Gabriel García Márquez
| Naam | Gabriel García Márquez |
|---|---|
| Pseudoniem | Gabo |
| Geboortedatum | 6 maart 1927 |
| Geboorteplaats | Aracataca |
| Overlijdensdatum | 7 april 2014 |
| Overlijdensplaats | Mexico-Stad |
| Beroep | Schrijver |
| Externe databases: | |
| DBNL | |
| IMDb | |
| VIAF |
Biografie
Gabriel García Márquez werd op 6 maart 1927 in de Colombiaanse kustplaats Aracataca geboren. Hij is de zoon van Gabriel Eligio García en Luisa Santiaga Márquez Iguarán, dochter van kolonel Nicolás Márquez en Tranquilina Iguarán, waar de jonge Gabriel opgroeide nadat zijn ouders naar Riohacha verhuisden.
In 1936 overleed kolonel Nicholas Márquez, wat voor Gabriel de reden was om voor zijn opleiding naar Barranquilla te verhuizen. Hij volgde vanaf 1940 het voortgezet onderwijs in de Colegio San José, en behaalde in 1946 zijn kandidaats in de Liceo Nacional in Zipaquirá. In 1947 verhuisde hij naar Bogotá om rechten te studeren aan de Universidad Nacional de Bogotá, dat hij echter door gebrek aan interesse niet voltooide. In Bogota kwam hij, na het lezen van Kafka's De Gedaanteverwisseling, tot het besef dat hij schrijver wilde worden.
Hij verhuisde naar Barranquilla om zich te wijden aan de media en literatuur. Hij werkte als columnist voor El Heraldo. Op verzoek van Alvaro Mutis keerde García Márquez in 1954 terug naar Bogotá, waar hij als verslaggever en filmrecensent werkte voor El Espectador. Na een kritisch verhaal over overheidspropaganda rond het zinken van een marineschip in 1955 werd hij in Europa gestationeerd. Na het verblijf in Europa keerde García Márquez terug naar Zuid-Amerika, en vestigde zich in Venezuela. In 1958 ging hij terug naar Baranquilla en trouwde met Mercedes Barcha met wie hij twee kinderen kreeg. Het paar verhuisde naar Cuba waar hij de communistische revolutie van Fidel Castro versloeg. De vriendschap met Castro leidde tot het oprichten van een filiaal van Castro's persbureau Prensa Latina in Bogotá.
In 1961 verhuisde hij naar New York als correspondent voor Prensa Latina. Door voortdurende bedreigingen door de CIA en Cubaanse vluchtelingen verhuisde hij naar Mexico, waarna hem de toegang tot de VS tot 1971 ontzegd werd. In 1967 zou hij zijn meest gewaardeerde werk publiceren: Honderd jaar eenzaamheid.
Vanaf 1975 reisde García Márquez tussen verschillende steden zoals Mexico, Cartagena, Havana en Parijs. In 1982 ontving hij de Nobelprijs voor de Literatuur. In 2002 publiceerde hij zijn autobiografie Leven om het te vertellen. Eind 2004 verscheen Herinnering aan mijn droeve hoeren, een onorthodox liefdesverhaal tussen een oude man en een jonge prostituee.
Theater CV
Gabriel García Márquez heeft bijgedragen aan 2 productie(s).
Gabriel García Márquez heeft gewerkt in de volgende functies:
- Auteur (schrijver libretto, scenario) - Zie lijst (A-Z) of lijst (datum)
Het gehele overzicht van voorstellingen waaraan Gabriel García Márquez heeft meegewerkt, voor zover geregistreerd in de Theaterencyclopedie:
NB: Bij de carrièreoverzichten zijn de voorstellingen gekoppeld aan de premièredatum. Het kan echter voorkomen dat personen niet aan de première meewerkten, maar pas later bij de voorstelling betrokken raakten.
| Productie | Functie | Producent | Seizoen | Premièredatum | In regie van |
|---|---|---|---|---|---|
| Kroniek van een aangekondigde dood | Auteur (schrijver libretto, scenario) | Theater Ivonne Lex | 1992/1993 | 13 oktober 1992 | Catrien Hermans |
| Kroniek van een aangekondigde dood | Auteur (schrijver libretto, scenario) | Lantaren / Venster Producties | 1999/2000 | 1 april 2000 | Robbert So |
Gabriel García Márquez (1927-2014) was een Colombiaans schrijver en winnaar van de Nobelprijs voor de Literatuur. Hij is tevens een publicist, journalist en politiek activist. García Márquez wordt gezien als het gezicht en belangrijkste exponent van het magisch realisme, hoewel zijn schrijfstijl daar niet helemaal in valt te plaatsen.
Stijl
Samen met Jorge Luis Borges is Márquez de meest bekende Latijns-Amerikaanse auteur. Hij is een meesterlijk verteller die in zijn fictieverhalen zowel de gewone, als de veeleisende lezer kan boeien. Daarbij vermengt hij realisme met wonderlijke gebeurtenissen, die hij vertelt alsof ze heel gewoon zijn. In Honderd jaar eenzaamheid, bijvoorbeeld, vertelt hij over het fictieve dorp Macondo en zijn wonderlijke inwoners (alchemisten, zigeuners, vliegende pastoors) tegen de achtergrond van burgeroorlogen en gruwelijke stakingen. Zijn exotische kroniek verlucht hij met ironie en humor, die in zijn beste momenten herinnert aan Cervantes. Net zoals zijn grote voorbeelden, William Faulkner en Ernest Hemingway, construeert Márquez ingewikkelde plots en intriges die zijn boeken echte pageturners maken.
Werken van Gabriel García Márquez
Romans
- Het kwade uur, 1967, vert. Jean Schalekamp (Sp.: La mala hora, 1962)
- Honderd jaar eenzaamheid, 1972, vert. C.A.G. van den Broek (Sp.: Cien años de soledad, 1967)
- De herfst van de patriarch, 1976, vert. Mariolein Sabarte Belacortu, (Sp. El otoño del patriarca, 1975)
- Kroniek van een aangekondigde dood, 1981, vert. Mariolein Sabarte Belacortu, (Sp.: Crónica de una muerte anunciada, 1981)
- Liefde in tijden van cholera, 1986, vert. Mariolein Sabarte Belacortu, (Sp.: El amor en los tiempos del cólera, 1985)
- De generaal in zijn labyrint, 1989, vert. Mieke Westra (Sp.: El general en su laberinto, 1989)
- Over de liefde en andere duivels, 1994, vert. Adri Boon (Sp.: Del amor y otros demonios, 1994)
- Ontvoeringsbericht, 1996, vert. Arie van der Wal (Sp.: Noticia de un secuestro, 1996)
- Herinnering aan mijn droeve hoeren, 2004, vert. Mariolein Sabarte Belacortu, (Sp.: Memoria de mis putas tristes, 2004)
Novelles
- Afval en dorre bladeren (Sp.: La hojarasca, 1955)
- De kolonel krijgt nooit post (Sp.: El coronel no tiene quien le escriba, 1961)
Verhalen
- Ogen van een blauwe hond (Sp.: Ojos de perro azul, 1947)
- De uitvaart van Mamá Grande (Sp.: Los funerales de la Mamá Grande, 1962)
- De ongelooflijke maar droevige geschiedenis van de onschuldige Eréndira en haar harteloze grootmoeder (Sp.: La increíble y triste historia de la cándida Eréndira y de su abuela desalmada, 1978)
- De gelukkige zomer van mevrouw Forbes. Twaalf zwerfverhalen (Sp.: Doce cuentos peregrinos, 1992)
Divers
- Leven om het te vertellen (Autobiografie, 2003) (Sp.: Vivir para contarla, 2002)
- Toen ik nog gelukkig was en ongedocumenteerd (Reportages)
- De gijzeling (Filmscript)
- De geur van guave (Gesprekken met Plinio Mendoza)
- Schetsen van de kust (Journalistiek proza)
- Schrijver in Bogotá (Journalistiek proza)
- De kampioen van Colombia (Journalistiek proza)
- Verhaal van een schipbreukeling (Journalistiek proza)
- Op reis achter het IJzeren Gordijn (Journalistiek proza)
- Clandestien in Chili (Het verhaal van filmer Miguel Littín)
Bronnen
|
Zie de categorie Gabriel García Márquez van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp. |