De Brakke Grond, Amsterdam
| Naam | De Brakke Grond, Amsterdam |
|---|---|
| Plaats | Amsterdam |
| Type | Theaterzaal |
| Openingsdatum | 10 oktober 1962 |
| Openingsvoorstelling | Gelukkige dagen - Stichting Toneelgroep Studio - 1962-10-10 |
| Gesloten | Nee |
| Wikidata ID (Q-nummer) | Q2155935 |
| Website |
| Info | Waarde |
|---|---|
| Afbeelding | Brakke grond.jpg |
| Postcode: | 1012 KD |
| Openingsdatum: | 10 okt 1962 |
| Op de kaart: | Ga naar kaart... |
| Wikimedia Commons: | Galerie (Wikimedia Commons) |
| Gelegen in: | Amsterdam (Q9899) |
Bekijk deze en meer informatie op de website van Wikidata, of lees de pagina De Brakke Grond op Wikipedia.
Geschiedenis van het gebouw
Gebouwd als: Herberg annex verkooplokaal, 1624
Verbouwd: 1962. Verbouwd tot theater, architect Wim Vesseur
Verbouwd: 1979. Verbouwing tot Vlaams Cultureel Centrum, architect Arthur Staal
Op deze plek stond in de zestiende eeuw het Sint-Margarethaklooster. Na de alteratie van 1578 kreeg het een wereldlijke functie en werd de kerk in gebruik genomen als vleeshal. Op de zolder repeteerde een groep Vlaamse vluchtelingen hun rederijkersspelen. Deze groep presenteerde zich onder de naam ’t Wit Lavendel, en mocht onder meer Joost van den Vondel tot haar leden rekenen. Ook de Nederlandse rederijkersgroep De Egelantier – met leden als P.C. Hooft, Bredero en de arts Samuel Coster – gaf hier voorstellingen. Vanaf 1610 gaven beide groepen ook voorstellingen buiten de vleeshal. In 1617 kwam het tot een breuk binnen De Egelantier. Coster, Hooft en Bredero verlieten het gezelschap, en begonnen opnieuw in een door Coster opgericht houten gebouw aan de Keizersgracht: De Academie van Coster. In 1639 werd het grootste deel van dit complex afgebroken en kwam er een herberg (annex verkooplokaal) in de plaats.
Sinds 1918 werd De Brakke Grond geëxploiteerd door Pierre Liebregs: tot ver in de twintigste eeuw werden hier partijen tabak, kina en specerijen geveild, maar er werden ook toneel- en muziekuitvoeringen georganiseerd. Beroemd waren de feestavonden met bal na. Liebregs was van huis uit dansleraar, en tot 1962 konden er op zondagavond geen toneelvoorstellingen in de grote zaal gegeven worden. Contractueel werd de matineebespeler verplicht de zaal om vijf uur te ontruimen, ten behoeve van de wekelijkse dansles.
In 1962 kreeg Toneelgroep Studio van Kees van Iersel de beschikking over de feestzaal van gebouw De Brakke Grond. Vanaf 1971 nam de Theaterunie de exploitatie over, en werd De Brakke Grond een centrum voor vernieuwende en experimentele theatervoorstellingen. Sinds 1981 is de zaal onderdeel van het Vlaams Cultuurhuis.
Interieur: Bij de verbouwing van 1962 werden de kamertjes op de eerste en tweede verdieping – grenzend aan de grote zaal en dienstdoend als kantoren van de makelaars – intact gelaten. Verder werd alles rood geverfd, vandaar: De Rode Zaal.
Exterieur: Na het slopen van een deel van de oude bebouwing, ontstond in 1979 een klein plein voor de verplaatste ingang van het complex dat nu de naam Vlaams Cultureel Centrum kreeg, thans Vlaams Cultuurhuis, en waarvan de theaterzaal algemeen wordt aangeduid als theater De Brakke Grond.
Premières
Een chronologisch en daaronder een link naar een alfabetisch overzicht van de voorstellingen, die onder deze naam in dit theater in première zijn gegaan:
- Het alfabetisch overzicht van deze voorstellingen
en idem onder de naam NES theater De Brakke Grond, Amsterdam
- Het alfabetisch overzicht van deze voorstellingen
Zie ook het alfabetisch overzicht van de theaterproducties die het Vlaams Cultuurhuis de Brakke Grond zelf, al of niet in samenwerking of als co-producent met andere podiumkunsten-instellingen in première heeft gebracht en idem de voorstellingen onder de naam Werkplaats De Brakke Grond.
Bronnen
- Productiedatabase
- Theaters in Nederland sinds de zeventiende eeuw. Redactie Bob Logger, Eric Alexander, Menso Carpentier Alting, Nico van der Krogt, Nathalie Wevers. Theater Instituut Nederland, 2007