Willem Nijholt: Repertoire - Toneel - Toneelgroep Theater

Willem Nijholt, 1960. Foto: Theo A.A. Veenboer. Collectie TIN.

Eenlevenlangtheater Willem Nijholt:

• Homepage Eenlevenlangtheater Willem Nijholt
• Biografie
• Repertoire
• Audio
• Video
• Volgens Willem Nijholt
• Volgens anderen
• Colofon

Toneelgroep Theater

Van 1962 tot 1964 speelde Willem Nijholt bij Toneelgroep Theater. Na het grote succes van de show Wim Sonneveld met Willem Nijholt en Corrie van Gorp werd Nijholt in 1972 teruggevraagd door Toneelgroep Theater. Toneelgroep Theater was met ingang van 1 september 1971 het eerste gedemocratiseerde repertoire gezelschap van Nederland. Met Marjan Berk speelde hij in Kwartet voor twee en maakte Nijholt tevens zijn regiedebuut.

Foto's

Marjan Berk en Willem Nijholt in Kwartet voor twee, 1972. Foto's: Wouter van Heusden. Collectie TIN.

Links: Anita Menist, Willem Nijholt in De invasie, 1963. Foto: Maria Austria/MAI. Rechts: v.l.n.r. Eli Blom, Loudi Nijhoff, Willem Nijholt, Liesbeth Struppert in Oorlog en vrede, 1962. Foto: Particam Pictures/MAI. Collectie TIN.

Links: Op de voorgrond Willem Nijholt en Hans Tiemeijer, en Rechts: v.l.n.r. Bé Schenk, Willem Nijholt en Hans Tiemeijer in Spooksonate, 1964. Foto's: Particam Pictures/MAI. Collectie TIN.

Overzicht rollen bij Toneelgroep Theater

• 8 september 1962: Giulio in Voor engelen geen automaten.

• 29 oktober 1962: Nikolaj in Oorlog en vrede. Uit de pers: "Zonder de waarde van het ensemble tekort te doen, mogen Liesbeth Struppert, Piet Kamerman, Eli Blom en Willem Nijholt met afzonderlijke waardering worden genoemd". bron: Auteur onbekend, 'Oorlog en Vrede', Elseviers Weekblad, 10.11.1962.

• Sir Walter Raleigh in Koningin Elizabeth. Uit de pers: "Incidenteel werden weliswaar treffende momenten te zien gegeven door ondermeer Shireen Strooker, Eli Blom en Willem Nijholt maar dit kon helaas niet het duidelijk tekort in deze voorstelling verbloemen". bron: C.v.H., geen titel, Trouw, 2.7.1963. "Willem Nijholt was in Koningin Elizabeth tot een Sir Walter Raleigh gebombardeerd waar niemand in geloofde". bron: Ben van Eysselstein, geen titel, De Haagsche Courant, 10.2.1963.

• 14 september 1963: Peter Nemo in Oh, hé - de lucht valt naar benee. Uit de pers: "Willem Nijholt was qua accent ruim zoveel een soort marsmannetje als een angry young man". bron: C., geen titel, Brabants Dagblad, 16.9.1963. "Een andere nogal onuitstaanbare jongeman die zijn blikken op Debbie heeft gericht – een rolletje met meer mogelijkheden – krijgt van Willem Nijholt de gewenste kleur". bron: Auteur onbekend, geen titel, NRC, 16.9.1963. "Willem Nijholt is heel raak als artistiek nozempje, maar moet op zijn dictie letten". bron: Jan Spierdijk, geen titel, De Telegraaf, 16.9.1963.

• 24 november 1963: Tradel in De invasie. Uit de pers: "Wat jammer is voor Shireen Strooker, die L'Invasion , ook wat die bijzaken betreft, intelligent en met begrip regisseerde en de jonge vertolkers: Joop Keesmaat als Pierre, Anita Meist als het niets begrijpende, autoritaire moederdier, Margreet Blanken, die de duldende minderwaardigheid van Pierre's vrouw goed herkenbaar maakte als Agnes en Willem Nijholt als Pierre's vriend Tradel, stuk voor stuk tot geinspireerde bijdragen aan de voorstelling wist te bewegen". bron: C.B. Doolaard, 'Adamovs De Invasie bij Toneelgroep Theater', Het Parool, 26.11.1963.

• 4 januari 1964: de student in Spooksonate. Uit de pers: "Hans Tiemeyer als directeur Hummel en Willem Nijholt als de student hebben de twee bewustzijnsfasen van de dromer ook zeer suggestief uitgebeeld, de laatste met een jeugdige lyrische vervoering, die een sterk tegenwicht vormde tegen de lugubere ouderdom om hem heen". bron: H.A. Gomperts, geen titel, Het Parool, 6.1.1964. "Willem Nijholt, in het begin wat te cliché-student, was ronduit prachtig in de laatste scène, als hij vergeefs stormloopt tegen het kwaad (...)". bron: Jan Spierdijk, geen titel, De Telegraaf, 6.1.1964. "De student, voortreffelijk vertolkt door de jonge Willem Nijholt". bron: Adria Laan, geen titel, Het Vrije Volk, 6.1.1964. "Zijn jeugdige, idealistische alter-ego, de student Arkenholz, heeft Willem Nijholt fris en open vertolkt, al kon hij het hachelijke slot, dat hij met de dochter (Nienke Sikkem) te spelen krijgt, onmogelijk waarmaken". bron: B.S., geen titel, Algemeen Handelsblad, 6.1.1964. "Zeer opmerkelijk is het spel van Willem Nijholt als de student, vooral in het moeilijke waar te maken laatste deel van het stuk met het meisje, dat al ziek is van de giftige geuren in een kamer vol hyacinten". bron: Auteur onbekend, geen titel, NRC, 6.1.1964. "Willem Nijholt en Nienke Sikkema worstelden met de opgave de twee aanvankelijk onbedorven, maar toch ten dode opgeschreven jonge mensen te spelen, zonder ze echt tot leven te kunnen wekken". bron: Hans van den Bergh, geen titel, Haarlems Dagblad, 6.1.1964. "Waar Willem Nijholt de student in een beheerste speelstijl zuiver wist te creëren (...)". bron: C.v.H., 'Avondje Strindberg op Nijmeegs toneel', Trouw, 6.1.1964. "De overige spelers van Theater konden die hoogte (van het spel van Jacqueline Royaards-Sandberg – red.) onmogelijk halen, hoewel door Willem Nijholt verdienstelijk het jonge idealisme van de student en door Nienke Sikkema de onmacht tot leven van de koloneldochter werd uitgebeeld". bron: Anton Deering, geen titel, Algemeen Dagblad, 6.1.1964. "Willem Nijholt haalde het vruchteloze idealisme van de student Arkenholz voor een goed deel, maar bleef nog wat onbeheerst in zijn emotionele uitbarstingen". bron: K.N. van Muyden, geen titel, Haagsche Courant, 6.1.1964. "De hoofdrollen kunnen zeker overtuigen, al geeft Hans Tiemeyer aanvankelijk te veel en Willem Nijholt (uitmuntend in de moeilijke slotscène!) te weinig kleur". bron: Auteur onbekend, 'Melodrama', Elsevier, 11.1.1964. "Knap en boeiend speelde Hans Tiemeyer Hummel, Willem Nijholt als de student (...)". bron: Auteur onbekend, geen titel, De Linie, 18.1.1964.

• 21 maart 1964: Eric Sawbridge in Mensen van nu. Uit de pers: "Willem Nijholt als de zeer edele landverrader. Ze doen het goed naar hun vermogen, maar de problematiek wordt er niet nijpender van". bron: B.S., geen titel, Algemeen Handelsblad, 23.3.1964. "Ook Willem Nijholt leverde weer een welkome bijdrage als de spionerende atoomgeleerde". bron: Adri Laan, geen titel, Het Vrije Volk, 23.3.1964.

• 13 september 1972: Don Leonardo in Bruid aan huis. Uit de pers: "Willem Nijholt, die in de showbussiness ruime ervaring heeft, heeft een tamelijk centrale rol - alhoewel het stuk nauwelijks echte rollen heeft, alleen maat wat summier aangegeven types - en zijn routine speelt hem toch wel een beetje parten, alhoewel hij heel aardig is. (...) Best wel een aardig avondje uit". bron: André Rutten, geen titel, De Tijd, 14.6.1972. "Spelers en speelsters van Theater (met uitzondering van Willem Nijholt) bleken niet te kunnen spelen, dansen en zingen". bron: Ischa Meijer, 'Acteurs helpen stuk de mist in', Het Parool, 14.9.1972. "Behalve Willem Nijholt, die van alle markten thuis is, toonde niemand enig talent voor de halve musical. (...) Willem Nijholt als de slimme vriend van Arthur Boni's Don Oen liet zien hoe het kan en moet, wil er van het vrolijk, doch onbenullige geheel iets overkomen. Daar bleef het bij". bron: Jan Spierdijk, 'Bruid aan huis geen toneelfestijn', De Telegraaf, 15.9.1972.

• 23 december 1972: in Kwartet voor twee Regie: Willem Nijholt. Kwartet voor twee bestond uit vier kluchtige eenakters met elk steeds twee rollen, gespeeld door Marjan Berk en Willem Nijholt. Nijholt had de eenakters uit het Engels vertaald en voerde ook de regie. Het was de eerste keer dat hij professioneel regisseerde.