Spitzendans

Uit TheaterEncyclopedie
Ga naar: navigatie, zoeken


Is dansen op de punten van de tenen. Een vorm van spitzendans komt voor in de traditionele volksdansen; bekend zijn die uit Georgië, waar de mannen op de gekromde teenpunten van hun laarzen dansen.

De term wordt echter in eerste instantie verbonden met een specifieke techniek in het academisch -, klassiek ballet, ontstaan in de eerste helft van de 19e eeuw. Onder invloed van de Romantiek werden o.a. onderwerpen gezocht in de spirituele wereld van de natuur, zoals bijvoorbeeld in het ballet la Sylphide uit 1832 waarin danseres Marie Taglioni de indruk zocht te wekken als bosgeest door de lucht te zweven. Zij verhief zich daartoe zo hoog mogelijk op de tenen en verstevigde daartoe enigszins haar traditionele balletschoenen. De verruiming van het bewegingsidioom van het ballet die door het dansen op de tenen mogelijk werd, ontwikkelde zich langzaam en in relatie tot de verdere verbeteringen aan de verstevigde balletschoen aan het eind van de 19e en het begin 20tigste eeuw.

Aangezien de terminologie van de ballettechniek doorgaans in het Frans is, spreekt men bij voorkeur van pointe-dans en noemt men de verstevigde balletschoen: pointes, of met de Duitse benaming spitzen.

De techniek van het dansen op de pointes wordt specifiek door vrouwen beoefend, maar is evengoed aan te leren voor mannen. Er zijn in de balletwereld een aantal producties bekend waarin de choreograaf voorschrijft dat een rol vertolkt dient te worden door een mannelijke danser op de pointes. Een bekend voorbeeld is het ballet Midzomernachtsdroom ba de Engelse choreograaf Frederick Ashton, waarin dit geldt voor de rol van Spoel de Wever.

Voor een nadere toelichting op en omschrijving van de techniek van het dansen op de pointes in ballet, in het Engels zie: Wikipedia in het Engels

Zie ook Pointes voor de nadere omschrijving en ontwikkeling van de verstevigde balletschoen.