Annie Bos
Bos in de film Majoor Frans (1916)
| Naam | Annie Bos |
|---|---|
| Volledige naam | Johanna 'Annie' Bos |
| Pseudoniem | Anna Bosilova |
| Geboortedatum | 10 december 1886 |
| Geboorteplaats | Amsterdam |
| Overlijdensdatum | 3 augustus 1975 |
| Overlijdensplaats | Leiden |
| Beroep | Acteur |
| Discipline | Toneel |
| Externe databases: | |
| IMDb | |
| VIAF |
Er is nog geen biografie beschikbaar voor Annie Bos. Klik hier om de tekst toe te voegen (je moet hiervoor ingelogd zijn; je kunt je hier hier registreren).
Let op: mogelijk staat er verder op de pagina (onder het carrièreoverzicht) al wel een biografietekst; deze tekst kan dan door middel van eenvoudig “knippen en plakken” in het veld "biografie" worden gezet!
Theater CV
Annie Bos heeft bijgedragen aan 16 productie(s).
Annie Bos heeft gewerkt in de volgende functies:
- Uitvoerende - Zie lijst (A-Z) of lijst (datum)
Het gehele overzicht van voorstellingen waaraan Annie Bos heeft meegewerkt, voor zover geregistreerd in de Theaterencyclopedie:
NB: Bij de carrièreoverzichten zijn de voorstellingen gekoppeld aan de premièredatum. Het kan echter voorkomen dat personen niet aan de première meewerkten, maar pas later bij de voorstelling betrokken raakten.
Annie Bos (1886 - 1975) was een Nederlandse actrice in theater en film. Ze werd bekend als de koningin van de Nederlandse zwijgende film, tussen 1912 en 1924. Bos werd bekroond tot "Hollands beroemdste filmactrice" en Nederlands eerste filmdiva.
Periode als filmster
Bos werd geboren als dochter van kunstschilder Gerard Jan Bos en zijn vrouw Aletta Gertruda Maria Halberstadt. Haar vader maakte het voor haar mogelijk de toneelopleiding in Antwerpen te volgen. Hier maakte ze ook haar theaterdebuut. Ze keerde echter al snel terug naar Nederland, waar ze in februari 1909 voor het eerst te zien was in het theater. Ze werkte drie jaren lang speelde ze kleine rollen voor de gebroeders Van Lier en later voor het gezelschap van Prot. Ze zou hier weinig kansen hebben gekregen om tot bloei te komen als actrice.
In november 1912 bood regisseur Maurits Binger haar de hoofdrol aan in de film De Levende Ladder (1913). Binger had pas net de filmmaatschappij Filmfabriek Hollandia opgericht en zag in Bos de ideale muze voor de vrouwelijke hoofdrollen in zijn films. Ze behoorde tot de vaste kern van de spelers en kreeg over de jaren heen steeds meer erkenning. Haar populariteit werd nog groter toen de films op een gegeven moment ook in het buitenland werden uitgebracht. Het publiek gaf de voorkeur naar Bos boven andere actrices, omdat zij volgens hen een natuurlijke speelstijl had en niet gebruik maakte van overdreven expressies.
Nadat de film Liefde Waakt (1914) werd uitgebracht, kreeg Bos de bijnaam "de Nederlandse Asta Nielsen". Dit resulteerde er ook in dat ze werd beschouwd als de eerste Nederlandse filmdiva. Meisjes door het hele land probeerden haar te imiteren door hetzelfde kapsel te laten knippen. Ze was voornamelijk te zien in zogeheten society-romans, sensatiefilms en filmbewerkingen van toneelstukken en boeken. Haar grote doorbraak kwam pas in 1916, toen ze de hoofdrol speelde in Majoor Frans. Hoewel ze alle lof kreeg van de critici, was Bos ervan overtuigd dat het overbrengen van haar interpretatie van de hoofdpersonage was mislukt.
Bos groeide vanaf toen al snel uit tot de meestgevraagde actrice. Desondanks bleef ze haar eigen stunts spelen. Voor de bekendste scène uit Het Geheim van Delft (1917), liet ze zich vastbinden aan een molenwiek op veertig meter hoogte. Door de jaren heen, kreeg ze meer kansen zich te bewijzen als actrice. Ze begon steeds meer veelzijdigheid te eisen in haar personages. Zo speelde ze een ingetogen jongedame in Op hoop van zegen (1918), een comédienne in Amerikaansche Meisjes en een sensuele vrouw in Een Carmen van het Noorden (1919). In 1920 mocht ze een medaille in ontvangst nemen voor haar acteercarrière.
Ondergang
Na het einde van de Eerste Wereldoorlog, werd het maken van films duurder. Hollandia stond in 1919 op het punt failliet te gaan en ging in zee met een Engelse studio om een ondergang te voorkomen. Bos kreeg nog enkele bijrollen in films, waarin ze werd gepromoot onder de naam "Anna Bosilova". Een reorganisatie in de studio vond aan het einde van 1920 plaats, waarbij bazen van de maatschappij tot de conclusie kwam dat Bos moest vertrekken. < Ze werd namelijk te oud bevonden door de makers. Ondertussen bleek Bos in de Verenigde Staten een veelgevraagde acrice te zijn, wegens het succes van de film Een Carmen van het Noorden.
Een Amerikaanse verfilming stond in de planning bij een filmstudio en Bos werd een contract aangeboden, met de verzekerde hoofdrol in de remake. Ze vertrok in april 1921 naar New York. Eenmaal aangekomen, kwam ze tot de ontdekking dat de studio was opgeheven. Bos deed verschillende audities om aan bak te komen bij andere filmstudio's, maar had geen succes. Ze kreeg een kleine rol naast de Amerikaanse actrice Pearl White in de film Without Fear (1922). Ze was hiermee de eerste Nederlandse filmactrice om haar geluk in Amerika te zoeken. Ze werd in de aftiteling "Anna Boas" genoemd.
Bos was niet in staat meer filmrollen in Amerika te krijgen. Ze keerde terug naar Europa en probeerde haar geluk te vinden in Duitsland. Ook dit liep uit tot een teleurstelling. Ze verhuisde uiteindelijk in 1924 terug naar Nederland. Er waren op dat moment slechts twee wankele filmstudio's in het land. Ze kwam in contact met Alex Benno, een regisseur die ze kende uit haar dagen bij Hollandia. Hij was nog een van de weinige filmmakers en gaf haar de titelrol in Mooi Juultje van Volendam (1924). Naar verluidt kostte het Benno veel moeite haar te overtuigen de rol op zich te nemen. Hoewel haar comeback gepaard ging met enige media-aandacht, flopte de film, die al na een week uit de bioscopen werd gehaald.
In november 1924 keerde ze terug naar het toneel en was te zien in het succesvolle toneelstuk Madame Dubarry. In 1925 besloot ze echter voorgoed te stoppen met acteren. Ze trouwde in 1926 met notaris Cornelis Loeff en ruilde haar carrière in om huisvrouw te worden. Bos werd al snel door het publiek vergeten. Haar dood in 1975] werd vermeld in slechts één krant. Vlak voor haar overlijden, vertelde ze haar levensverhaal aan Geoffrey Donaldson, die er een uitgebreid artikel van maakte en dit in 1978 publiceerde in het tijdschrift Skrien. In 1997 droeg hij zijn boek Of Joy and Sorrow: A Filmography of Dutch Silent Fiction aan haar op.
In 2006 bracht actrice Willeke van Ammelrooy haar onder het licht door een theatermonoloog genaamd 'Toen 't licht verdween, die gaat over Bos, op te voeren.
Filmografie
- 1913 Twee Zeeuwsche Meisjes in Zandvoort - Mijntje
- 1913 De Levende Ladder - Annie
- 1913 Nederland en Oranje - Maria Tesselschade
- 1914 Liefde Waakt - Jennie
- 1914 Heilig Recht - Leida van Galen
- 1914 Weergevonden - Boerin/Vrouw in restaurant
- 1914 Luchtkastelen - Alice Stanton
- 1914 Toffe Jongens onder de Mobilisatie - Adèle
- 1914 Oorlog en Vrede - Anny Godard
- 1915 De Vloek van het Testament - Annie van Dalen
- 1915 De Vrouw Clazina - Dochter van de schipper
- 1915 Ontmaskerd - Marfa Darbet
- 1915 Liefdesstrijd - Kate van Marlen
- 1916 Het Geheim van de Vuurtoren - Van der Meulens huishoudster
- 1916 Vogelvrij - Mavis Keeves
- 1916 Liefdesoffer - Margareet Blanker
- 1916 Majoor Frans - Francis Mordaunt alias Majoor Frans
- 1916 La Renzoni - Alda
- 1916 Oorlog en Vrede - Anny Godard
- 1917 Het Geheim van Delft - Annie Vogel
- 1917 Madame Pinkette & Co - Liane Fraser
- 1917 Gouden ketenen - Lona
- 1917 Ulbo Garvema - Jan van Oorts dochter/Jonge Anna
- 1918 De Kroon der Schande - Jess Newton
- 1918 Toen 't licht verdween - Sylvia
- 1918 Op hoop van zegen - Jo
- 1918 Oorlog en Vrede - Anny Godard
- 1918 Amerikaansche Meisjes - Anny
- 1919 Het Goudvischje - Greta Rikkers
- 1919 Een Carmen van het Noorden - Carmen
- 1919 Zonnetje - Gloria Grey
- 1920 Schakels - Marianne
- 1920 Het Verborgen Leven - Rose Arundel
- 1920 De Vrouw van de Minister - Weduwe Clara Headcombe
- 1921 Rechten der Jeugd - Maria
- 1922 Without Fear - Enige buitenlandse film
- 1924 Mooi Juultje van Volendam - Juultje
Bronnen
- Acteurs- en Kleinkunstenaars-Lexicon van Piet Hein Honig, 1984
- Wikipedia