Tijdlijn Cabaret: 1958 - Oprichting Cabaret Lurelei

Uit TheaterEncyclopedie
(Doorverwezen vanaf Tijdlijn Cabaret:1962)
Ga naar: navigatie, zoeken

Eric Herfst en Ben Rowold richten Cabaret Lurelei op, later sluit ook Jasperina de Jong aan

Eric Herfst en Ben Rowold gaan beiden naar de kweekschool en zitten samen bij de AJC, de jongerenorganisatie van de Partij van de Arbeid. Cultuur wordt daar belangrijk gevonden en zodoende spelen ze samen bij het cabaretgroepje Los Zand. Ze doen een mengeling van liedjes, sketches en pantomime. Het blijkt later de basis voor Cabaret Lurelei.

Via docent Jan Brink komen ze in aanraking met mime. Eric Herfst maakt vervolgens voorstellingen met de groep Pantalone, terwijl Ben Rowold zich meer richt op tekst en veel schrijft. Later werken de twee aan hun eerste gezamenlijke programma.

Op 29 januari 1958 is de première van het Driemanstuiver-cabaret- De Lurelei. De naam is een verwijzing naar de Lorelei, die veel mannen in de luren legt. Het duo speelt samen met pianist Kees Bergman, die tevens de muziek schrijft voor de voorstelling. De avond vindt plaats in Het Behouden Huys in Amsterdam: een internationaal jeugdhotel dat ook voorstellingen en lezingen organiseert. Het programma duurt ongeveer een uur en in de zaal (met 40 plaatsen) zitten onder anderen Jaap van der Merwe en Frits Vogels. Het bleek het begin van een succesnummer.

Het vernieuwende aan de voorstellingen van Cabaret Lurelei is de mengeling van mime en tekst. Als je de woorden en de bewegingen combineert en zorgt dat ze haaks op elkaar staan, of alleen associatief iets met elkaar te maken hebben, wordt het komisch, is de achterliggende gedachte. Het blijkt de kracht te zijn van Eric Herfst en Ben Rowold.

De komst van Jasperina de Jong

Met de komst van Jasperina de Jong krijgt Cabaret Lurelei meer vaste vorm. In 1962 wordt ze op het Internationaal Cultureel Centrum (I.C.C.) Concours gekroond tot 'prinses' van het Nederlandse cabaret. Dit mede dankzij het nummer Callgirl, dat Guus Vleugel en Han Reiziger voor haar schrijven. Het lied wordt op het concours onderscheiden als beste nummer, maar het kost veel moeite om het ook op de landelijke televisie uitgezonden te krijgen. De VARA verbiedt het, omdat er geen prostituee mag worden uitgebeeld. Bij de VPRO motiveren drie dominees de uitzending met het feit dat deze dame in haar radeloze eenzaamheid de brandweer, de tijdmelding en het weerbericht belt. Mededogen is hier dus gepast...

"Ik ben geen snol girl, maar ik ben een callgirl. Zo'n kleine fijne porseleine babydoll-girl. Zo heel wat anders dan zo'n lellebel, want ik ben een belledel."

In 1964 krijgt Jasperina de Jong voor de uitvoering van het nummer een Edison.

In haar tienjarig bestaan ligt Lurelei regelmatig overhoop met de censuur. Veel omroepen hebben moeite met de taboedoorbrekende onderwerpen die aan de kaak worden gesteld. Lurelei doet echter zelden water bij de wijn, waardoor veel taboes zijn doorbroken, maar ook menig optreden wordt geannuleerd.