2: Dialogue with Lucinda - Stichting nb - 2010-03-24

Titel	2: Dialogue with Lucinda
Ondertitel	(I Like to Watch Too) (Switch - Omscholingsregeling 25 jaar) (NB collection)
Producent	Stichting nb
Discipline	Dans
Onderwerp	Moderne dans, Performance
Premièredatum	24 maart 2010
Seizoen	2009/2010, 2010/2011, 2011/2012, 2014/2015
Locatie	FRASCATI , Amsterdam

Bron: Theatercollectie (Adlib)

Betrokkenen

De onderstaande personen hebben een (in)directe bijdrage geleverd aan de realisatie van de theaterproductie (in voorkomende gevallen op basis van- of uitgaande van een bestaand werk). Aanvullingen zijn welkom.

Auteurs en makers

NB: Op dit moment worden specificaties (bijv. 'assistent', 'dialogen', 'ontwerp') nog niet meegenomen vanuit de premièredatabase. Deze informatie is op te vragen via de Theatercollectie.

Aan de realisatie van deze productie hebben meegewerkt:

• Auteur: Nicole Beutler
• Auteur: Ty Boomershine

• Regie: Nicole Beutler
• Productie: Josta Obbink

• Kostuums: Jessica Helbach
• Licht: Minna Tiikkainen

Rolverdeling en uitvoerenden

NB: De rolbenamingen zijn veelal direct overgenomen zoals in het originele programmaboekje vermeld.

Hillary Blake Firestone, Naiara Mendioroz Azkarate, Aimar Pérez Galí, Javier Vaquero Ollero, Marjolein Vogels

Over de voorstelling

2: Dialogue with Lucinda van Nicole Beutler

Gefascineerd door het strenge en ogenschijnlijk eenvoudige minimalisme van het vroege werk van Lucinda Childs, bewerkt Nicole Beutler twee van haar stukken die oorspronkelijk in stilte opgevoerd werden: Radial Courses (1976) en Interior Drama (1977). DJ/Producer Gary Shepherd componeerde speciaal voor Interior Drama een originele soundtrack en in juli 2011 ook een nieuwe soundtrack voor Radial Courses i.s.m. Aleksandar Grujic en Robbert Van Hulzen.

Beide stukken hebben een onderliggende ‘score’, die in zichzelf zo complex is, dat men geboeid blijft kijken zonder het onderliggende systeem te kunnen ontcijferen. Nicole Beutler kiest ervoor om beide stukken als intense, bijna rituele ‘objets trouvés’ te benaderen. Als gevonden voorwerpen, die zij in een nieuwe context plaatst: in het hier en nu, zodat de inspanning en hoge concentratie van de performers zichtbaar en voelbaar wordt. Zij focust in het bijzonder op de extreme verantwoordelijkheid en overgave van elke performer aan deze artificiële systemen en op het rituele karakter van het geheel.

Lucinda Child’s work is the result of an exceptionally coherent sensibility… It proceeds by the strict avoidance of cliché, and of anything that would make the work disjunctive, fragmented. By a refusal of humor self-mockery, flirtation with the audience, cult of personality. By a distaste of the exhibitionistic: of movement calling attention to itself. Its beauty is first of all an art of refusal… (Susan Sontag)

Bronnen

• Productiedatabase