Alexandra Radius: Biografie - Andere liefdes
Eenlevenlangtheater Alexandra Radius:
- Homepage Eenlevenlangtheater Alexandra Radius
- Biografie
- Repertoire
- Audio
- Video
- Volgens Alexandra Radius
- Volgens anderen
- Colofon
Andere liefdes
Hoewel het bijna niet voor te stellen is om naast zulke intensieve en succesvolle danscarrières als die van Alexandra Radius en Han Ebbelaar überhaupt tijd en energie over te hebben voor iets anders, is Nederlands beroemdste dansechtpaar daar wel altijd in geslaagd.
"Han en ik hebben altijd een ander leven naast de kunst geleid. Daarom gingen we altijd na de voorstelling meteen naar huis. Ook na premières, dan hadden we gedanst en dan namen we na afloop vrienden mee. Terwijl zij de bloemen in de badkuip zetten, kookte ik voor ze. Ik heb echt van het dansen genoten, maar ik kan ook van andere dingen genieten." (Geciteerd uit: Vrij Nederland, 7 juni 1997)
In een interview met Trouw op 11 april 2006 spreken Han Ebbelaar, die sinds hij met dansen gestopt is zelf ook schildert, en Alexandra Radius over hun liefde voor de schilderkunst. In Den Haag, waar het paar zijn carrière begon bij het Nederlands Dans Theater, is de belangstelling voor beeldende kunst gewekt, vertelt Han Ebbelaar. „Via Hans van Manen (leider van het Nederlands Danstheater, red.) zijn we het kunstwereldje ingerold. De schilder Co Westerik hebben we toen ook leren kennen. Alexandra en ik waren meteen weg van zijn werk.”
Radius vult aan: "We zijn ook kunst gaan kopen. Dan verraste ik Han met een schilderij voor zijn verjaardag dat soms nog nat van de verf was." Ebbelaar: "We zijn altijd kunst blijven kopen, al moesten we er soms voor bezuinigen op het eten. Toen we stopten met onze danscarrière op ons 48ste, hebben we helaas ook werk moeten verkopen, omdat ons inkomen terugviel." Hond Bas, een terriër, kruipt op schoot bij Han Ebbelaar. De hond weigert overdag lang alleen te blijven en daardoor kunnen ze moeilijk samen musea bezoeken. Radius: "We zouden hem het liefst meenemen, maar honden mogen niet in musea. Meestal gaan we nu om en om, maar dat is toch niet zo prettig, omdat je je gevoelens en ervaringen toch graag wilt delen."
In hun huis in Frankrijk heeft Ebbelaar een atelier. Zo nu en dan exposeert hij en verkoopt hij enkele doeken. Het zijn vooral landschappen die hij schildert. Die passie deelt hij niet met zijn vrouw, zij houdt zich in Frankrijk met veel plezier bezig met de tuin. Radius. "Ik werk in de tuin en verder kijk ik alleen toe bij het schilderen van Han." Ebbelaar: "Nou, je bent altijd wel heel erg kritisch op mijn werk, hoor." (Grotendeels geciteerd uit Trouw op 11 april 2006 )
"Eén keer per jaar gaan Han en ik naar Amerika om te zien wat er te koop is op kunstgebied. We bezoeken theaters en musea, we willen ons ook voor andere vormen van kunst interesseren." Haagsche Courant, 13 februari 1992.
Hond Bas kwam hierboven al even ter sprake. Alexandra Radius' liefde voor honden stamt al uit haar jeugd, maar intussen is daar een grote liefde voor poezen bijgekomen: "In mijn jeugd waren het honden; poezen vond ik doodeng. Griezelige dieren die hun klauwen naar je uitstaken. Dat is finaal veranderd toen ik zelfstandig ging wonen. Han en ik zijn absoluut mesjogge met poezen. We hebben in New York eens een keer 350 dollar moeten bijbetalen - dat was toen ongeveer duizend gulden - omdat we toen persé het eerstvolgende toestel naar Amsterdam wilden hebben. De poezen moesten eten hebben, die rekenden op ons! Dat kon die mevrouw aan de KLM-balie echt niet goed begrijpen." (Geciteerd uit: het Parool, 6 juni 1990)
Haar liefde voor koken weet Radius goed te combineren met haar liefde voor poezen. In het Parool-interview vertelt zij over de twee Siamese poezen die zij heeft, Muis en Beer: "(...) deze twee zijn 'mijn' poezen. Van Han moeten ze niets hebben. (...) Ik koop me 'arm' aan eten voor ze. Het zijn zúlke vuilnisvaten, álles gaat erin. Het liefst pikken ze nog van elkaar ook. Ze eten altijd mee met wat wij eten. Pasta, rijst, haricots verts, avocado, champignons, meloen, asperges...(...) Wij eten op ongeregelde tijden. Zij dus ook, vier/vijf keer per dag. Sowieso wanneer ik thuiskom, wordt er gegeten. Dan wordt er geblèrd, daar kom ik niet onderuit. Al is het drie uur 's nachts. Nou ja, ik ben toch al de hapjeskoningin in de vriendenkring, dus dat komt dan goed uit." (Geciteerd uit: het Parool, 6 juni 1990)