Claude Vivier
| Naam | Claude Vivier |
|---|---|
| Geboortedatum | 14 april 1948 |
| Geboorteplaats | Montréal |
| Overlijdensdatum | 7 maart 1983 |
| Overlijdensplaats | Parijs |
| Beroep | Componist |
| Discipline | Muziektheater |
| Trefwoorden | Opera |
| Externe databases: | |
| IMDb | |
| VIAF |
Biografie
Claude Vivier (1948-1983) was een Canadees componist. Het is onbekend wie Viviers ouders zijn. Hij werd geadopteerd toen hij drie jaar oud was[1] door een arme Frans-Canadese familie. Vanaf de leeftijd van dertien jaar ging hij naar de kostschool van de Broeders Maristen, een religieuze orde die jongens voorbereidt voor een roeping tot het priesterschap. De religieuze aspiraties van Vivier werden echter overschaduwd door de liefde voor moderne poëzie en muziek. Toen hem gevraagd werd om het noviciaat te verlaten toe hij 18 was,[2] schreef hij zich in aan het Conservatoire de Musique de Montréal, waar zijn belangrijkste leraar de componist Gilles Tremblay was. Zij eerste werken stammen uit deze periode.
In 1971 begon hij een periode van drie jaar studie in Europa, eerst aan het Instituut voor Sonologie in Utrecht, en daarna in Keulen bij Karlheinz Stockhausen. Vivier leerde veel van Stockhausen, en zijn vroege werken hebben aspecten die duidelijk en vaak hoorbaar van zijn leraar stammen. Bij zijn latere werken is dit veel minder.[3] In 1974 keerde hij terug naar Montréal en begon hij reputatie op te bouwen. Vroege werken zoals onder andere Lettura di Dante werden uitgevoerd met enig succes bij concerten van de SMCQ. In de herfst van 1976 ondernam hij een lange reis naar Azië, waaronder Japan en Bali. De muziek die hij onderweg tegenkwam maakte een diepe indruk op hem. Volgende stukken als Pulau Dewata laten de invloed goed horen. In latere werken is de invloed meer doorgewerkt.
Viviers opera Kopernikus, op zijn eigen libretto, ging in première op 8 mei 1980 in het ‘’Théâtre du Monument National’’ in Montréal. Tegen die tijd begon hij te componeren op een andere manier, beïnvloed door de techniek van de Franse spectrale muziek, en werd merkbaar beïnvloed door Gérard Grisey en Tristan Murail. De eerste van zijn werken uit deze periode, Lonely Child (1980) voor sopraan en orkest, werd zijn bekendste werk. Dit werk en latere werken van Vivier, waaronder Prologue pour un Marco Polo en Wo bist du Licht!, waren bedoeld om op te nemen in een onvoltooide "opéra fleuve" met de titel Rêves d'un Marco Polo.
In juni 1982 vertrok Vivier naar Parijs, met hulp van een subsidie van de Canada Council. Hij begon er toen aan een opera gebaseerd op de dood van Tsjaikovski. In maart van het volgende jaar werd hij doodgeslagen door een jonge Parijzenaar die misschien een minnaar was, mogelijk een escort. De moordenaar is gevonden en berecht. Zijn laatste werk was het onvoltooide Glaubst du een die Unsterblichkeit der Seele, dat een soort voorbodes van zijn dood lijkt te bevatten.
Theater CV
Claude Vivier heeft bijgedragen aan 10 productie(s).
Claude Vivier heeft gewerkt in de volgende functies:
- Auteur (schrijver libretto, scenario) - Zie lijst (A-Z) of lijst (datum)
- Muziek - Zie lijst (A-Z) of lijst (datum)
Het gehele overzicht van voorstellingen waaraan Claude Vivier heeft meegewerkt, voor zover geregistreerd in de Theaterencyclopedie:
NB: Bij de carrièreoverzichten zijn de voorstellingen gekoppeld aan de premièredatum. Het kan echter voorkomen dat personen niet aan de première meewerkten, maar pas later bij de voorstelling betrokken raakten.
Enkele werken
- Ojikawa voor sopraan, klarinet en slagwerk (1968)
- Musik für das Ende voor 20 stemmen en slagwerk (1971)
- Deva et Asura voor kamerorkest (1972)
- Chants voor 7 vrouwenstemmen (1973)
- O! Kosmos voor sopraan en koor (1973)
- Désintégration voor 2 piano’s, 4 violen en 2 altviolen (1974)
- Lettura di Dante voor sopraan en mixed septet (1974)
- Jesus erbarme dich, voor sopraan en koor (1974)
- Liebesgedichte voor stemmen en ensemble (1975)
- Hymnen een die nacht voor sopraan en piano (1975)
- Pièce voor fluit en piano (1975)
- Pièce voor viool en klarinet (1975)
- Pièce voor viool en piano (1975)
- Pièce voor cello en piano (1975)
- Pour guitare (1975)
- Prolifération voor ondes Martenot, piano en slagwerk (1969)
- Siddhartha voor orkest (1976)
- Learning voor 4 violen en slagwerk (1976)
- Piano-forte, voor piano (1976)
- Pulau Dewata voor elke combinatie van instrumenten (1977)
- Shiraz voor piano (1977)
- Journal voor 4 solostemmen, koor en slagwerker (1977)
- Love Songs, voor zeven solostemmen (1977)
- Paramirabo voor fluit, viool, cello en piano (1978)
- Greeting Music voor fluit, hobo, slagwerk, piano en viool (1978)
- Kopernikus: Rituel de la Mort opera in 2 aktes (1979)
- Orion voor orkest (1979)
- Lonely Child voor sopraan en orkest (1980)
- Zipangu voor strijkorkest (1980)
- Cinq chansons’’ voor slagwerk (1980)
- Kopernicus, opera, première in Montréal op 8 mei 1980
- Aikea, voor 3 slagwerkers (1980)
- Bouchara voor sopraan en kamerorkest (1981)
- Prologue pour un Marco Polo voor 13 instrumenten, 4 stemmen en verteller (1981)
- Samarkand voor blaaskwintet en piano (1981)
- Wo bist du Licht! voor mezzo-sopraan, orkest en tape (1981)
- Et je reverrai cette ville étrange voor 6 musici (1981)
- Trois Airs pour un opéra imaginaire voor sopraan en ensemble (1982)
- Glaubst du een die Unsterblichkeit der Seele voor stemmen en ensemble (onvoltooid) (1983)
Notes
- ↑ Sjabloon:Cite web
- ↑ Gilmore 2009, 18.
- ↑ Gilmore 2009, 36–37.
Bronnen
- Gilmore, Bob. 2007. "On Claude Vivier’s Lonely Child". Tempo, new series 61, no. 239:2–17.
- Gilmore, Bob. 2009. "Claude Vivier en Karlheinz Stockhausen: Moments van een Double Portrait". Circuit: musiques contemporaines 19, no. 2:35–49.
- Lesage, Jean. 2008. "Claude Vivier, Siddhartha, Karlheinz Stockhausen: La nouvelle simplicité et le râga". Circuit: musiques contemporaines 18, no. 3:107–20.
- Mijnheer, Jaco. 2001. "Vivier, Claude". The New Grove Dictionary of Music en Musicians, tweede editie, onder redachte van Stanley Sadie en John Tyrrell. London: Macmillan Publishers.
Externe links
- (fr) Een biografie van Claude Vivier op de website van IRCAM
- (en) Eternal Recurrence: Aspects of Melody in the Orchestral Music of Claude Vivier door Jane Tilley
- (en) Claude Vivier op de site van Boosey & Hawkes
- (en) A Response to Jane Tilley's Eternal Recurrence: Aspects of Melody in the Orchestral Music of Claude Vivier door Ross Braes
- (fr) L'écriture à haute voix: Lonely Child de Claude Vivier artikel door Jacques Tremblay (Circuit, vol.11, no.1)'
- (en) On Claude Vivier's Lonely Child artikel door Bob Gilmore in Tempo (2007), 61: 2-17, Cambridge University Press.
Bronnen