
In 1999 ontving Kazan een ere-Oscar voor zijn hele carrière. Hoewel velen in Hollywood vonden dat er genoeg tijd was verstreken om nu eindelijk eens de strijdbijl te begraven en het tijd werd om zijn grote artistieke prestaties te erkennen was er nog veel discussie over deze beslissing. Beelden van de betreffende Oscaruitreiking laten zien dat slechts driekwart van de aanwezigen deelnam aan de staande ovatie.
Bibliografie
- Reader Zomerfilmcollege 2001 te Brugge van de Vlaamse Dienst voor Filmcultuur.
ar:إيليا كازان bg:Елия Казан bn:এলিয়া কাজান ca:Elia Kazan ckb:ئیلیا کازان cs:Elia Kazan cy:Elia Kazan da:Elia Kazan de:Elia Kazan el:Ελία Καζάν en:Elia Kazan eo:Elia Kazan es:Elia Kazan eu:Elia Kazan fa:الیا کازان fi:Elia Kazan fr:Elia Kazan he:איליה קאזאן hr:Elia Kazan hu:Elia Kazan id:Elia Kazan it:Elia Kazan ja:エリア・カザン ka:ელია კაზანი ko:엘리아 카잔 la:Elias Kazan ml:ഏലിയാ കസാൻ no:Elia Kazan pl:Elia Kazan pt:Elia Kazan ro:Elia Kazan ru:Элиа Казан sc:Elia Kazan sr:Елија Казан sv:Elia Kazan tr:Elia Kazan uk:Еліа Казан ur:ایلیا کازان zh:伊利亚·卡赞
Film
TV
Overig
Trivia
Externe Links
Bronnen