Aruba

Vice Versa Aruba

Aruba is altijd een belangrijk afzetgebied geweest voor de podiumkunsten uit Curaçao. En ook nu nog vormen de komedies uit Curaçao een populair importproduct.

Typisch Arubaans

Maar eerst en vooral heeft het eiland een heel eigen theater- en dans geschiedenis, die zijn oorsprong vindt in het Nederlandstalige schooltoneel en parochietoneel . Vanaf begin jaren ‘50 vochten Ernesto Rosenstand en Hubert Booi voor toneel in eigen taal (Papiamento) en vertaalden en bewerkten Nederlandse en internationale klassiekers. Later putten zij hun inspiratie uit Aruba’s eigen traditie en ontstaat het theater over de ‘’rode roots’’: theater geïnspireerd op het indiaanse verleden van het eiland.

Mix

Repatrianten als actrice/regisseuse Burney Every en danseres/danspedagoog Wilma Kuiperi, die een vakopleiding in Nederland hebben genoten, geven impulsen aan de artistieke vernieuwing van het theater en de dans door nieuwe werkmethoden te introduceren Na midden jaren tachtig neemt de praktijk om het internationale repertoire te adapteren af. Jonge makers ontwikkelen hun eigen stukken die via een workshop methode - met inbreng van de spelers - uitgroeien tot een definitieve versie. Het theater dat eruit ontstaat zit dicht op de huid van de tijd en maatschappij – Aruba ontwikkelt zijn eigen vorm van sociaal realisme. Vanuit Curaçao waait Gibi Bacilio ’s Forumtheater over.

En natuurlijk is er ook op Aruba het carnaval waar dans, muziek en theater samenkomen en dat het hele pallet bestrijkt van komedie, cabaret en musical, met Vale Croes als middelpunt.

Sinds 2003 werden multidisciplinaire dans theater producties heel erg populair. Nieuwe dansvormen werden op het eiland geïntroduceerd door Alydia Wever danseres / docent / choreograaf / regisseur en producent , die haar studies; muziek theater en moderne dans volgde in het Verenigde Staten. Sinds haar terugkeer op Aruba in het begin van de eeuw, heeft ze zich onderscheiden in grootschalige producties zoals Muhe Frida ( De vrouw Frida-Kahlo, 2011), One in Soul (2008) en Energia Interno ( Innerlijke Energie, 2004).

Deze voorstellingen werden beschouwd als de kern van haar creatieve werk. Gemeenschappelijk in deze projecten was de multidisciplinaire aanpak waarbij collega-artiesten uit andere disciplines bijdroegen met deelproducties rond de centrale plaats die moderne dans daarin inneemt. Alydia slaagde er als regisseur steeds weer in om de creatieve vrijheid van de overige participanten te incorporeren in de kerngedachte van haar producties. Er onstond een caleidoscopische belichting van de thematiek van haar voorstellingen.

Gemeenschappelijk is ook dat Alydia in haar werk fundamentele vragen in de Arubaanse en Caraïbische gemeenschap aanboort en verkent. Deze thema's bevatten gemakshalve samen met brede noemers als ' identiteit en zelfverwerkelijking', 'vrouw-zijn in een mannenwereld', multiculturaliteit en creolisering'. Alydia behandelde deze onderwerpen met een biografische ( Muhe Frida) of autobiografische (One in Soul) insteek.