L'incoronazione di Poppea - Claudio Monteverdi
(Aantal:0)
| Titel | L'incoronazione di Poppea |
|---|---|
| Gebaseerd op | Annales van Tacitus, bok 13-16 |
| Libretto (met teksten van) | Giovanni Francesco Busenello |
| Componist | Claudio Monteverdi |
| Discipline | Opera & operette |
| Wereldpremière op | 1642 |
| Wereldpremière te | Teatro Santi Giovanni e Paolo, Venetië |
Synopsis
In de Proloog betwisten de Fortuin, de Deugd en Amor elkaar de almacht over goden en mensen. Amor wint en belooft nog die dag te laten zien hoe ver zijn invloed reikt.
In de Opera is de Romeinse keizer Nero verliefd op de courtisane Poppea; hij wil haar tot vrouw nemen en zijn wettige echtgenote Ottavia verstoten. Nero's leermeester Seneca acht deze plannen moreel en politiek verwerpelijk en moet zijn tegenstand met gedwongen zelfmoord bekopen. De wanhopige Ottavia besluit Poppea te laten vermoorden en dwingt Otho, Poppea's voormalige geliefde, door middel van chantage om de aanslag te volbrengen. Otho roept hierbij de hulp in van Drusilla, die hij destijds voor Poppea verlaten heeft. Verscheurd door liefde en wrok besluipt Otho, gehuld in Drusilla's mantel, de slapende Poppea. De moord wordt echter verijdeld door Amor, die belooft ervoor te zorgen dat Poppea diezelfde dag nog tot keizerin wordt gekroond. Drusilla, wier mantel herkend is, wordt opgepakt en naar Nero gebracht, die haar scherp ondervraagt. Om Otho te beschermen neemt zij alle schuld op zich. Als Otho dit hoort, vertelt hij de ware toedracht. Otho wordt verbannen, en als beloning voor de door haar betoonde trouw mag Drusilla hem vergezellen. Nero heeft nu een goede reden om Ottavia te verstoten en verbant haar voorgoed uit Rome. Poppea wordt tot keizerin gekroond, en in een euforisch slot duet bezingen Nero en Poppea hun liefde.
Achtergrond
L'Incoronazione di Poppea is een opera van Claudio Monteverdi op een libretto van Giovanni Francesco Busenello, nog al vrij gebasseerd op de Annales van Tacitus, boek 13-16
Wereldpremière: carnavalseizoen 1642, Teatro Santi Giovanni e Paolo, Venetië.
Zie verder Wikipedia.
Overzichten
Overzicht voorstellingen die op dit werk zijn gebaseerd:
Verdere informatie
Als secundaire bron voor het libretto, kunnen ook Suetonius] (Twaalf keizers: boek 6) Dio Cassius (Romeinse geschiedenis (boek 61,62)) en pseudoSeneca (Octavia) genoemd worden.