Het uitgesteld verlangen - Walking Faces - 2008-08-07

Titel	Het uitgesteld verlangen
Producent	Walking Faces
Discipline	Mime
Onderwerp	Moderne mime, Performance, Nederland
Premièredatum	7 augustus 2008
Seizoen	2008/2009
Locatie	Op locatie
Opmerkingen	Locatie: Park Sonsbeek, Arnhem.
Productierecord	Catalogus Theatercollectie

schildering 3 luik Meg Merx

Emmy Chau grafiek 'Order in Space' voor banieren 3 x4 mtr. linosnede

Opening Playground-Art Crumbles maart 2008

Arnhemse Koerier

Opening Playground-Art Crumbles maart 2008

WALKINGFACES met De voortgang van de mens, of Het Uitgesteld Verlangen.

Duur: 35 min Bijdrage: € 3.-

● SONSBEEK THEATERAVENUE
Donderdag 7 augustus: 19.30 uur
Vrijdag 8 augustus+Zaterdag 9 augustus: 17.00, 19.30, 22.00 uur
Zondag 10 augustus: 15.00, 19.30, 22.00 uur;
● ART CRUMBLES 5 PLAYGROUND Op 1 mrt 2015-2030h, 2 mrt en 30 mrt 1300-1315h en 1500-1515h.
● Kleur van de Nacht ism Stichting Interart juli 2008 in park Sonsbeek
● Wijken voor Kunst Arnhem september 2008

‘ De voortgang van de mens en het uitgesteld verlangen’
Walking Faces maakt lijfelijke poezie.
Anouhka Wielink en Sjoerd Schwibettus - mime
Tis Marang – contrabas; - Maaike Toirkens – cello; - Iris van der Ende – harp+stem
Emmy Chau en Meg Mercx – ruimtelijke installatie + schildering.
Anouk Saleming – tekst;
Financiele ondersteuning: FondsCultuurArnhem.
Fotografie: Kropot en Fokke P deBoer.

(Fragment tekst Anoushka Wielink:)

'Zij: We beginnen gewoon opnieuw. Hij: Opnieuw beginnen?
Zij: Ja.We doen het over. We pakken het terug. Vanaf het moment dat we elkaar nog begrepen.
Hij: Dachten. Dachten te begrijpen. Misschien liep het al mis, nog vóór wij het in de gaten hadden.
Zij: Vanaf het moment dat wij elkaar dachten te begrijpen. Pakken we het terug. Doen we het over. Ja.
Hij: Het dansfeest?
Zij: Welnee! Toen begreep ik al niks meer van je. Je weigerde een stropdas te dragen en je werd kwaad toen ik je ten dans vroeg.
Hij: Omdat je dronken was en aan iedereen je navel liet zien.
Zij: En dat vond jij niet grappig.
Zij: Er moet toch een moment zijn dat wij elkaar begrepen?
Hij: Er was een tijd dat wij aan één woord genoeg hadden.
Zij: Ja. Hij: Ja.'

Verhaal

De voortgang van de mens en het uitgesteld verlangen:
Een performance over de drang, de droom van mensen. over hun sporen en hun verdergaan. Mensen die worstelen en zoeken en verdwalen in de tijd en gevangen zijn in een continue onderweg en verdergaan. Op zoek naar eigen bron en hun eigen drijfveer, hun eigen droom, verlangen

We volgen hun voetstappen en sporen, we volgen de voetstappen en sporen van onszelf en komen onherroepelijk uit bij zichzelf. De zoektocht is een universeel gegeven en heeft een concrete menselijke maat. Voetstappen vertegenwoordigen de tijd en zijn in geluid en in beeld aanwezig. Het geluid van voetstappen is deels als een continue puls hoorbaar en wordt gebruikt met de loop-etudes. De spelers kunnen de tekst voor een klein deel in hun bewegingsspel vertolken. De tekst – het schrijven - ontstaat in de repetities op de vloer: er is een continue samenwerking vanuit de dynamiek, bewegingsspel (improvisaties) en schrijven. Tekst en beweging en muziek reageren op elkaar, beinvloeden elkaar. Anouk Saleming schrijft de teksten tijdens de repetities op de vloer en is onderdeel van het totale maakproces. Er is hier geen sprake van een standaard verhaal-verloop; er is een speciale manier van schrijven aan de hand: -de tijd is uitgerekt, en wordt het hier en nu -de wil van personage ligt in de kracht (en onderliggende spanning) van de beweging -de dynamiek is het handelingsverloop Naast instrumentale muziek gebruiken we stem - Muziek en stem werken als contrapunten in de verbeelde muziek theater verbeelding van het thema.

Scenario:

Poetsen van de schoenen en silhouetten,
Dans met de rode schoenen,
Conversatie met de handelingen: we beginnen gewoon opnieuw,
Vierkantloop, met schoenen aan en uit,
Leun en draag sequentie met schoenen,
Stapeling met muziek en gebaren: hand in de lucht, ondulatie opzij, hand op de mond en 2 handen op borst,
Articulaties zij, double axe,golf, hoofd en stap, lopen en armen opzij,
Solo Anoushka - dans en sehnsucht met Maaike op cello,
Eindbeeld met schoenen en laatste tekst:

'Slaap maar.
Zodat je niet weet of je deze woorden hoort, of dat je ze droomt.
Alsof het je eigen gedachten zijn.
Zacht.
Als regen die wegspoelt door de goten op straat.
Als tocht door een kier in een muur, of in een portiek.
Als muizenvoeten tussen de vuilnis van een restaurant.
Als het zachte zoemen van de tl in de fietsenstalling.
Als koerende duiven.
Als katten.
Zo.
Zacht.
Als een stad bij nacht.
Ik ga weg.
Uit deze stad.
Deze nacht.
Dit donker.
Weg van jou.
Slaap maar.
Droom maar.
Het laatste restje gisteren is verdwenen.
Denk niet meer aan wat geweest is.
Morgen is alles anders.
Dan breekt het ochtendlicht krakend door je gordijnen.
Dan schreeuwt de stad, gonst de dag.
Ik kan niet langer blijven.
Slaap maar.
Mis me niet.
Morgen is van jou.

Betrokkenen

De onderstaande personen hebben een (in)directe bijdrage geleverd aan de realisatie van de theaterproductie (in voorkomende gevallen op basis van- of uitgaande van een bestaand werk). Aanvullingen zijn welkom.

Auteurs en makers

NB: Op dit moment worden specificaties (bijv. 'assistent', 'dialogen', 'ontwerp') nog niet meegenomen vanuit de premièredatabase. Deze informatie is op te vragen via de Theatercollectie.

Aan de realisatie van deze productie hebben meegewerkt:

Auteur: Anouk Saleming

Regie: Sjoerd Schwibettus
Mimografie: Sjoerd Schwibettus
Muzikale leiding: Tis Marang
Begeleiding: Iris van der Ende

Decor: Meg Mercx
Decor: Emmy Chau
Kostuums: Emmy Chau
Audiovisueel ontwerp: Serena Kloet

Rolverdeling en uitvoerenden

NB: De rolbenamingen zijn veelal direct overgenomen zoals in het originele programmaboekje vermeld, en kunnen zodoende verouderde termen bevatten. Zie ook deze pagina.

Op dit moment is er hier geen rolverdeling ingevoerd. Bewerk deze pagina om een rolverdeling toe te voegen.