| Auteur | Samuel Beckett |
|---|
| Discipline | Toneel |
|---|
| Wereldpremière op | 3 april 1957 |
|---|
| Wereldpremière te | Londen |
|---|
| Opmerkingen | Originele Engelse titel: Endgame |
|---|
Bekijk alle
reacties
op deze pagina!
Synopsis
Het stuk gaat over vier mensen die in een verlaten huis op een niet nader gespecificeerd einde wachten. De personages zijn de dominante, blinde Hamm in een rolstoel, de bediende Clov en Hamms ouders Nell en Negg. De ouders zitten in een vuilnisbak, zonder benen en bijna blind, met alleen nog herinneringen. Hoofdonderwerp is de complexe relatie tussen Hamm en Clov. Clov is als kind geadopteerd door Hamms ouders en wordt door Hamm zeer neerbuigend behandeld. Ook zijn ouders behandelt Hamm op bedreigende en bittere manier. Clov dreigt vaak om Hamm te verlaten, maar het is duidelijk dat hij nergens naartoe kan omdat de buitenwereld vernietigd lijkt. Aan het eind van het stuk lijkt hij dan eindelijk te vertrekken en vertelt Hamm dat de pijnstillers op zijn. Ondertussen lijkt Nell op sterven te liggen, maar overlijdt ze niet. Hamm gelooft dat Clov werkelijk vertrokken is, maar hij komt weer binnen, bagage in zijn hand. Hij vertrekt niet. Uiteindelijk blijkt dit geen eenmalige gebeurtenis te zijn, maar herhaalt het zich iedere dag.
Overzichten
Overzicht voorstellingen die op dit werk zijn gebaseerd:
| Titel |
Producent |
Premièreseizoen |
Regisseur |
Premièrelocatie
|
| Fin de partie |
Théâtre d' Aujourd'hui |
1957/1958 |
Roger Blin |
Rotterdamse Schouwburg (1947-1984), Rotterdam
|
| Fin de partie |
Holland Festival |
1957/1958 |
Roger Blin |
Rotterdamsche Schouwburg (1947-1984), Rotterdam
|
| Eindspel |
Nieuwe Komedie |
1964/1965 |
Erik Vos |
Stichting Kunstkring Diligentia, 's-Gravenhage
|
| Eindspel |
Toneelgroep Theater |
1969/1970 |
Elise Hoomans |
Stadstheater, Arnhem
|
| Eindspel |
De Haagsche Comedie |
1972/1973 |
Wim van Rooy |
HOT, 's-Gravenhage
|
| Endgame |
Holland Festival |
1974/1975 |
André Gregory |
Circustheater, 's-Gravenhage
|
| Eindspel |
Het Koert Kamertoneel |
1975/1976 |
|
De Engelenbak, Amsterdam
|
| Fin de partie / Design for Living |
Maatschappij Discordia |
1985/1986 |
Jan Joris Lamers |
Toneelschuur, Haarlem
|
| Eindspel |
Stichting Theatergroep Den Haag |
1987/1988 |
Arda Brokmann |
Op locatie
|
| Eindspel |
Jeugdtheaterschool Partoet |
1989/1990 |
Guus van Geffen |
Op locatie
|
| Eindspel |
Het Zuidelijk Toneel |
1990/1991 |
Leonard Frank |
De Kring, Roosendaal
|
| Endspiel |
Stichting Samuel Beckett Festival |
1991/1992 |
Jürgen Gosch |
Koninklijke Schouwburg, 's-Gravenhage
|
| Fin de partie |
Théâtre de la Manufacture de Nancy |
1994/1995 |
Charles Tordjman |
Theater aan het Spui, 's-Gravenhage
|
| Eindspel |
Het Oranjehotel |
1995/1996 |
Jeroen van den Berg |
Het Amsterdams Theaterhuis, Amsterdam
|
| Eindspel |
Toneelgroep De Appel |
1996/1997 |
Yoshi Oida |
Appeltheater, 's-Gravenhage
|
| Eindspel |
De Nieuw Amsterdam |
1998/1999 |
Alain Louafi |
De Nieuw Amsterdam, Amsterdam
|
| Fin de partie |
Maatschappij Discordia |
1999/2000 |
Maatschappij Discordia |
Transformatorhuis, Amsterdam
|
| Eindspel |
't Barre Land |
2003/2004 |
|
Theater Kikker, Utrecht
|
| Eindspel |
Theaterproductiehuis Zeeland |
2010/2011 |
Albert Lubbers |
Op locatie
|
| Eindspel |
Theater Rotterdam |
2019/2020 |
Erik Whien |
Theater Rotterdam Schouwburg, Rotterdam
|
Nobelprijs
In 1969 ontving Samuel Beckett de Nobelprijs voor Literatuur. Hij was na W.B. Yeats en George Bernard Shaw de derde Ierse schrijver die deze eer te beurt viel.
Fervent schaker
Beckett was een fervent schaker en de titel Eindspel verwijst dan ook naar de laatste fase van een schaakspel.
Bronnen
